Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι όποιος δε μας πιστεύει, ας διαβάσει πώς μεταφράζονται τα παραπάνω σε συνέντευξη του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και καθηγητή Θ. Βερέμη, στα χτεσινά «Νέα»: «Το δωρεάν (σ.σ.: βιβλίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση) δεν ευνοεί τις λιγότερο ευνοημένες τάξεις της κοινωνίας όπως πιστεύουν πολλοί. Οι περισσότεροι φοιτητές δεν προέρχονται απ' αυτές. Συνεπώς, γίνεται μια αναδιανομή πόρων από την τσέπη φορολογουμένου σε λίγες τσέπες διά της αγοράς βιβλίων από το Δημόσιο. Θα πρότεινα να πληρώνουν τα βιβλία τους και να δίνονται υποτροφίες στους απόρους. Οχι μόνο για βιβλία, αλλά και για άλλες διευκολύνσεις. Ετσι, θα κάναμε οικονομία και θα μεταφέρουμε τους πόρους στους πραγματικά μη έχοντες».

«Η Ελλάδα δεν έχει άλλα περιθώρια καθυστερήσεων», τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση ο Κ. Καραμανλής, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ, το περασμένο Σάββατο, λίγο πριν αναχωρήσει για την Εαρινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, επαναφέροντας την ανάγκη των διαρθρωτικών αλλαγών και τομών. Τι σημαίνει αυτό; Την προετοιμασία του εδάφους, για την παραπέρα κλιμάκωση των αντιλαϊκών κυβερνητικών μέτρων. Κι όποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία, ας πάρει υπόψη του ότι στην ίδια ομιλία ο Κ. Καραμανλής επανέλαβε μεν το συνηθισμένο, πως η προσαρμογή θα γίνει χωρίς να θιγούν «οι αδύναμες εισοδηματικές τάξεις», αλλά τούτη τη φορά το συμπλήρωσε - για πρώτη φορά - με τη φράση «όσο αυτό είναι δυνατό»...

Η εξέλιξη μισθών και κερδών, ίσως, είναι ο πιο ασφαλής δείκτης, για την κατανομή του νεοπαραγόμενου πλούτου. Δηλαδή, πώς μοιράζεται ανάμεσα στους εργάτες - που τον παράγουν - και στους κεφαλαιοκράτες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η εισοδηματική πολιτική που ανακοίνωσε η κυβέρνηση προβλέπει ονομαστική αύξηση του βασικού μισθού κατά 3,6% και υπολογιζόμενη στο συνολικό μισθό μόλις και ανέρχεται στο 2,41%.

Τις μέρες αυτές, ανακοινώνονται τα οικονομικά αποτελέσματα μιας σειράς μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών, οι οποίες εμφανίζουν προκλητικά κέρδη της τάξης του 40, 45% και ακόμη μεγαλύτερα. Από πού προέρχεται η προκλητική αυτή κερδοφορία; Μα, από τη διπλή εκμετάλλευση των εργαζομένων στις τράπεζες - οι οποίοι αναπαράγουν το κεφάλαιο - και όλων των άλλων εργαζομένων, οι οποίοι δανείζονται με τοκογλυφικά επιτόκια και στην περίπτωση των καταθέσεων εισπράττουν μηδενικούς τόκους. Για παράδειγμα, τα χρέη προς τις τράπεζες το 2004 ξεπέρασαν τα 51 δισ. ευρώ.

Με λίγα λόγια, στην ελληνική κοινωνία, συντελείται μια άνευ προηγουμένου αναδιανομή εισοδημάτων από τους φτωχούς και τα αποκαλούμενα μεσαία στρώματα, στους πλούσιους και τους πολύ πλούσιους. Η ελληνική κοινωνία διχάζεται ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια, την κλασική, δηλαδή, αντίθεση των καπιταλιστικών κοινωνιών. Και τα πράγματα στο μέλλον θα γίνουν χειρότερα, αν οι εργαζόμενοι με την πάλη τους δεν ανατρέψουν την πολιτική της ΟΝΕ και αυτούς που τη διαχειρίζονται, αν δεν ανατρέψουν το ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Μπορεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, κάτω από την πίεση της πρωτοβουλίας του ΠΑΜΕ για πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 17 Μάρτη και την εντεινόμενη όξυνση των λαϊκών προβλημάτων, να αποφάσισαν, τελικά, τετράωρη στάση εργασίας, αλλά κι αυτή στα λόγια ήταν μόνο. Στο σωματείο της «Χαλυβουργικής», όπου πλειοψηφεί η ΠΑΣΚΕ, υπονομεύτηκε ανοιχτά ακόμη και η στάση εργασίας. Αποφάσισαν την ημέρα της πανεργατικής κινητοποίησης να κάνουν γενική συνέλευση για να... εκλέξουν Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας, αντί να συμμετάσχουν στις εργατικές συγκεντρώσεις. Ηταν ευκαιρία, δικαιολογήθηκαν, για να μη χαθούν κι άλλες ώρες..!

Μετά, αναρωτιούνται μερικοί, γιατί αποθρασύνονται συνεχώς οι εργοδότες. Εχοντας τέτοιους συνδικαλιστές στο πλευρό τους, γιατί να μην απαιτούν όλο και περισσότερα από τους εργαζόμενους, ακόμη και την πλήρη υποταγή τους;

Γρηγοριάδης Κώστας

Φανταστείτε δηλαδή ...πόσο είχαν μπλέξει για να λένε σήμερα τέτοια πράγματα και σε τι είδους κοινοτικό «αποχυμωτή» βρίσκονται οι λαοί της ΕΕ. Φυσικά, όταν αυτοί χαλαρώνουν, δε σημαίνει ότι το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς.

Αλλωστε, εδώ που τα λέμε, το 'χουμε ...ξαναδεί το έργο. Ολα τα «κοινοτικά θέσφατα» μπορούν να «χαλαρώσουν» ή να «σφίξουν», όταν πρόκειται να εξυπηρετηθούν τα οικονομικά συμφέροντα πολυεθνικών και μεγάλων εταιριών.

Αντιθέτως, όταν πρόκειται για μισθούς, συντάξεις, ασφαλιστικά δικαιώματα, εκεί ...δεν υπάρχει ποτέ κανένα περιθώριο και τα προτεινόμενα μέτρα δε χαλαρώνουν ποτέ. Τουναντίον, «σφίγγουν» ολοένα και περισσότερο.

ΠΑΝΩ ΑΠΟ τριάμισι χιλιάδες κενά στο πυροσβεστικό σώμα, πάμπολλες ελλείψεις σε εξοπλισμό, ενώ το καλοκαίρι (και, φυσικά, οι επικείμενες πυρκαγιές) είναι μπροστά μας, όμως η κυβέρνηση δε δηλώνει ιδιαίτερα ανήσυχη. Τουλάχιστον έτσι είπε χτες ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης, Χρήστος Μαρκογιαννάκης.

Βλέπετε, η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν παρακολουθεί κανέναν, δεν καταγράφει με κάμερες σε όλη την Αθήνα, δε φακελώνει και δεν έχει κομβικού χαρακτήρα συνεργασία με οργανισμούς, όπως η Γιούροπολ. Αλλιώς, σας βεβαιώνουμε, θα είχε στελεχωθεί πλήρως και θα είχε μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας στη διάθεσή της.

Αλλωστε, η ανεργία είναι μπόλικη σ' αυτήν τη χώρα, οπότε τα περιθώρια για πρόσληψη εποχικών υπαλλήλων (που χρησιμεύουν και ως δεξαμενή άντλησης ψηφοφόρων) είναι πάντα μεγάλα.

Κατά τα άλλα, στο επίκεντρο της προσοχής του εν λόγω υπουργείου είναι ...«η ασφάλεια των πολιτών» και όλα τα σχετικά που ακούμε κατά καιρούς, προκειμένου να δικαιολογηθούν μέτρα καταστολής των ατομικών ελευθεριών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα το δούμε κι αυτό. Μετά τα όσα ευτράπελα συνέβησαν με τα αναδρομικά του ΛΑΦΚΑ, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξαναδείξει την... κοινωνική της ευαισθησία. Εχουμε κατά νου το γεγονός ότι η κυβέρνηση θα επιστρέψει τα αναδρομικά του ΛΑΦΚΑ - όταν γίνει αυτό... - «κουτσουρεμένα» κατά 20%! Κι αυτό, επειδή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, πριν επιστρέψει τα αναδρομικά του ΛΑΦΚΑ στους συνταξιούχους, θα παρακρατήσει το 20%.

Δε φτάνει δηλαδή που τόσα χρόνια τού «κουτσούρευαν» τη σύνταξη, με το εφεύρημα του ΛΑΦΚΑ, τώρα που οι συνταξιούχοι δικαιώθηκαν, η κυβέρνηση τους τα... φορολογεί κι από πάνω με συντελεστή 20%, με πρόσχημα την... ισχύουσα φορολογική νομοθεσία!

Αφού όμως επέλεξαν - κακώς και αδίκως - να τα φορολογήσουν, γιατί δεν τοκίζουν τουλάχιστον τα αναδρομικά του ΛΑΦΚΑ, για όσα χρόνια τους κουτσούρευαν τη σύνταξη παράνομα; Και κάτι ακόμη; Πώς είναι δυνατό να φορολογούνται με συντελεστή 20% τα ψίχουλα των αναδρομικών του ΛΑΦΚΑ για τους συνταξιούχους και την ίδια ώρα να φορολογούνται με συντελεστή μόλις 3% τα «επαναπατριζόμενα» κεφάλαια που είχαν φυγαδεύσει παράνομα στο εξωτερικό οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες;

Είπαμε δύο μέτρα και δύο σταθμά, αλλά υπάρχουν και όρια.

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο μαζί το πρόσωπο, λέει η γνωστή λαϊκή παροιμία. Κι όποιος θέλει να τη μεταφέρει στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας και την εναλλαγή των κομμάτων του δικομματισμού, για δεκαετίες τώρα, θα μπορούσε να πει: Το 'να κόμμα εξυπηρετεί τ' άλλο και τα δυο μαζί το σύστημα. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά, καθώς η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει στον ίδιο δρόμο με την προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ και, μάλιστα, έχοντας ως επιχείρημα τα πεπραγμένα των προηγούμενων. Εμείς περιοριζόμαστε στην αναφορά ενός μόνον παραδείγματος και, μάλλον, άγνωστου στους πολλούς.

«Πρέπει να ξεφύγουμε από τη λογική της δημιουργίας ενός τεράστιου μητροπολιτικού πάρκου των 5.500 στρεμμάτων (σ.σ. αναφέρεται στο Ελληνικό), υπερβολικού για την Αθήνα...», έλεγε πρόσφατα στην «Καθημερινή» ο βουλευτής της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης. Και το βασικό επιχείρημά του βρισκόταν στο γεγονός, πως «όποτε στο παρελθόν φτιάξαμε έναν μεγάλο χώρο πρασίνου δεν μπορέσαμε να τον διαχειριστούμε σωστά και προς όφελος των κατοίκων. Τρανό παράδειγμα, το άγνωστο στον πολύ κόσμο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθησίας "Αντώνης Τρίτσης" στο Ιλιον, έκτασης 900 στρεμ. που σήμερα είναι εγκαταλειμμένο και απαξιωμένο από τους πολίτες».

Α, ρε κατακαημένη Ελλάδα. Ούτε καν ένα πάρκο χιλίων στρεμμάτων δεν μπορείς να διαχειριστείς. Στο τσιμέντο, όμως, κάνεις θαύματα...

Συχνές πυκνές είναι τον τελευταίο καιρό οι συμβουλές, οι προτροπές και οι παραινέσεις, που απευθύνουν φιλοΠΑΣΟΚικές εφημερίδες (ιδιαίτερα του συγκροτήματος Λαμπράκη) προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και όλες, λίγο πολύ, σημειώνουν, ότι το ΠΑΣΟΚ «οφείλει να παρουσιάσει το συντομότερο μια συγκεκριμένη, πειστική και ρεαλιστική πρόταση εξουσίας με προοπτική τις εκλογές. Πράγμα που προϋποθέτει και νέες ρήξεις - στο επίπεδο των πολιτικών θέσεων και πρακτικών».

Τι θέλουν, άραγε, να πουν; Δεν τους ικανοποιούν τα όσα είπε, για «τολμηρές ρήξεις και τομές», διαρθρωτικές αλλαγές κλπ., ο Γ. Παπανδρέου στο πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ; Μα, σε ορισμένα σημεία, υπερκέρασε ακόμη και τις θέσεις της ΝΔ (π.χ. για την ανάγκη μείωσης των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών). `Η, εννοούν, ότι δεν έχει βρει ακόμη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το κατάλληλο και πειστικό καμουφλάζ των συντηρητικών και αντιλαϊκών της θέσεων, ώστε να ξεγελάσει τους εργαζόμενους και, μάλιστα, στις επόμενες εκλογές; `Η, μήπως και τα δυο μαζί;

Σίγουρα, πάντως, δεν εννοούν και δε ζητούν από τον Γ. Παπανδρέου ρήξεις και τομές του τύπου, κατώτερο μισθό 1.200 ευρώ και κατώτερη σύνταξη 960 ευρώ, αποκλειστικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν Παιδεία και Υγεία κλπ., κλπ., όσο κι αν οι θέσεις αυτές θα εξασφάλιζαν μια σίγουρη εκλογική νίκη...