Motion Team

Για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικής Ασφάλισης, παλεύουν και οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης

Ο υπουργός Υγείας στη Βουλή συμπύκνωσε την κυβερνητική πρόταση ως εξής: «Οι φορείς του Δημοσίου πρέπει να ανταποκρίνονται με ποιότητα και επάρκεια στις κοινωνικές ανάγκες και να εξασφαλίζουν ποιοτικές υπηρεσίες με όρους αποδοτικότητας και ίσης πρόσβασης για τους πολίτες της χώρας μας. Το "ΕΣΥ καλείται να διατηρήσει το δημόσιο χαρακτήρα του", (όμως) για την κάλυψη των αναγκών των πολιτών απαιτούνται όλο και περισσότερο οικονομικοί πόροι».

Αυτή η τοποθέτηση περικλείει όλη την κυβερνητική πολιτική για το λεγόμενο δημόσιο σύστημα Υγείας. Κατ' αρχάς να πούμε ότι το «δημόσιο» σύστημα, αυτό που ονομάζουν ΕΣΥ, από την ίδρυσή του (1983) δεν είχε λαϊκό χαρακτήρα. Εξάλλου το «δημόσιο» στον καπιταλισμό ποτέ δεν ταυτίζεται με το «λαϊκό».

Μπορεί στις ιστορικές συνθήκες εκείνης της περιόδου το καπιταλιστικό κράτος, ως συλλογικός καπιταλιστής, να ένταξε στο Δημόσιο μόνο τα νοσηλευτικά ιδρύματα που λειτουργούσαν ως ΝΠΙΔ και όχι τα αμιγώς ιδιωτικά, και να ίδρυσε κάποια Κέντρα Υγείας (ΚΥ) στην επαρχία, όμως αυτά εξ αρχής δεν υπηρέτησαν πλήρως τις λαϊκές ανάγκες. Το πρώτο κιόλας νομοθετικό πλαίσιο περιέκλειε το σπέρμα της αναίρεσης και στην πορεία μπορούμε να πούμε ότι υπονόμευσαν και υπονομεύουν τις λαϊκές ανάγκες, γιατί:

Eurokinissi

Παράσταση διαμαρτυρίας των εργαζομένων στο Ασκληπιείο Βούλας, που αντιδρούν στην αντιλαϊκή συμφωνία αντιπαροχής-πώλησης σε ιδιώτες

2. Το «δημόσιο» σύστημα δεν αναπτύχθηκε σε όλες τις βαθμίδες του (πρωτοβάθμια - δευτεροβάθμια - τριτοβάθμια) ούτε και σε όλο το εύρος των υπηρεσιών (πρόληψη, περίθαλψη, αποκατάσταση) και παράλληλα λειτουργούσε και λειτουργεί διευρυνόμενος ο ιδιωτικός τομέας, αλλά και υπηρεσίες Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων.

Ετσι οι ανάγκες των ασθενών δεν καλύπτονται από ένα δημόσιο αποκλειστικά σύστημα Υγείας με δωρεάν παροχές. Καλύπτονται από ένα μεικτό σύστημα, όπου κάποιες υπηρεσίες παρέχονται από το «Δημόσιο» (νοσοκομεία και ΚΥ) που χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα ασφαλιστικά ταμεία και άμεσες πληρωμές (εισιτήριο για εξωτερικά ιατρεία, απογευματινά, εργαστηριακές εξετάσεις που δεν καλύπτουν τα ταμεία κλπ), κάποιες καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, που δεν ήταν και δεν είναι δωρεάν, γιατί πληρώνονται από τις εισφορές των εργαζομένων, και κάποιες υπηρεσίες καλύπτονται από τον ιδιωτικό τομέα με απευθείας πληρωμές ή μέσω των ασφαλιστικών ταμείων. Γι' αυτό και ο υπουργός μιλάει για «φορείς» του Δημοσίου, συμπεριλαμβάνοντας σ' αυτούς και τα ασφαλιστικά ταμεία.

3. Σ' αυτό το ανεπαρκές μεικτό σύστημα Υγείας (δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία), που ακόμα και το «δωρεάν» είναι ψευδεπίγραφο, γιατί προέρχεται από λεφτά των εργαζομένων που πληρώνουν υπέρογκους άμεσους, έμμεσους και ειδικούς φόρους για την Υγεία για τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι οικονομικοί μετανάστες και τα μέλη των οικογενειών τους, πλην ορισμένων εξαιρέσεων που έχουν χαρακτηριστεί ως άποροι.

Γι' αυτό ο υπουργός στις εξαγγελίες του δεν αναφέρει πουθενά για «δωρεάν» παροχή, παρά μόνο για «ποιοτικές υπηρεσίες» και για «ίση πρόσβαση».

Προπαγανδιστικά, αυτές οι έννοιες μπορεί να ακούγονται ως φιλολαϊκές, όμως και εδώ γίνεται λαθροχειρία. Την «ποιότητα» τη συνδέει η κυβέρνηση με οικονομικά κριτήρια, όπως η αποδοτικότητα και αυτή με τη σειρά της συνδέεται με την αξιολόγηση υπηρεσιών και εργαζομένων, για το πόσο συμβάλλουν στην εξαγωγή κέρδους για τις «δημόσιες» επιχειρήσεις Υγείας. Ετσι η αξιολόγηση γίνεται το εργαλείο περικοπής ακόμα και αυτής της πενιχρής κρατικής χρηματοδότησης που υπάρχει σήμερα.

Επίσης η «ίση πρόσβαση» συνδέεται από την κυβέρνηση με την επάρκεια, δηλαδή με το πόσες «δημόσιες», αλλά και ιδιωτικές υπηρεσίες λειτουργούν και άρα καταλήγει ότι δίνεται η δυνατότητα για πρόσβαση σε όλους τους ασθενείς.

Δε λέει όμως για το εάν και πόσο πρέπει να πληρώσουν οι ασθενείς σ' αυτές, γιατί με αυτό το κριτήριο του κόστους αναιρείται το «ίσο» και προβάλλει η πραγματικότητα του άνισου και ανισότιμου συστήματος Υγείας. Το «ίση πρόσβαση» ακυρώνεται από την ανισότιμη οικονομική κατάσταση (πλούσιοι - φτωχοί).

Από τα προαναφερόμενα γίνεται φανερό ότι ο «δημόσιος» χαρακτήρας που λένε τα αστικά κόμματα (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) δεν ταυτίζεται με τη δωρεάν παροχή ποιοτικών και ισότιμων υπηρεσιών προληπτικής ιατρικής, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε όλες τις βαθμίδες του συστήματος για όλο το λαό, ανεξάρτητα από πληρωμές και εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία και με κατάργηση του ιδιωτικού τομέα και γι' αυτό δεν είναι λαϊκός. Ο «δημόσιος» χαρακτήρας, τομέων κοινωνικής πολιτικής όπως είναι η Υγεία - Πρόνοια, στον καπιταλισμό αξιοποιείται μόνο για την παροχή υπηρεσιών Υγείας ενός ελάχιστου επιπέδου, που βοηθάει στην αναπαραγωγή της ικανότητας για εργασία και όχι για την πλήρη προστασία της υγείας των εργαζομένων. Γι' αυτό δεν υπηρετεί πλήρως τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες αλλά αυτά των καπιταλιστών. Απ' όλα αυτά γίνεται φανερό γιατί ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ δεν είναι αντίθετοι με τις Συμπράξεις Δημόδιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), βάζοντας ως όρο τη διατήρηση του «δημοσίου» χαρακτήρα των νοσοκομείων, όπως με το «Ασκληπιείο». Για τον ίδιο λόγο που και ο υπουργός Υγείας δήλωσε ότι ο χαρακτήρας των νοσοκομείων στα οποία υλοποιούνται οι ΣΔΙΤ ή άλλες μορφές ιδιωτικοποίησης θα παραμείνει «δημόσιος». Εμείς λέμε όμως ότι δε θα είναι λαϊκός, γι' αυτό επιμένουμε στην κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης (δημόσιου και ιδιωτικού) στο χώρο της Υγείας - Πρόνοιας.

Εξάλλου η 23χρονη πορεία του λεγόμενου ΕΣΥ το απέδειξε. Ο ιδιωτικός τομέας γιγαντώνεται με τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση ντόπιων, αλλά και ξένων κεφαλαίων με τη στήριξη κράτους και ασφαλιστικών ταμείων. Τώρα με την εφαρμογή των ΣΔΙΤ θα ενισχυθεί παραπέρα ο ιδιωτικός και ο «δημόσιος» εμπορευματοποιεί και ιδιωτικοποιεί τις υπηρεσίες που παρέχει. (συζητιούνται συμβάσεις με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, με εταιρείες ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού με τη μέθοδο leasing κλπ.).

Αυτές οι εξελίξεις συνδέονται άμεσα με τις ιδιωτικές δαπάνες, που το 2006 με επίσημους υπολογισμούς αγγίζουν το 48% των συνολικών δαπανών, χωρίς να υπολογίζονται τα ποσά που πληρώνουν οι ασφαλισμένοι στα ασφαλιστικά τους ταμεία.

Απ' ό,τι φαίνεται από τις κυβερνητικές εξαγγελίες και από τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση τα επόμενα χρόνια θα αυξηθούν περαιτέρω οι ιδιωτικές δαπάνες και οι δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων και η προστασία της υγείας των λαϊκών στρωμάτων θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από την οικονομική κατάσταση που βρίσκονται.

Ηδη για την αντιμετώπιση σοβαρών ιατρικών περιστατικών πολλές οικογένειες αναγκάζονται να καταφύγουν στο δανεισμό ή στο ξεπούλημα περιουσιακών τους στοιχείων. Αλλες, που λόγω οικονομικής αδυναμίας και προβλημάτων λειτουργίας του συστήματος Υγείας (λίστες αναμονής κλπ.), μένουν χωρίς ιατρική παρακολούθηση ή καταφεύγουν στα υποκατάστατα των υπηρεσιών Υγείας, των φιλανθρωπικών, εκκλησιαστικών ή των μη κυβερνητικών οργανώσεων και της υποβαθμισμένης και αποσπασματικής λειτουργίας των δημοτικών ιατρείων.

Ο υπουργός Υγείας δήλωσε ρητά: «Για να προχωρήσουμε μπροστά πρέπει να εξασφαλίσουμε την οικονομική ανταποδοτικότητα του συστήματος - Τα νοσοκομεία πρέπει να είναι μελλοντικά αυτοτελή, να έχουν την ευθύνη της οικονομικής διαχείρισης».

Στη συνέχεια ο υπουργός διευκρινίζει ότι θα υπάρξει «ριζική αλλαγή στον τρόπο χρηματοδότησης των υπηρεσιών υγείας. Οι μονάδες υγείας πρέπει "να συνθέτουν ετήσιους σφαιρικούς προϋπολογισμούς" με την εφαρμογή συστημάτων προπληρωμής. Οι ασφαλιστικοί οργανισμοί δεν πρέπει μελλοντικά να παρέχουν υπηρεσίες Υγείας, αλλά να συνάπτουν συμβάσεις με το ΕΣΥ».

Αυτό σημαίνει ότι τα νοσοκομεία πρέπει να λειτουργούν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια ως επιχειρήσεις του Δημοσίου, ανταγωνιζόμενα τα ιδιωτικά για να βγάζουν κέρδος και να λειτουργούν «αυτοτελώς», χωρίς ή με ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση, αλλά με πληρωμές από τους ασθενείς απ' ευθείας ή μέσω των ασφαλιστικών ταμείων.

Η εφαρμογή των «σφαιρικών προϋπολογισμών» με το «σύστημα προπληρωμής» θα γίνουν το εργαλείο περικοπής μιας σειράς υγειονομικών παροχών που δικαιούντο σήμερα οι ασφαλισμένοι. Επίσης στα πλαίσια της εφαρμογής των 3 πυλώνων στην Κοινωνική Ασφάλιση και της ίδρυσης των επαγγελματικών ταμείων (ήδη παζαρεύουν να πάρουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες) θα αυξηθούν οι εισφορές των εργαζομένων ανάλογα με την ποιότητα και την ποσότητα των υπηρεσιών Υγείας που θα επιλέξουν να τους παρέχεται.

Με άλλα λόγια, η διαφοροποίηση που υπάρχει και σήμερα στις παροχές Υγείας των διαφόρων ασφαλιστικών ταμείων θα μεγαλώσει και θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από το ποσό που θα μπορεί να πληρώνει ο κάθε ασφαλισμένος, ακόμα και στο ίδιο το ταμείο σε σχέση με τους άλλους συναδέλφους του.

Το πλαφόν των μίνιμουμ παροχών που υπάρχει σήμερα θα μειωθεί παραπέρα σε κάποιες υγειονομικές υπηρεσίες που δε θα καλύπτουν στοιχειωδώς τις ανάγκες. Ετσι οι ασθενείς είτε θα αναγκάζονται να πληρώνουν, όσοι μπορούν, επιπλέον εισφορές στα επαγγελματικά ταμεία ή στην ιδιωτική ασφάλιση, είτε θα πληρώνουν απ' ευθείας για να ολοκληρώσουν την ιατρική τους περίθαλψη. Η διεθνής εμπειρία (κυρίως από ΗΠΑ) από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής έχει οδηγήσει εκατομμύρια εργαζόμενους να μην έχουν ασφάλιση Υγείας ή στη χρεοκοπία εξαιτίας των δαπανών Υγείας. (Βλέπε σχετικά δημοσιεύματα)

Η κατάργηση του κλάδου Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων που εξαγγέλλει η κυβέρνηση δε σημαίνει και κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων σ' αυτό. Το αντίθετο μάλιστα θα συμβεί, όπως περιγράφτηκε παραπάνω. Επίσης με τις συμβάσεις που θα υπογράφουν τα ασφαλιστικά ταμεία με το «ΕΣΥ» (ήδη συζητάνε για αύξηση του νοσηλίου) και τον ιδιωτικό τομέα, όπως ήδη έχει εξαγγελθεί (αυτό γίνεται και σήμερα με συμβάσεις με ιδιωτικές κλινικές, νοσοκομεία, μαιευτήρια, μονάδες εντατικής θεραπείας και θα επεκταθεί και σε άλλες υπηρεσίες π.χ. μη κοστολογημένες εργαστηριακές εξετάσεις), θα αυξηθούν οι πληρωμές από τα ασφαλιστικά ταμεία και αυτές θα μετακυλιστούν στις πλάτες των ασφαλισμένων.

Ο υπουργός επίσης εξήγγειλε τη σύνταξη νομοσχεδίου για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) που και αυτή τη συνδέει με οικονομικούς δείκτες και όχι με την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Συγκεκριμένα αναφέρει: «...το νοικοκύρεμα, (σ.σ. βλέπε περικοπή δημοσίων δαπανών) καταρχήν και η επανίδρυση του ΕΣΥ, στη συνέχεια, περνάει μέσα από τη θεμελίωση οριζόντιου και ανεξάρτητου δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποφορτίσουμε τα νοσοκομεία της χώρας και να πετύχουμε σημαντική εξοικονόμηση οικονομικών πόρων».

Δεν κάνει καμία αναφορά ποιος θα λειτουργεί αυτά τα δίκτυα ΠΦΥ. Το γεγονός ότι θα είναι «ανεξάρτητα», σαφώς σηματοδοτεί ότι δε θα ανήκουν σε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας που θα περιλαμβάνει όλες τις βαθμίδες. Επίσης αναιρεί το ρόλο του ΚΥ ως βασικής μονάδας της ΠΦΥ.

Με τα μέχρι σήμερα δεδομένα (νόμοι, συμβάσεις, μνημόνια κλπ.) μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τη λειτουργία των δικτύων ΠΦΥ θα έχουν ιδιώτες, ΜΚΟ, Δήμοι (Διαδημοτικό δίκτυο για την Υγεία) ίσως και κάποια ασφαλιστικά ταμεία και το Δημόσιο.

Μια τέτοια εξέλιξη δε θα επιβαρύνει μόνο οικονομικά τα λαϊκά στρώματα, αλλά θα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη η ΠΦΥ που θα την υποκαθιστούν κάποια υποκατάστατα υπηρεσιών. Γι' αυτό το αίτημα για πλήρη ανάπτυξη σε αστικά κέντρα και περιφέρεια δημόσιων - δωρεάν υπηρεσιών Πρόληψης και πρωτοβάθμιας Υγείας μέσω των Κέντρων Υγείας, ενταγμένων σε ένα αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν, καθολικό σύστημα Υγείας είναι αναγκαίο να μπολιάσει τους στόχους πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Γιατί αν δεν αποκρουστούν αποφασιστικά αυτά τα κυβερνητικά μέτρα, η επιβάρυνση στην Υγεία και στα οικονομικά των λαϊκών στρωμάτων θα είναι βαρύτατη.

Ηδη άλλοι φορείς (επιχειρηματικοί όμιλοι, ΜΚΟ, δήμοι) πιέζουν την κυβέρνηση για προώθηση της αντιδραστικής πολιτικής της με πιο γρήγορους ρυθμούς.

Επίσης ένα από «τα προβλήματα του ΕΣΥ» που θεωρεί η κυβέρνηση ότι κληρονόμησε από το ΠΑΣΟΚ είναι «η διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού και η χαμηλή παραγωγικότητά του, ιδίως των διοικητικών υπαλλήλων».

Ετσι ο υπουργός συμπυκνώνει την κυβερνητική πολιτική για την Υγεία «στο τρίπτυχο: διαφάνεια, οικονομία και πρόληψη (που) συνδέονται απόλυτα με τους στρατηγικούς στόχους των μεταρρυθμίσεων... στην οικονομία, τις εργασιακές σχέσεις, αλλά και την Παιδεία».

Δηλαδή, όλα ανάγονται στο οικονομικό πεδίο, πώς μέσα από τη λειτουργία των «δημόσιων» υπηρεσιών Υγείας και την ένταση της εκμετάλλευσης των υγειονομικών (σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας, ευέλικτες μορφές εργασίας, διευθέτηση ημερήσιου χρόνου εργασίας κλπ.) θα βγαίνει περισσότερο κέρδος.

Η αναφορά στην Παιδεία γίνεται με την ευρεία έννοια του όρου «κουλτούρα» που έχουν οι ασθενείς και χρησιμεύει για την προπαγάνδιση της πολιτικής τους ότι η πρόληψη είναι μια ατομική υπόθεση που πρέπει ο καθένας μόνος του να παίρνει μέτρα για την προστασία της υγείας του, χωρίς ιατρική υπόδειξη, εξέταση, παρακολούθηση κλπ.

Εξάλλου αυτή την αρμοδιότητα του τομέα της προαγωγής και πρόληψης έχουν αναλάβει οι Δήμοι μέσω του μνημονίου που υπέγραψαν με το υπουργείο Υγείας. Να κάνουν δηλ. διαλέξεις, σεμινάρια κλπ., για διάφορους βλαπτικούς παράγοντες, όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ, η μη άθληση και έτσι να απαλλαγεί το κράτος από την ευθύνη ανάπτυξης υπηρεσιών προληπτικής ιατρικής και προστασίας της δημόσιας Υγείας.

Το ΠΑΣΟΚ και στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να αντιπολιτευτεί επί της ουσίας την κυβέρνηση, γιατί αφ' ενός μεν αυτή συνεχίζει το δικό του έργο (ο Δ. Αβραμόπουλος στην επιτροπή της Βουλής επανειλημμένα εξήρε το έργο των προκατόχων του υπουργών του ΠΑΣΟΚ) και αφ' ετέρου συμφωνεί με την κυβερνητική αναδιάρθρωση που προωθείται και που στηρίζεται σε κεντρικές επιλογές του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Η στάση αυτή του ΠΑΣΟΚ αποκαλύπτεται καθημερινά σε όλη την πολιτική του δραστηριότητα και στο κίνημα μέσω των στελεχών του που προτείνουν διαχειριστικού τύπου μέτρα, στηρίζοντας ταυτόχρονα τη στρατηγική της κυβέρνησης π.χ. συμφωνεί με τις ΣΔΙΤ, αλλά κάνει κριτική στους όρους των συμβάσεων.

Την ίδια στάση κράτησε και στη συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής σε όλες αυτές τις αντιλαϊκές κυβερνητικές εξαγγελίες για την Υγεία. Τα στελέχη του όχι μόνο δεν έκαναν καμία κριτική ούτε στην εξαγγελλόμενη πολιτική, αλλά τη θεώρησαν «ως έκθεση ιδεών» και «αφηρημένη αναφορά στις αδυναμίες του ΕΣΥ». Αρκέστηκαν στην περιγραφή των υπαρκτών προβλημάτων του συστήματος Υγείας (λίστες αναμονής, ελλείψεις προσωπικού, φαρμακευτικές δαπάνες, προδιαγραφές της σύμβασης ΕΕΣ και «Ασκληπιείου» Βούλας κλπ), χωρίς να αναδεικνύει ποια πολιτική και τι μέτρα πρέπει να ληφθούν για τη λύση τους προς φιλολαϊκή κατεύθυνση. Βέβαια, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη ότι το ΠΑΣΟΚ θα πρότεινε λύσεις που θα ανακούφιζαν τα λαϊκά στρώματα.

Στο ίδιο μήκος κύματος με το ΠΑΣΟΚ κινείται και ο ΣΥΝ. Η πολιτική του θέση για συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ενταγμένη στη στρατηγική του για μια φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος και όχι για πάλη για την ανατροπή του, αντικειμενικά τον οδηγούν σε θέσεις που φτιασιδώνουν το υπάρχον σύστημα Υγείας, αμβλύνοντας τις οξείες γωνίες χωρίς να φέρνουν όμως ριζικές λύσεις στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα Υγείας - Πρόνοιας.

Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι όσο υπάρχει και αναπτύσσεται ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να λειτουργεί επικουρικά (όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΝ) παρά μόνο ανταγωνιστικά με το «Δημόσιο». Δηλαδή να προσπαθεί να βγάλει κέρδη από τη λειτουργία του «Δημοσίου». Ηδη ο καλύτερος πελάτης της φαρμακοβιομηχανίας, ιατρο-τεχνολογικού και υγειονομικού υλικού είναι το Δημόσιο.

Με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο (αύξηση κερδοφορίας) αξιοποιούνται από τον ιδιωτικό τομέα μέσω κρατικών ρυθμίσεων όλες οι ελλείψεις που παρουσιάζονται στις «δημόσιες» υπηρεσίες Υγείας (ελλείψεις υπηρεσιών Υγείας όπως ΠΦΥ, κλινών όπως μαιευτικές, παιδιατρικές, ψυχιατρικές, εντατικής θεραπείας κλπ, γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων και κυρίως γιατρών εργασίας, δημόσιας υγείας, σχολιάτρων κλπ, νοσηλευτικού προσωπικού και άλλες).

Η ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων του ιδιωτικού τομέα Υγείας είναι στρατηγική επιλογή των κυβερνήσεων και του αστικού κράτους, που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, γιατί έτσι βρίσκουν διέξοδο για επενδύσεις με υψηλό κέρδος τα καπιταλιστικά κεφάλαια. Οι καπιταλιστές όχι μόνο δε θα δέχονταν περιορισμό στη δράση τους, αλλά το αντίθετο, και σήμερα πιέζουν και κερδίζουν όλο και περισσότερο χώρο στον τομέα συνολικά της κοινωνικής πολιτικής - Κοινωνική Ασφάλιση, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια - για να αναπτύξουν τη δράση τους.

Ετσι η θέση του ΣΥΝ για συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με όρους και κανόνες που θα ρυθμίζουν τον ανταγωνισμό, αντικειμενικά λειτουργεί προς όφελος του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει προβάλει τη θέση του και τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ενός καθολικού, αποκλειστικά δημόσιου δωρεάν συστήματος Υγείας, αναπτυγμένο σε όλες τις βαθμίδες του που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το κράτος, με την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας και την κοινωνικοποίηση όσων ιδιωτικών επιχειρήσεων Υγείας - Πρόνοιας είναι κατάλληλες, με αποτέλεσμα την παροχή υψηλής ποιότητας προαγωγής - πρόληψης - προστασίας της υγείας και της περίθαλψης όλου του πληθυσμού, ανεξάρτητα από την οικονομική του δυνατότητα, την καταγωγή του, το φύλο, τη φυλή, την ηλικία.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα της πάλης σ' αυτές τις κατευθύνσεις, με το συντονισμό του αγώνα των εργαζομένων στην Υγεία, με το υπόλοιπο εργατικό - λαϊκό κίνημα.