ΣΤΟ ΓΡΑΦΤΟ της περασμένης Κυριακής μερικά συμπληρωματικά για τη ζωή, για τη δράση του Κώστα Βιδάλη, για τη μεγάλη και πάντα ολοζώντανη κληρονομιά, που άφησε στην εφημερίδα μας και φυσικά και στην ελληνική δημοσιογραφία.

Ο Κ. ΒΙΔΑΛΗΣ είναι ένας άνθρωπος του καιρού μας. Είναι ένας δικός μας άνθρωπος, μέσα από την εφημερίδα μας, πρωτομάχος της Εθνικής ΕΑΜικής Αντίστασης, του αντιστασιακού Τύπου.

ΗΤΑΝ ένας βαθύς μελετητής και γνώστης της ελληνικής κοινωνίας. Της επίσημης και ανεπίσημης, της παρασκηνιακής, της ομαλής, αλλά και της κάκοσμης. Πολλές φορές μπορούσε, αν βέβαια το 'θελε, να γλιστρήσει και να κατρακυλήσει σε πράξεις και σχέσεις «αποδοτικές», αλλά άνομες και βρώμικες...

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ετούτο τον καιρό η αναφορά στη στάση και τη συμπεριφορά του Κ. Βιδάλη, καθώς κάθε λογής τρωκτικά, που λανσάρονται σαν δημοσιογράφοι, βρίσκονται μονίμως τρόφιμοι και πάντα υπό προστασία «διακριτική», όποιοι κι αν βρεθούν στην εξουσία. Τους χρειάζονται και τους προστατεύουν.

ΤΑ ΕΙΧΕ δει, τα είχε από κοντά ζήσει όλα αυτά τα φαινόμενα της εξάρτησης, της σήψης και της επαγγελματικής αναξιοπρέπειας κι έμεινε πάντα αγνός. «Κράτησε, όπως θα πει ο Καραγιώργης, την κάπα του παστρική και μπορούσε να την κρεμάσει, όπου ήθελε». Μακριά από τις τράπεζες, τους εφοπλιστές, τους βιομηχάνους, αλάργα από τους σκοτεινούς εκείνους κρατικούς μηχανισμούς και το παραδάκι που «διανέμουν». Δικούς μας και «υπερπόντιους».

ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ θα του άνοιγαν πρόθυμα δρόμο αν δεχόταν να γίνει γέφυρα στους ιδιοκτήτες του. Δεν το έκανε ποτέ. Εμεινε ελεύθερος σκοπευτής, ηθικά ανεξάρτητος κι έτσι κράτησε όλα του τα δικαιώματα να κρίνει, να κατακρίνει, να σαρκάζει, να χλευάζει.

ΕΙΝΑΙ ακριβώς η ηθική ανωτερότητα που επέβαλε τον Κ. Βιδάλη στους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους. Ηταν ο δημοσιογράφος, που άνοιγε όλες τις πόρτες, ξεπερνούσε εμπόδια, που για τους συναδέλφους του ήταν αξεπέραστα.

ΜΕ το δεύτερο μήνα της Κατοχής έγινε μέλος του ΚΚΕ και στο βιογραφικό του σημείωμα γράφει: «Μέλος του Κόμματος έγινα το 1941. Μα από το 1924 άρχισα να δουλεύω στον "Ρ", ήμουνα οπαδός. Ο λόγος της εγγραφής μου είναι η λογική συνέπεια της στάσης και των αγώνων μου μέσα στο επάγγελμα και το σωματείο, καθώς και το ιδεολογικό μου καταστάλαγμα».

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ οι εμπειρίες του Κ. Βιδάλη στην Ισπανία και την Καταλονία, όπου πήγε ως απεσταλμένος του «Ρ». Γυρίζοντας στην Ελλάδα θα βρεθεί πάνω στη μεταξική δικτατορία κι αυτήν την εποχή το ρεπορτάζ, που παρά τις απαγορεύσεις και τη λογοκρισίες δημοσιεύει για τον Ομιλο Μποδοσάκη, φέρνει στο φως σκάνδαλα και λοβιτούρες. Και θα πάρει το δρόμο της εξορίας.

ΛΑΜΠΡΗ σελίδα στη δράση του Κ. Βιδάλη, που ακολουθεί, είναι η χιτλερική κατοχή, που βρήκε το δημοσιογράφο πανέτοιμο για την πιο μεγάλη ώρα της ζωής του.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ στάθηκε - όπως γράφει ο Κ. Καραγιώργης - η συμβολή του Βιδάλη στη διαμόρφωση του απελευθερωτικού μας Τύπου. Συμβολή διπλή: Να βρεθούν τυπογραφεία και να λειτουργήσουν όλα αυτά παράνομα, κάθε στιγμή ζυμωμένη με το θάνατο. Ηταν μια δουλιά, που έκανε με την ίδια ψύχραιμη διάθεση, με την οποία έκανε και το ρεπορτάζ. Αναζητούσε τυπογραφεία, διαπραγματευόταν την αγορά τους, τα φόρτωνε σε καροτσάκια και τα προωθούσε στον προορισμό τους. Προμηθευτής παράνομων τυπογραφείων και για την Ελεύθερη Ελλάδα.

ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ μήπως όλα τ' άλλα, που είναι απαραίτητα για να λειτουργήσει το τυπογραφείο; Μιλάμε για το χαρτί, για τα μελάνια και άλλα ακόμη. Ο Παρασκευάς Χριστοδουλόπουλος, αδελφικός του φίλος, του Πρακτορείου Εφημερίδων, ο τροφοδότης του παράνομου ΕΑΜικού Τύπου με χαρτί. Από κοντά του εκείνος ο λεβεντόγερος, με τα ολόλευκα μαλλιά, ο Μανόλης ο Λυγηρός, που κουβαλούσε καθημερινά όλα τα αναγκαία. Κι αυτά στην καρδιά της Αθήνας. Που θα τον εκτελέσουν το 1949.

ΜΙΑ τέτοια πυρετική δραστηριότητα, αλλά κι αποκοτιά (είναι πασίγνωστο το επεισόδιο, η Βιδάλεια πρόκληση στον πρωθυπουργό των ταγμάτων Ασφαλείας Ι. Ράλλη) θα τον φέρει τελικά στα βουνά κι εκεί ακούραστος σ' όλες τις φάσεις του αγώνα. Στο Εθνικό Συμβούλιο, αλλά και πολεμικός απεσταλμένος στον κάμπο της Θεσσαλίας για να μας δώσει το μοναδικό εκείνο ρεπορτάζ η «Μάχη της Σοδειάς». Στα ίδια χώματα, που ένα χρόνο αργότερα, θα τέλειωνε μαρτυρικά τη ζωή του.

ΟΥΤΕ ένα χειρόγραφο, δείγμα της γραφής του, δε σώθηκε μέσα στη θύελλα που ακολούθησε στα «πέτρινα χρόνια». Τα μόνα που διασώθηκαν από τη συντρόφισσά του Κάτια είναι το θαυμάσιο και μοναδικό πορτρέτο, που φιλοτέχνησε ο αξέχαστος σύντροφος και καλλιτέχνης, σκιτσογράφος του «Ρ», ο Αντώνης Πρωτοπάτσης. Ηταν αυτό που γλίτωσε τη μέρα της αποκαθήλωσης (Οκτώβρης 1947) του «Ρ», όταν μπούκαραν οι χαφιέδες για να κλείσουν την εφημερίδα. Κι ακόμη ένα δικό του δαχτυλίδι, και τα δυο προσφέρθηκαν τον Ιούλη του 1986, από την Κάτια Βιδάλη, στο Μουσείο της ΕΣΗΕΑ.

ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ακόμη πως και μετά τη δολοφονία το κυνηγητό του Κ. Βιδάλη συνεχίστηκε και οι ένοχοι και υπεύθυνοι για τις παρακρατικές συμμορίες έκοψαν και τη σύνταξη της γυναίκας του, που συνεχίστηκε για 20 σχεδόν χρόνια, για να αποδοθεί το 1976 όταν κατάπληκτος ο τότε πρόεδρος του ΤΣΠΕΑΘ, Στ. Μούσης, μάθαινε ότι είχαν κόψει τη σύνταξη του αχώριστου φίλου του Κ. Βιδάλη. Και την ξανάδωσε αμέσως. Και δεν είναι λεπτομέρεια να αναφερθεί πως με τα χρήματα αυτά, που αγοράστηκε τότε ένα διαμέρισμα στους Αμπελοκήπους, τελικά περιήλθε στην ΕΣΗΕΑ, δωρεά της Κάτιας Βιδάλη, για να χορηγούνται υποτροφίες στους νέους δημοσιογράφους.

ΔΕΝ είναι από τα παράξενα του κόσμου πως υπάρχουν άνθρωποι, που είναι νεκροί και όταν ζουν, και πεθαμένοι που μένουν ζωντανοί για πάντα. Είναι πώς έζησαν, πώς πάλεψαν, με ποιους τάχθηκαν, είναι η λεβεντιά της ψυχής τους, το μήνυμα, το παράδειγμα, που αφήνουν. Κι αυτό τους κάνει, τους φέρνει κοντά μας ολοζώντανους στο σήμερα. Τέτοια μεγάλη ζωή ήταν του Κώστα Βιδάλη.

ΟΤΑΝ το 1986 (14 του Ιούλη, μέρα Δευτέρα) στο θέατρο της Ρωμαϊκής Αγοράς είχε τελειώσει η μεγάλη εκδήλωση για τα 40χρονα του Κ. Βιδάλη, ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης δήλωσε: «Νομίζω ότι η σημερινή παρουσία του κόσμου εδώ φανερώνει τη γενική εκτίμηση και τιμή στη μνήμη του Βιδάλη από ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, όλων των παρατάξεων. Και αυτό είναι μεγάλο πράγμα. Δείχνει την αξία του Βιδάλη».

Eurokinissi

Στα χαρτιά παραμένει πάνω από έξι χρόνια η κατασκευή νέας πτέρυγας χειρουργείων στο ΑΧΕΠΑ. Σήμερα χειρουργοί και αναισθησιολόγοι εργάζονται καθημερινά σε τρεις αίθουσες γενικής χειρουργικής, οι οποίες κατασκευάστηκαν το 1952!

Τα δημόσια νοσοκομεία απαξιώνονται καθημερινά σαν συνέπεια των πολιτικών Υγείας που ακολουθούνται, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι ασθενείς να οδηγούνται στον ιδιωτικό τομέα. Τραγική χαρακτήριζαν στις αρχές Αυγούστου την κατάσταση, εξαιτίας των ελλείψεων σε προσωπικό και των αδειών του καλοκαιριού, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία. «Το ΕΣΥ απαξιώνεται και συρρικνώνεται», έγραφαν τα συνθήματά τους στις διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών.

Ομως ούτε με το νέο σύστημα εφημεριών έχει βελτιωθεί στο ελάχιστο η εξυπηρέτηση των ασθενών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων βγήκε από τις εφημερίες, γιατί όταν δέχτηκε ασθενείς με καρδιολογικά προβλήματα δεν μπορούσε να τους παράσχει την απαιτούμενη περίθαλψη. Την ίδια ώρα, τα Κέντρα Υγείας στο νομό Θεσσαλονίκης «αιμορραγούν», ενώ οι προσλήψεις που εξαγγέλλονται μένουν στα χαρτιά. Τεράστιες είναι οι ελλείψεις σε βασικές ιατρικές ειδικότητες.

Ιδού ποια είναι τα κυριότερα προβλήματα των μεγάλων νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης όπως επιγραμματικά τα κατέγραψε ο «Ρ»:

Motion Team

Από κινητοποίηση του νοσηλευτικού προσωπικού του «Ιπποκράτειου» και του «Θεαγένειου»

Οι εργαζόμενοι στο «Θεαγένειο», που όλο αυτό το διάστημα βρίσκονται σε συνεχείς κινητοποιήσεις, τονίζουν σε τελευταία τους ανακοίνωση: «Λόγω της μεγάλης έλλειψης προσωπικού όλοι οι εργαζόμενοι έχουμε ξεπεράσει τα όρια της ψυχικής και της σωματικής μας αντοχής στον καθημερινό μας αγώνα για ποιοτική και ασφαλή νοσηλεία στους ασθενείς μας. Υποτιμούν τη νοημοσύνη των εργαζομένων και των πολιτών με τις συχνότατες υποσχέσεις για καλύτερη ποιότητα υπηρεσιών Υγείας. Η πολιτική της κυβέρνησης μέσα από την υποχρηματοδότηση αποδυναμώνει τα Δημόσια Νοσοκομεία για την ευκολότερη παραχώρησή τους στον ιδιωτικό τομέα».

Η Αθηνά Γραμματικοπούλου μέλος του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων «Θεαγένειου», μέλος της γραμματείας του ΠΑΜΕ ΥΓΕΙΑΣ Θεσ/νίκης δηλώνει σχετικά με τα προβλήματα του νοσοκομείου: «Με αφορμή και τις πρόσφατες κινητοποιήσεις στο νοσοκομείο, εντοπίζουμε τη δραματική έλλειψη νοσηλευτικού κυρίως προσωπικού σε όλα τα τμήματα. Την εντατικοποίηση της δουλιάς σε έναν χώρο υπεύθυνο και ευαίσθητο. Την έλλειψη Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας για την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου. Την έλλειψη πολιτικής πρόληψης και ενημέρωσης των πολιτών για τον καρκίνο. Την έλλειψη κτιριακών υποδομών για την αντιμετώπιση του καρκίνου. Ας σημειωθεί ότι το νοσοκομείο καλύπτει όλη τη Μακεδονία και Θράκη σε περιστατικά καρκίνου».

Επαναλειτούργησε η άλλοτε φημισμένη Καρδιοχειρουργική Κλινική του «Παπανικολάου», που τα τελευταία χρόνια συνεχώς υποβαθμιζόταν και από πέρσι δε γίνονταν εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς. Ελλιπής όμως συνεχίζει να είναι η στελέχωσή της, τόσο σε γιατρούς όσο και σε νοσηλευτικό προσωπικό. Με την αναστολή της είχε επιβαρυνθεί το έργο των άλλων καρδιοχειρουργικών κλινικών των νοσοκομείων της πόλης και ασφαλώς ωφελήθηκαν οι ιδιωτικές κλινικές.

Η Αιματολογική κλινική, που προσφέρει σημαντικότατο έργο, αντιμετωπίζει έντονο πρόβλημα λειτουργίας λόγω των πολλών κενών θέσεων σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό. Η ΜΕΘ έχει το μισό προσωπικό από αυτό που απαιτείται, ενώ η ορθοπεδική κλινική με 60 κλίνες διαθέτει μόλις 8 νοσηλευτές.

Γενικότερα το νοσηλευτικό προσωπικό εργάζεται σε συνθήκες εξόντωσης και αυτό έχει επιπτώσεις τόσο για τους εργαζόμενους αλλά κυρίως για τους ασθενείς και την υποβάθμιση της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών. Οφείλονται πάρα πολλά ρεπό στους εργαζόμενους και τους ζητήθηκε κι αυτό το καλοκαίρι να πάρουν ένα μέρος μόνο της άδειάς τους, ενώ προϊστάμενοι και διευθυντές τμημάτων, με αναφορές τους στη διοίκηση, επισημαίνουν τον κίνδυνο να μην μπορέσουν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους κλινικές λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε νοσηλευτικό προσωπικό.

Το διοικητικό προσωπικό απεγνωσμένα προσπαθεί να ανταποκριθεί σε αυξημένες απαιτήσεις και αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας χωρίς εκπαίδευση και λόγω έλλειψης προσωπικού.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι τα τελευταία 10 χρόνια δεν έχουν γίνει προσλήψεις, ενώ έχουν αποχωρήσει λόγω συνταξιοδότησης αλλά και ασθένειας πολλοί εργαζόμενοι χωρίς να αντικατασταθούν. Η μη αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος εντάσσεται στις προσπάθειες που γίνονται για την εκχώρηση και αυτών των υπηρεσιών σε ιδιωτικά συνεργεία. Ηδη εδώ και ένα μήνα έχει εκχωρηθεί σε ιδιωτικό συνεργείο μέρος της διοικητικής δουλιάς. Ακόμη, λόγω της μείωσης του τεχνικού προσωπικού, γίνονται αναθέσεις σε εργολάβους, προκειμένου να γίνουν εργασίες στο νοσοκομείο και τελευταία μεθοδεύεται η εκχώρηση σε ιδιώτες των υπηρεσιών σίτισης.

Σαν συνέπεια της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί, με μεγάλη δυσκολία βγαίνει το πρόγραμμα εφημεριών.

Πριν από λίγες μέρες, το σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου κατήγγειλε ότι ο αριθμός του νοσηλευτικού προσωπικού στη Β΄ Πνευμονολογική Κλινική μειώθηκε κατά 50% το 2005.

Οι ελλείψεις στο «Παπαγεωργίου» σε νοσηλευτικό προσωπικό φτάνουν το 35% και άμεσα θα πρέπει να προσληφθούν 140 γιατροί. Κλίνες εντατικής νοσηλείας παραμένουν κλειστές. Η προμήθεια νέου μαγνητικού τομογράφου καθυστερεί, ενώ ο παλιός εξοπλισμός σε εργαστήρια δεν αντικαθίσταται. Η αναμονή στην εφημερία φθάνει και τις 6 ώρες. Οσοι χρειάζεται να υποβληθούν σε επέμβαση by-pass περιμένουν μέχρι και τρεις βδομάδες.

Στα χαρτιά παραμένει πάνω από έξι χρόνια η κατασκευή νέας πτέρυγας χειρουργείων στο ΑΧΕΠΑ. Σήμερα χειρουργοί και αναισθησιολόγοι εργάζονται καθημερινά σε τρεις αίθουσες γενικής χειρουργικής, οι οποίες κατασκευάστηκαν το 1952. Για το λόγο αυτό, υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις ή και αναβάλλονται προγραμματισμένα χειρουργεία. Ετσι, μεγάλος αριθμός ασθενών αναγκάζεται να καταφεύγει στα ιδιωτικά νοσοκομεία και κλινικές. Οσον αφορά στις ελλείψεις σε προσωπικό, οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου κατάγγειλαν πρόσφατα ότι στη νευρολογική κλινική υπάρχουν μια νοσηλεύτρια και ένας σπουδαστής σε μια βάρδια. Το καλοκαίρι, τα προγράμματα είναι πιεστικά στις παθολογικές, τις χειρουργικές κλινικές και τις ΜΕΘ, αλλά και στις άλλες κλινικές ο φόρτος είναι πολύ μεγάλος και τα ωράρια εξαντλητικά. Επίσης, όπως κατήγγειλε διευθυντής κλινικής, η εικόνα έχει χειροτερέψει από τότε που η καθαριότητα δόθηκε σε ιδιώτες.

Την ώρα που δεν μπορούν να καλύψουν οι ΜΕΘ τις ανάγκες που δημιουργούνται, κινδυνεύουν να αχρηστευτούν τέσσερα κρεβάτια εντατικής στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς», αν η μονάδα δεν ενισχυθεί άμεσα με προσωπικό. Χαρακτηριστικά επισημαίνεται ότι το 2002 στη ΜΕΘ με 7 κλίνες υπηρετούσαν 18 νοσηλεύτριες, ενώ φέτος που προστέθηκε μια ακόμη κλίνη στη ΜΕΘ, υπηρετούν 14 νοσηλεύτριες.

Σε υπόμνημά τους οι γιατροί του νοσοκομείου κατήγγειλαν ότι μετά την κατάργηση της δεύτερης παθολογικής κλινικής έχουν δημιουργηθεί σοβαρά προβλήματα στην εξυπηρέτηση των ασθενών. Με την αναστολή της λειτουργίας της μίας παθολογικής κλινικής συρρικνώθηκαν οι κλίνες από 72 σε 37.

Τρομερές είναι οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό και αυτό τον Αύγουστο το προσωπικό στο «Ιπποκράτειο» δουλεύει σε συνθήκες που μπορεί να έχουν επικίνδυνες συνέπειες. Πιο οξύ είναι το πρόβλημα στις παθολογικές, τις χειρουργικές και τη ΜΕΘ, όπου υπάρχουν 10 κρεβάτια με 4 αντί για 6 νοσηλευτές. Το αποτέλεσμα είναι μόνο κάθε 15 με 20 μέρες να παίρνει ρεπό ο εργαζόμενος. Κατά μέσον όρο το νοσοκομείο οφείλει 130 ρεπό στον κάθε εργαζόμενο. Οπως αναφέρει το σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου, δεν υπάρχουν τραυματιοφορείς νοσοκόμοι, τεχνικοί αερίου, οι οποίοι παρέχουν οξυγόνο στους ασθενείς, καθώς και τραπεζοκόμοι.

Η ΜΕΘ Παίδων διαθέτει πολλά χρόνια τώρα μόνο 8 κρεβάτια, εξυπηρετώντας όλη τη Βόρεια Ελλάδα, ενώ οι ανάγκες για ΜΕΘ Παίδων είναι πολύ μεγάλες.

Ο «Αγιος Παύλος» δε διαθέτει κανέναν αξονικό τομογράφο και οι ασθενείς πρέπει να μεταφέρονται σε άλλα ιδρύματα. Ασφυκτικές συνθήκες σε ορισμένες κλινικές όπως στην ορθοπεδική, την καρδιολογική και τη ΜΕΘ. Οι άδειες που δίνονται τον Αύγουστο έχουν σαν αποτέλεσμα οι λίγοι εργαζόμενοι που είναι στη βάρδια να δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια.

Αυτή η πραγματικότητα είναι απόρροια της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και της προηγούμενης του ΠΑΣΟΚ. Τα προβλήματα στα νοσοκομεία δεν προέκυψαν ξαφνικά. Προϋπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια. Αυτή η πολιτική εγκατάλειψης των νοσοκομείων είναι άρρηκτα δεμένη με την πολιτική της ενίσχυσης της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της Υγείας, της ιδιωτικοποίησης -εμπορευματοποίησης με σκοπό το κέρδος. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση οι ταξικές δυνάμεις στο χώρο της Υγείας υπογραμμίζουν πως: «Η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Μονόδρομος είναι η αγωνιστική απάντηση! Να απαντήσουμε στην ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ της ΥΓΕΙΑΣ και της ΠΑΙΔΕΙΑΣ, στην ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ και τον ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ. Η ταξική ενότητα, η κοινή δράση, η εργατική αλληλεγγύη, ο αγώνας μαζί με το ΠΑΜΕ είναι το όπλο μας ενάντια στις διασπαστικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πλειοψηφιών, απαιτώντας αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, πρόσληψη όλου του αναγκαίου προσωπικού με θέσεις πλήρους και μόνιμης απασχόλησης». Αλλά αυτή η προοπτική πρέπει να γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Και ο αγώνας για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία για όλους με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, απαιτεί άλλη πολιτική, επομένως και αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Να καταποντιστούν πολιτικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να ενισχυθεί αποφασιστικά το ΚΚΕ. Είναι προϋπόθεση για την οικοδόμηση του κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, στο πλαίσιο της οποίας η Υγεία θα είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους, δηλαδή κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα με σκοπό το κέρδος.