Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι, άραγε, εκτιμά ως «λογική» εντολή η εργοδοσία; Το να καθαρίζει μια καμαριέρα 16 δωμάτια σε οκτώ ώρες όταν χρειάζονται σχεδόν οι διπλάσιες, σε ποια λογική υπακούει; Το να εκτελεί ένας μπουφετζής και καθήκοντα σερβιτόρου λυγίζοντας απ' την εντατικοποίηση, είναι λογικό; Το να εξαρτάται η οικογένεια ενός εργάτη απ' το αν θα χτυπήσει το τηλέφωνό του για να τον προσλάβουν στις 9 το πρωί και να τον απολύσουν στις 9 το βράδυ, είναι λογικό; Γιατί, πότε και τι φτάνει η εργοδοσία να «απαιτεί» από τους εργαζόμενους, γιατί η μη συμμόρφωσή τους γίνεται λόγος απόλυσης;

Τα ερωτήματα ασφαλώς είναι ρητορικά. Απλά, το παραπάνω είναι ένα ακόμα παράδειγμα, που επιβεβαιώνει πόσο αποφασισμένο είναι το κεφάλαιο να υπερασπιστεί την «ανταγωνιστικότητα», αλλά και πόσο εκ διαμέτρου αντίθετα είναι τα συμφέροντά του με αυτά των εργαζομένων. Το μεν πρώτο υπακούει στη «λογική» της αύξησης της κερδοφορίας του. Οι δε δεύτεροι πρέπει να υπερασπιστούν τη λογική τού να γεύεται τον πλούτο εκείνος που τον παράγει.

Από τις 4 Σεπτέμβρη είναι γνωστή η απόφαση του ΣτΕ, που ενέκρινε το τροποποιημένο Προεδρικό Διάταγμα για την Πάρνηθα και οδηγεί στην εμπορευματοποίηση του βουνού. Επρεπε όμως να φέρει η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία» (ΝΑΣ) το θέμα στο νομαρχιακό συμβούλιο Ανατολικής Αττικής για να συζητηθεί και να παρθεί απόφαση που να ζητά απόσυρση του ΠΔ και συμπαράσταση στον αγώνα της Επιτροπής «Δράση για την Πάρνηθα».

Το ΝΣ βέβαια αποφάσισε ομόφωνα να συμπαρασταθεί σε κάθε αγώνα ώστε να μην προωθηθεί το ΠΔ. Εδειξαν όμως μέχρι πού έφτανε το ενδιαφέρον τους. Και δεν είναι μόνο η Νομαρχία Ανατολικής Αττικής που εδώ και μέρες έκανε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι πολλοί εκείνοι που μετά την περσινή καταστροφή του βουνού εμφανίστηκαν ως όψιμοι υπερασπιστές της Πάρνηθας και διοργάνωναν συναυλίες, έστηναν διάφορα «παρατηρητήρια», έφερναν πατριάρχες και προέδρους για περιπάτους και κόπτονταν για τα ελάφια και τα έλατα. Κουβέντα όμως δεν είπαν όταν το καζίνο άρχισε έργα αναβάθμισης, όπως και τώρα κάνουν πως δεν άκουσαν για το Τεχνολογικό Πάρκο που πάει να στηθεί στο βουνό ή τη διαχείριση που σχεδιάζεται για το Κτήμα Τατοΐου. Γίνεται πλέον κάτι παραπάνω από αντιληπτός ο ρόλος που παίζουν οι διάφοροι ευαισθητοποιημένοι με την Πάρνηθα!

Τα υπουργεία Οικονομίας και Παιδείας ανακοίνωσαν χτες ότι θα εκπαιδεύσουν στη χρήση νέων τεχνολογιών 40.000 γονείς παιδιών που φοιτούν στο Γυμνάσιο. Το πρόγραμμα συγχρηματοδοτείται από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους και στόχο έχει να εκπαιδεύσει τους γονείς «σε εκπαιδευτικές υπηρεσίες και περιεχόμενο που μπορεί να βρεθεί στον Παγκόσμιο Ιστό για μαθητές Γυμνασίου, και ειδικότερα στις υπηρεσίες και το περιεχόμενο της Διαδικτυακής Πύλης του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου». Με άλλα λόγια, να μάθουν οι γονείς να βοηθούν τα παιδιά τους στη μελέτη, στα μαθήματα και τις εργασίες τους, αναζητώντας πληροφορίες από το Ιντερνετ.

Οταν, όμως, το σχολείο τείνει να αντιγράφει όλο και περισσότερο τη σαβούρα της τηλεόρασης και του Ιντερνετ, αυτό που πραγματικά χρειάζεται να κάνουν οι γονείς δεν είναι να εκπαιδευτούν κι οι ίδιοι για να αναζητούν πληροφορίες μέσα στη σαβούρα και να ξεσκαρτάρουν τα «ξερά από τα χλωρά» του Ιντερνετ... Το ζητούμενο για τους γονείς είναι να αντισταθούν ακριβώς σ' αυτό το χαρακτήρα του σχολείου, να αντιτάξουν απέναντι στις «χρηστικές δεξιότητες» που σερβίρουν στα παιδιά τους, την απαίτηση για ουσιαστική μόρφωση.

Ακούσαμε τον Αλ. Τσίπρα στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ να:

-- Φλυαρεί για το «δογματικά προσανατολισμένο στην κερδοφορία» μοντέλο, εισάγοντας διά της πλαγίας την ουτοπική άποψη ότι μπορεί να εφαρμοστεί ένα άλλο μη δογματικά προσανατολισμένο στην κερδοφορία.

-- Μιλά για «ανίχνευση νέων μοντέλων ανάπτυξης», ισχυριζόμενος, εμμέσως, ότι η ανάπτυξη έχει ουδέτερο χαρακτήρα και μπορεί να ωφελεί τους πάντες.

-- Ομνύει στην «κοινωνική συνοχή», στην αρμονική, δηλαδή, συνύπαρξη εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων.

Να προτείνει: «Ενα δικαιότερο φορολογικό σύστημα». Κι όμως, οι παραγωγοί του πλούτου μπορούν και δικαιούνται να μην πληρώνουν κανένα φόρο. «Κράτος με δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, που θα παρεμβαίνει υπέρ των φτωχών». Δεν είναι, όμως, το κράτος αταξικό ή υπερταξικό. Εκφράζει τα συμφέροντα της τάξης που έχει την εξουσία. Κοροϊδεύει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ισχυριζόμενος πως, χωρίς να θιχτεί ούτε τρίχα αυτής της εξουσίας, το δικό της κράτος θα τεθεί στην υπηρεσία του λαού. Αλλωστε, και το ΠΑΣΟΚ περίπου τα ίδια λέει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σχολιάζοντας προχτές ο Γ. Αλογοσκούφης την οικονομική πρόταση του ΠΑΣΟΚ - την παρουσίασε ο Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ - αφού τη στόλισε με χαρακτηρισμούς τού τύπου «κινείται μεταξύ τριτοκοσμικού σοσιαλισμού και άκρατου λαϊκισμού» ανέφερε ότι βρίσκεται εκτός των πλαισίων της οικονομικής πολιτικής της ΕΕ, δε λαμβάνει υπόψη τις δεσμεύσεις του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, την ...ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κλπ. Τυχόν, δε, εφαρμογή των μέτρων θα κόστιζε στον προϋπολογισμό 11,6 δισ. ευρώ...

Προσέξτε τώρα. Ο Αλογοσκούφης καταγγέλλει τον Παπανδρέου ότι κινείται εκτός κοινοτικής νομιμοφροσύνης. Ο δε Παπανδρέου (ως ΠΑΣΟΚ) είχε καταγγείλει τον Αλογοσκούφη το 1996 για τον ίδιο ακριβώς λόγο! Κοινώς, μας δουλεύουν και οι δύο. Στα πλαίσια του κομματικού ανταγωνισμού για την κατάκτηση της εξουσίας, και τα δύο κόμματα εκτρέπονται σε ακατάσχετο λαϊκισμό. Γιατί, όταν κερδίσουν τις εκλογές, τότε θυμούνται ότι υπάρχει έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, οξύ δημοσιονομικό πρόβλημα, ότι πρέπει να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις... Το γεγονός ότι, ανάλογα με την πολιτική συγκυρία, μετατρέπονται σε επικίνδυνους δημαγωγούς, ενδυόμενοι το μανδύα του λαϊκισμού, δεν πρέπει να παραπλανήσει κανέναν.

Γρηγοριάδης Κώστας

Μέχρι χτες πιστεύαμε ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αποτελούσαν μια στρατηγική επιλογή του συστήματος, σε βάθος χρόνου, επιβεβλημένη από τις σύγχρονες ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Μέχρι χτες πιστεύαμε ότι σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη οι κυβερνώντες, ως πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, ήταν χρεωμένοι με την προώθησή τους, όσο το δυνατόν ταχύτερα. Χτες, όμως ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, μας ενημέρωσε ότι κάνουμε λάθος!

Κατά τα λεγόμενά του, στην επίσκεψή του στην «Εθνική Ασφαλιστική», δεν υπάρχει κεφάλαιο, δεν έχει στρατηγική, δεν έχει πολιτικούς εκπροσώπους που την υλοποιούν. Εχει απλά την ατυχία ο ελληνικός λαός να κυβερνάται από μια κυβέρνηση η οποία «τα τελευταία χρόνια, δυο χρόνια τουλάχιστον, έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο. Ξεπουλάει ό,τι βρει μπροστά της. Εφαρμόζει μια σκληρή άδικη κοινωνικά πολιτική»! Γιατί το κάνει αυτό; Για «να αποφύγει μια νέα επιτήρηση (...) για να επιτύχει αυτόν το στόχο ξεπουλάει ό,τι βρει μπροστά της»!

«Δεν υπάρχει Δεξιά, δεν υπάρχει Αριστερά. Υπάρχει μόνο Ελλάδα και πάλι Ελλάδα» διακήρυσσε προχτές το βράδυ ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, σε εκδήλωση του κόμματός του. Αλλη μια προσπάθειά του να «εξαφανίσει» τις ταξικές διαφορές και να αποπροσανατολίσει τα λαϊκά στρώματα. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος φρόντιζε η εφημερίδα που εκδίδει («Α1») να φιλοξενεί, 3 Μάη 2008, στο πρωτοσέλιδό της την εξής δήλωσή του (άλλη μια διαπίστευση στα συμφέροντα που υπηρετεί): «Οσο περνάει από το χέρι μου δε θα αφήσω κυβέρνηση και εθνικά θέματα να περάσουν στα χέρια της Αριστεράς».

Κι εφόσον δίνει τις εξετάσεις του εκεί που (του) πρέπει, αναμένει και την ανταμοιβή του. Εξ ου και την περιέγραψε πάλι προχτές: «Ξέρουν ότι η επόμενη κυβέρνηση δεν μπορεί να μην έχει τη συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ.». Καθείς με τις αγωνίες του, κι αυτός συμπλήρωμα του δικομματισμού στην άσκηση της ίδιας αντεργατικής πολιτικής.

Μέσα στο αντικυβερνητικό του κρεσέντο ο Αλ. Τσίπρας ξέχασε ότι η «Εθνική Ασφαλιστική» έχει προ πολλού ιδιωτικοποιηθεί. Και εξαπέλυσε μύδρους ενάντια στο επιχειρούμενο ξεπούλημά της, καλώντας σε αγώνες για να αποτραπεί! Και έμπλεος ανησυχίας συμμερίστηκε τα περί «αφελληνισμού της ασφαλιστικής αγοράς», καυτηριάζοντας το γεγονός ότι «όταν ιδρύθηκε η Εθνική Ασφαλιστική, ένας από τους ιδρυτικούς της στόχους ήταν να μη φεύγει το εθνικό κεφάλαιο. Να μη φεύγουν χρήματα από την ελληνική αγορά στο εξωτερικό. Σήμερα, αυτός ο ιδρυτικός στόχος καταπατάται»! Τι να του πούμε εμείς τώρα; Οτι ο ταξικός χαρακτήρας του κεφαλαίου δεν επηρεάζεται ούτε αλλάζει προς το φιλολαϊκότερο, από «εθνικότητα»; Οτι για το λαό είναι αδιάφορο είτε «αφελληνιστεί» είτε όχι η οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία που νοιάζεται μόνο για το σεντούκι της; Οτι η λύση υπέρ του λαού δε βρίσκεται στο παράδειγμα των ΗΠΑ, το οποίο επικαλείται όπου βρεθεί και όπου σταθεί, ότι δήθεν εκεί «αλλάζουν στρατηγική», ότι τάχα και οι κυβερνήσεις της Ευρώπης «προβληματίζονται για τα αποτελέσματα της πολιτικής τους», σε αντίθεση με τη χώρα μας, όπου η κυβέρνηση «συνεχίζει να μην καταλαβαίνει τίποτα»! Πού αλήθεια είδε την αλλαγή στρατηγικής και τον προβληματισμό για την εφαρμοζόμενη πολιτική, η ηγεσία του ΣΥΝ; Οι μόνες αλλαγές και οι μόνοι προβληματισμοί αφορούν στη διάσωση του συστήματος, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του. Οχι στην ανακούφιση των λαών.