«Δεν μας πίεσε κανείς να ξεκινήσουμε τη διαπραγμάτευση και να καταλήξουμε σε συμφωνία με την ΠΓΔΜ», έλεγε και ξανάλεγε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη στην ΕΡΤ, επιμένοντας ότι το «όραμα» αυτής της κυβέρνησης να αναβαθμίσει τον γεωπολιτικό ρόλο της χώρας στα Βαλκάνια ήταν αυτό που ενεργοποίησε τις συνομιλίες. Διαβάζοντας, βέβαια, τα συγχαρητήρια παραγόντων του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ για την ολοκλήρωση της συμφωνίας, γελάνε και οι πέτρες με τις δηλώσεις αυτές του Τσίπρα. Ας θυμηθούμε, όμως, πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα: Τον Απρίλη του 2017, όταν μετά τα επεισόδια στη Βουλή της ΠΓΔΜ δρομολογήθηκε η ανάδειξη Ζάεφ στην πρωθυπουργία, με καθοριστική παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα, μια από τις πρώτες επαφές του νέου πρωθυπουργού ήταν αυτή με τον Στόλτενμπεργκ στις Βρυξέλλες, όπου επιβεβαιώθηκε η ανάγκη να επιταχυνθεί η διαδικασία ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ, για να ανακοπεί η ρωσική επιρροή. Ακολούθησε σύντομα το «σύμφωνο φιλίας» ΠΓΔΜ - Βουλγαρίας, όπου σαφώς σημειωνόταν ότι η δεύτερη θα στηρίξει την ευρωΝΑΤΟική πορεία της πρώτης.

Λίγο μετά ξεκίνησαν οι επαφές για την αναθέρμανση της διαπραγμάτευσης με την Ελλάδα για το ονοματολογικό. Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι σ' όλες αυτές τις «χειρουργικές» κινήσεις, στις οποίες πρωτοστάτησαν ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, η Ελλάδα ήταν έξω από το σχεδιασμό και ...αυθόρμητα ανέλαβε ρόλο. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει: Η κυβέρνηση ήταν από την πρώτη στιγμή μέρος του σχεδίου για ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και μάλιστα με ρόλο πρωταγωνιστικό. Αυτό είναι που καθόρισε το χρονοδιάγραμμα και το περιεχόμενο της συμφωνίας, πράγμα που προσπαθεί να διασκεδάσει, αν όχι να συγκαλύψει, η κυβέρνηση.

Σχεδόν η μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χρυσής Αυγής πήρε το λόγο στη συνεδρίαση της Βουλής για το πολυνομοσχέδιο, για να καταγγείλει τα μέτρα που «εξοντώνουν το λαό». Για ποιο λόγο όμως η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις τσακίζουν το λαό με μνημόνια και μέτρα; Σύμφωνα με τον ειδικό αγορητή της Χρυσής Αυγής, οι νόμοι αυτοί ψηφίζονται «προς όφελος των ξένων και των εγχώριων τραπεζιτών». Πρόκειται για τη γνωστή «αντιμνημονιακή» καραμέλα, ότι τα μέτρα τα επιβάλλουν «οι ξένοι» για να κερδίζουν οι τράπεζες. Κουβέντα για το κεφάλαιο, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους στη Ναυτιλία, στο Εμπόριο, στη μεταποίηση και αλλού, που κερδίζουν από το «φτήνεμα» της εργατικής δύναμης και εξασφαλίζουν πρόσβαση σε προνόμια και χρήμα από την πτώχευση του λαού, στο όνομα της «δημοσιονομικής προσαρμογής». Μετά απ' αυτήν την εισαγωγή, ήρθε σχεδόν αυτονόητα η παρέμβαση Μιχαλολιάκου ότι «το χρέος είναι πραγματικά δυσβάσταχτο» όχι επειδή βαραίνει το λαό, αλλά επειδή «δεν υπάρχει περίπτωση να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία και να υπάρξει μέλλον για τον ελληνικό λαό με αυτό το χρέος». Δηλαδή, η ευημερία του λαού εξαρτάται από την (καπιταλιστική) ανάπτυξη, για την οποία αγωνιά και η Χρυσή Αυγή. Η οποία μάλιστα υπόσχεται «σκληρή διαπραγμάτευση» για το χρέος, σημειώνοντας: «Εμείς δεν λέμε ανεύθυνα ότι μπορούμε αύριο το πρωί να καταγγείλουμε το σύνολο του χρέους ως επαχθές και να το διαγράψουμε. Λέμε, όμως, να διαπραγματευτούμε». Με ποιους; Με τους «ξένους» και τους ληστρικούς τραπεζίτες, τους οποίους καταγγέλλουν ότι ρουφάνε το αίμα του λαού! Τόσο ...αντισυστημικοί είναι οι χρυσαυγίτες.

1836 Συγκροτείται ο «Σύνδεσμος των εργατών του Λονδίνου», ο οποίος αρχίζει να επεξεργάζεται το πολιτικό πρόγραμμα του βρετανικού εργατικού κινήματος. Η προσπάθεια αυτή κατέληξε στη σύνταξη της «Χάρτας του Λαού», που περιελάμβανε 6 αιτήματα - διεκδικήσεις γύρω από τις εκλογές και την εκλογική αντιπροσώπευση. Το κίνημα, που οικοδομήθηκε γύρω από την «Χάρτα», έμεινε στην Ιστορία ως «κίνημα των Χαρτιστών». Οι Μαρξ και Ενγκελς συνδέθηκαν με τα πιο πρωτοπόρα - επαναστατικά στοιχεία του κινήματος, στο οποίο ωστόσο κυριάρχησαν τα μικροαστικά - ρεφορμιστικά χαρακτηριστικά.

1917 Ξεκινά τις εργασίες του το Α' Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ των αντιπροσώπων των εργατών και στρατιωτών (16/6 - 7/7/1917). Εσέροι και μενσεβίκοι επέμειναν στη διατήρηση του συνασπισμού με την αστική τάξη, μετά την επανάσταση του Φλεβάρη, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, πως στη Ρωσία δεν υπήρχε πολιτικό κόμμα το οποίο μπορούσε να πάρει στα χέρια του όλη την εξουσία. «Υπάρχει τέτοιο κόμμα!» ακούστηκε μια δυνατή φωνή από τις θέσεις των μπολσεβίκων. Ηταν η φωνή του Λένιν!

1944 Στα Χανιά της Κρήτης, οι δυνάμεις Κατοχής εκτελούν τον Γραμματέα της Περιοχής Κρήτης και αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Βαγγέλη Κτιστάκη.

1945 Ο Αρης Βελουχιώτης, καταδιωκόμενος από τον αστικό στρατό, βάζει τέλος στη ζωή του με το ατομικό του περίστροφο, περικυκλωμένος έξω από τη Μεσούντα. Την ίδια μέρα δημοσιευόταν στον «Ριζοσπάστη» η διαγραφή του από μέλος του ΚΚΕ (απόφαση που πάρθηκε κατά την 11η Ολομέλεια της ΚΕ τον Απρίλη). Το 2011 η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος αποφάσισε την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη. Θεώρησε ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Παράλληλα, η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη κατήγγειλε την απόπειρα της αστικής και οπορτουνιστικής προπαγάνδας και ιστοριογραφίας που παίρνουν δήθεν υπό την προστασία τους τον Αρη, για να επιτεθούν στο ΚΚΕ.

1963 Η πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης, η 26χρονη Βαλεντίνα Τερεσκόβα, πραγματοποιεί 48 περιστροφές γύρω από τη Γη με το διαστημόπλοιο «Βοστόκ 6».

1977 Ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ εκλέγεται Πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ.

1977 Πεθαίνει ο Γερμανός μηχανικός Βέρνερ Φον Μπράουν, «πατέρας» του διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ. Υπήρξε ένας από τους δεκάδες επιστήμονες της ναζιστικής Γερμανίας, που, μετά τον πόλεμο, μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ, για να θέσουν την τεχνογνωσία τους στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού.

1983 Ο Γιούρι Αντρόποφ εκλέγεται Πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ.

1913 Ξεσπά ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος, καθώς οι Βούλγαροι επιτίθενται αιφνιδιαστικά εναντίον των πρώην συμμάχων τους, των Σέρβων και των Ελλήνων. Στον πόλεμο μπήκαν επίσης η Ρουμανία καθώς και η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

1924 Συνέρχεται το 5ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (17/6 - 8/7/1924), το πρώτο που πραγματοποιήθηκε χωρίς τον Λένιν, ο οποίος δεν ήταν πια στη ζωή. Στο Συνέδριο αυτό, η ΚΔ χάραξε τα καθήκοντα των Κομμουνιστικών Κομμάτων στις νέες συνθήκες της προσωρινής υποχώρησης του επαναστατικού κινήματος.

1946 Εκατοντάδες επιτροπές σωματείων, συνοικιών και οργανώσεων της πρωτεύουσας κατεβαίνουν στη Βουλή για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στο Γ' Ψήφισμα («Περί εκτάκτων μέτρων αφορώντων την Δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν»).