Η επιστήμη, ως μελέτη των νόμων της φύσης και της κοινωνίας, δε λειτουργεί με βάση τις λεγόμενες δημοκρατικές αρχές. Οι φυσικοί και κοινωνικοί νόμοι αμείλικτοι εκδηλώνουν την ύπαρξή τους χωρίς να ενδιαφέρονται για ψηφοφορίες, πλειοψηφίες ή μειοψηφίες που τους υποστηρίζουν ή τους καταγγέλλουν. Οταν σε κάποιο επιστημονικό πρόβλημα οι «γνώμες» των επιστημόνων είναι μοιρασμένες, τότε υπάρχει πάντα έλλειμμα επιστημονικής γνώσης, που αναπληρώνεται από την κοινωνική, ιδεολογική ή πολιτική τοποθέτηση, προσανατολισμό ή ένταξη του κάθε επιστήμονα. Ενα τέτοιο πρόβλημα είναι η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας ή παγκόσμια θέρμανση, που συνδέεται κυρίως με το «φαινόμενο του θερμοκηπίου».

Σε ένα τυπικό και μάλλον επιφανειακό διαχωρισμό, οι ειδικοί του τομέα κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες, με πρώτη τους οπαδούς, δηλαδή αυτούς που θεωρούν βέβαιη την παγκόσμια θέρμανση και τις ανθρωπογενείς αιτίες της. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των επιστημόνων που ασχολούνται με το ζήτημα, αλλά και τα περισσότερα επιστημονικά κέντρα και ενώσεις επιστημόνων υιοθετούν την άποψη ότι η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας είναι ήδη σε εξέλιξη και κατά 90% οφείλεται στην παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον, μέσω της αύξησης εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, όπως το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο.

«Καβάλα» σ' αυτό το ρεύμα είναι το κομμάτι του μεγάλου κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, της πυρηνικής ενέργειας (που επειδή δεν εκλύει διοξείδιο του άνθρακα ονομάστηκε «πράσινη»), αλλά και τμήματα του κεφαλαίου που αναζητούν νέους τομείς επένδυσης, με πρώτον αυτόν της βιομηχανίας υδρογόνου. Εκ των πραγμάτων πιο διάσημος πολιτικός εκφραστής αυτών των συμφερόντων είναι ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και νυν... νομπελίστας, Αλ Γκορ.

Μια δεύτερη κατηγορία, που φθίνει, είναι αυτή των «σκεπτικιστών», δηλαδή επιστημόνων που αμφισβητούν είτε ότι η παγκόσμια θέρμανση έχει ανθρωπογενείς αιτίες, είτε ότι αποτελεί ή πρόκειται να γίνει πραγματικότητα. Η τρίτη κατηγορία είναι των λεγόμενων «αρνητών», που δε χωρίζονται με τείχη από τους σκεπτικιστές, αλλά διατρέχουν κι αυτοί μεγάλο μέρος του φάσματος των απορριπτικών αντιλήψεων γύρω από την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας.

Οπως λέει και το όνομα που τους δόθηκε από τους αντιπάλους τους, οι «αρνητές» αρχικά δε δέχονταν καν ότι υπάρχει παγκόσμια θέρμανση. Κάποιοι επισήμαιναν ότι δεν υπάρχουν αξιόπιστα κλιματολογικά μοντέλα που να μπορούν να προβλέψουν τη μια ή την άλλη εξέλιξη σε σχέση με τη θερμοκρασία (πράγμα το οποίο αληθεύει). Στη συνέχεια ορισμένοι απ' τους αρνητές παραδέχτηκαν την ύπαρξη της παγκόσμιας θέρμανσης, αλλά αρνούνταν τις ανθρωπογενείς αιτίες της. Χωρίς να έχουν πάψει να υποστηρίζονται αυτές οι απόψεις, κάποιοι από τους «αρνητές» πέρασαν πιο πρόσφατα στην άποψη ότι η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας όχι μόνο συμβαίνει, αλλά θα ωφελήσει την ανθρωπότητα!

Σύμφωνα με άρθρο του Λόρενς Σόλομον στην καναδική εφημερίδα «Φαϊνάνσιαλ Ποστ», η ανάλυση και επεξεργασία των στοιχείων που συνέλεξαν δορυφόροι της ΝΑΣΑ σχετικά με την πορεία της βιομάζας στον πλανήτη, έδειξε ότι σήμερα η Γη είναι πιο πράσινη κατά 6,2%. Σε μια περίοδο δύο δεκαετιών, στο 25% της χλωρίδας της Γης σημειώθηκε αύξηση της βιομάζας, ενώ μείωση παρουσιάστηκε μόλις στο 7%. Αυτή η αύξηση αποδίδεται στην αυξημένη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, που κάνει τα φυτά να μεγαλώνουν πιο γρήγορα, να γίνονται μεγαλύτερα και να ευδοκιμούν σε πιο ξηρά κλίματα. Κατά τον Σόλομον είναι αναμενόμενο ότι ωφελημένη θα βγει και η πανίδα. Μάλιστα αν η συγκέντρωση του διοξειδίου δεκαπλασιαστεί και γίνει όπως την... εποχή των δεινοσαύρων, τότε η Γη θα γίνει ένας πλούσιος γόνιμος πλανήτης. Παραπέρα, αν η θερμοκρασία αυξηθεί στα επίπεδα της εποχής των Βίκινγκς, τότε η Γροιλανδία θα ξαναπρασινίσει. Ο κίνδυνος για τον Σόλομον βρίσκεται στο ενδεχόμενο μείωσης της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα, που θα οδηγήσει σε ψύξη του πλανήτη, μείωση της παραγωγής τροφίμων, ακόμα και σε σεισμούς, αν το πλεονάζον διοξείδιο διοχετευτεί στο υπέδαφος.

Ο Λ. Σόλομον, εκτός από δημοσιογράφος σε συντηρητικές εφημερίδες του Καναδά και στο Capitalism Magazine (Περιοδικό του Καπιταλισμού) στο οποίο έχει γράψει σειρά αντικουβανικών άρθρων, είναι διευθύνων σύμβουλος του Energy Probe («Ενεργειακή Διερεύνηση» σε ελεύθερη μετάφραση). Στόχος του Energy Probe, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, είναι η προώθηση της «περιβαλλοντικής σταθερότητας, μέσω της προαγωγής της ιδιοκτησίας (ατομικής ή κοινοτικής), των αγορών, του κράτους, του νόμου...». Το Energy Probe είναι ενάντια στην ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας και έχει συμβάλει στη ματαίωση της ανάπτυξης νέων πυρηνικών εργοστασίων στην περιοχή του Οντάριο. Κριτικάρει προσεκτικά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ως εξαιρετικά υψηλού κόστους και υποστηρίζει την παραπέρα αξιοποίηση των ορυκτών καυσίμων και ειδικότερα του «καθαρού άνθρακα»... Οπως είναι αναμενόμενο, το Energy Probe και ο Λ. Σόλομον ασκούν έντονη κριτική στον Αλ Γκορ.

Φυσικά, δεν έχει μόνο η βιομηχανία του άνθρακα ή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας τους απολογητές της. Τα τελευταία χρόνια έχουν δει το φως της δημοσιότητας παρεμβάσεις των μεγαλύτερων εταιρειών πετρελαίου, είτε μέσω της χρηματοδότησης με δεκάδες εκατομμύρια διάφορων κονδυλοφόρων και ερευνητών για επηρεασμό της «κοινής γνώμης» υπέρ του πετρελαίου, είτε μέσω «διορθώσεων» στις εκθέσεις συμπερασμάτων ειδικών για την παγκόσμια θέρμανση, είτε με απευθείας συμβουλές πετρελαϊκών εταιρειών προς αξιωματούχους της κυβέρνησης Μπους που χειρίζονταν περιβαλλοντικά θέματα. Στόχος των παρεμβάσεων είναι να κερδηθεί χρόνος μέχρι να εξαντληθούν τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου, οπότε οι πετρελαϊκές εταιρείες θα αρχίσουν να φοράνε το πράσινο φιλοπεριβαλλοντικό σκουφί και να δραστηριοποιούνται κι αυτές στους νέους ενεργειακούς τομείς.

Τελικός κριτής στο θέμα της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας, θα είναι η επιστημονική αλήθεια, είτε φτάσουμε έγκαιρα σε αυτή μέσω της επιστημονικής έρευνας, είτε μας προλάβει η ίδια η ζωή. Ομως σήμερα, η επιστημονική έρευνα συμπιέζεται ανάμεσα στα συμφέροντα της μιας και της άλλης μερίδας του κεφαλαίου. Εκείνο που ενδιαφέρει τους κεφαλαιοκράτες δεν είναι η επιστημονική αλήθεια, αλλά μόνο τα κέρδη τους. Οταν οι κυβερνήσεις τους αποφάσισαν τελικά να ονομάσουν κίνδυνο το διοξείδιο του άνθρακα, το έκαναν για να το εμπορευματοποιήσουν. Οι αιώνιοι πάγοι στην Αρκτική άρχισαν να λιώνουν και αυτοί άρχισαν τις διεκδικήσεις για τις θαλάσσιες διόδους που θα ανοίξουν και την εκμετάλλευση του πλούσιου υπεδάφους.

Πρέπει να είναι σαφές ότι οι συνέπειες από την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας δε θα είναι ίδιες για τον εργάτη και τον κεφαλαιοκράτη. Τους φτωχούς θα πλήξει τυχόν ανάγκη μετεγκατάστασης λόγω ξηρασίας ή πλημμυρών. Και στις περιοχές που θα ευνοηθούν από την αλλαγή του κλίματος, πάλι τους εργαζόμενους θα πλήξει η αύξηση της τιμής της γης. Ακόμα κι αν η αύξηση του διοξειδίου μετέτρεπε τη Γη σε «κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας», τα οφέλη σε συνθήκες καπιταλισμού θα τα καρπωνόταν το κεφάλαιο, όχι η ανθρωπότητα στο σύνολό της.