Γρηγοριάδης Κώστας

Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση, μιας και ο λόγος περί τέχνης και πολιτισμού, τα ΜΜΕ που «σνόμπαραν» τη συνέντευξη του ΚΚΕ για την τέχνη της Επανάστασης, είναι αυτά που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον σκοταδισμό των απαγορεύσεων με αφορμή τα γεγονότα με τον Πικάσο και τον Τ. Ουίλιαμς. Παρεμπιπτόντως: Αυτή η «ευαισθησία» για την ελευθερία της τέχνης, πώς και δεν εκφράστηκε και με την περίπτωση του φοιτητή στην ΑΣΚΤ που έγινε στόχος αντικομμουνιστικής επίθεσης επειδή ζωγράφισε έναν πίνακα με έναν εργάτη να διαβάζει «Ριζοσπάστη»; Μήπως τελικά αυτή η «εκλεκτικότητα» είναι η άλλη όψη του αστικού σκοταδισμού;

«Απορώ κι εγώ γιατί τόσα νέα φάρμακα», είπε όλο ...αθωότητα ο Γ. Βλάχος, επιχειρώντας να θολώσει τα νερά γύρω από τις αθρόες ανατιμήσεις φαρμάκων με τη μέθοδο της υποκατάστασης παλιών φαρμάκων με, δήθεν, νέα, κατά πολύ ακριβότερα. «Το υπουργείο Ανάπτυξης απλώς δίνει τιμές στα φάρμακα που εγκρίνει ο ΕΟΦ», συμπλήρωσε δήθεν με ...νόημα, επιχειρώντας να μεταθέσει αλλού την ευθύνη. Πού αλλού, όμως; Αλλη κυβέρνηση εποπτεύει τη λειτουργία του ΕΟΦ και άλλη δίνει τις τιμές;

Πλανάται πλάνην οικτράν εάν νομίζει ότι πιάνουν στους εργαζόμενους τέτοιες κουτοπονηριές. Ή πιστεύει κανείς ότι εάν, όπως είπε γενικά και αόριστα, «κάποια στιγμή» η κυβέρνηση θα βάλει «στο τραπέζι» τη διακίνηση των φαρμάκων, θα θίξει έστω και στο παραμικρό τα συμφέροντα πολυεθνικών, εισαγωγέων και φαρμακοβιομηχάνων;

Η ανακοίνωση από τον υπουργό Παιδείας για αύξηση του αριθμού των εισακτέων κατά 25% στα περιφερειακά πανεπιστήμια και κατά 6% στα περιφερειακά ΤΕΙ, συνοδεύτηκε από φληναφήματα για πολιτική που ικανοποιεί το σχετικό αίτημα των τοπικών κοινωνιών και που «τονώνει την περιφέρεια και δημιουργεί νέα δυναμική ανάπτυξης στις τοπικές οικονομίες». Με άλλα λόγια, ο υπουργός μοιάζει να αναφωνεί προς δημάρχους και λοιπούς τοπάρχες: «Σας στέλνω πελάτες»! Ανακυκλώνεται, δηλαδή, η απαράδεκτη αντίληψη να βλέπουν τους φοιτητές ως ...πορτοφόλια που θα «τονώσουν» τις «τοπικές οικονομίες».

Σε εκδήλωση για τη διαφάνεια μιλούσε χτες ο υπουργός Ανάπτυξης Χ. Φώλιας και εξαπέλυσε μύδρους κατά της διαφθοράς.

Και τότε το είπε. Το δήλωσε απερίφραστα, ανενδοίαστα, ξεκάθαρα και αδίστακτα. Ανυποψίαστος (ή ακριβώς το αντίθετο, πολύ υποψιασμένος) για το βάρος της δήλωσής του, αναφερόμενος στις προσπάθειες της κυβέρνησής του εναντίον της διαφθοράς, είπε: «Ζητούμενο είναι ένα σύγχρονο, ευέλικτο, κοινωνικό και συνάμα φιλικό στην αγορά κράτος».

Οποιος δεν το έχει καταλάβει, ας το καταλάβει τώρα, ποτέ δεν είναι αργά.

Είσαι παράγοντας της αγοράς; (Της αγοράς, όχι κανένας αυτοαπασχολούμενος που τα κουτσοβγάζει ή καταστηματάρχης που βγάζει ένα καλό μεροκάματο δουλεύοντας όλη μέρα). Αν δεν είσαι, ξέχνα την κυβέρνηση και τα «καλά» της.

Είσαι «σύγχρονος»; (Οπως εννοούν τον όρο οι βιομήχανοι, δηλαδή εκμεταλλευτής, αντιδραστικός, φιλομονοπωλιακός). Εάν δεν είσαι, ξέχνα την κυβέρνηση.

Είσαι «ευέλικτος»; (Απαιτώντας ευελιξία από τους άλλους σε σχέση με ωράριο, αμοιβές, δικαιώματα). Εάν δεν είσαι, τότε μην περιμένεις να δεις καλό από αυτήν.

Οσο για το «κοινωνικό» μέρος της υπόθεσης... Μετά από όλα αυτά, οι σχετικές αναφορές είναι για τα μάτια του κόσμου...

Πρόσφατα ένας καθηγητής Πανεπιστημίου δεν μπορούσε - όπως έλεγε ο ίδιος - να αποδώσει με ακρίβεια στα Ελληνικά τον έννοια του liberal left.

«Η ακριβής μετάφραση "ελεύθερος αριστερός" ή "φιλελεύθερος αριστερός" δεν αποδίδει αυτό που εννοούν στην Αμερική», έλεγε ο καθηγητής.

Κι ευτυχώς που ήρθε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου να δώσει τη μετάφραση -έστω περιφραστικά- με ακρίβεια:

«Είμαστε σοσιαλιστές πολιτικά φιλελεύθεροι», διακήρυξε στο 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν υπάρχει λόγος, λένε, τα αιτήματά τους είτε είναι παράλογα, είτε έχουν ικανοποιηθεί.

Μάλλον πρέπει να το αντιστρέψουμε λίγο το ερώτημα να δούμε πώς θα το απαντήσουν: Τι άλλο πρέπει να γίνει για να έχουμε απεργίες;

Ορια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνονται, αποθεματικά Ταμείων μειώνονται, ασφαλιστικά δικαιώματα πλήττονται βάναυσα και τσακίζονται οι νέοι εργαζόμενοι.

Αν αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τότε τι μπορεί;

Εχουν γνωρίσει ποτέ κανέναν που να τον κλέβουν κι αυτός να χαίρεται, να χαμογελάει και να μην κάνει τίποτε;

Ας το πούνε ευθέως καλύτερα: Δε θέλουν να έχει δικαίωμα να αγωνίζεται κανένας και η πολιτική τους να περνάει χωρίς αντιδράσεις.

Θέλουν, επίσης, να θεωρήσουμε όλοι αυτονόητο ότι πρέπει να πληρώσουμε για τα προβλήματα των Ταμείων που προκάλεσαν οι δικές τους πολιτικές.

Δυστυχώς - γι' αυτούς - δε θα τους γίνει το χατίρι.

ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ γενικό χαμό η κυβέρνηση ...πάλι μείωσε την ανεργία. Στο 8,9% λέει την έφτασε κι όπως πάμε σε λίγο δε θα υπάρχουν άνεργοι!

Θα υπάρχουν φυσικά οι εκατοντάδες χιλιάδες που δεν καταγράφονται από τον ΟΑΕΔ. Αυτούς δεν τους ...αναγνωρίζουν.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ομως, όλοι αυτοί δε «μετράνε» στις στατιστικές, άσχετα αν δεν έχουν δουλειά ή αν δεν μπορούν να ζήσουν.

Αλλωστε, η ...πραγματικότητα ουδέποτε ήταν το προνομιακό πεδίο προώθησης της κυβερνητικής πολιτικής.

Για όσους έχουν ερωτήματα για το ποια πολιτική προωθούν, ποια συμφέροντα υπηρετούν και τι μέλλον επιφυλάσσουν τα διάφορα εναλλακτικά κυβερνητικά σχήματα που πλασάρονται στην ευρωπαϊκή «πολιτική αγορά», στο πλαίσιο πάντα του ίδιου εκμεταλλευτικού συστήματος, από τη Γερμανία έρχονται ορισμένα σαφή δείγματα. Στο Βερολίνο τις μέρες αυτές λαμβάνουν χώρα απεργίες σε διάφορους τομείς. Οπως διαβάζουμε σε σχετική ανταπόκριση στην «Ελευθεροτυπία», απεργούν για δεύτερη βδομάδα οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς (μετρό, λεωφορεία, τραμ), πράγμα σπάνιο, γιατί αυτό που γίνεται συνήθως είναι τέτοιες κινητοποιήσεις που να μην προκαλούν «σοβαρά προβλήματα». Στον δε τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας δεν μπορεί καν να γίνει απεργία, γιατί «ο τομέας είναι απελευθερωμένος». Τι σημαίνει αυτή η απελευθέρωση; Υπάρχουν πολλές εταιρείες που προσφέρουν ηλεκτρική ενέργεια στους καταναλωτές και έτσι «σε μια τέτοια αγορά όποιος κάνει απεργία έχασε το τρένο του ανταγωνισμού». Δηλαδή, επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα στο όνομα του ανταγωνισμού, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ανενόχλητη αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στον τομέα της καθαριότητας δεν μπορεί να γίνει απεργία λόγω του κατακερματισμού των υπηρεσιών, καθώς άλλη εταιρεία μαζεύει τα σκουπίδια άλλη σκουπίζει τους δρόμους και άλλη τα διαχειρίζεται στη συνέχεια. Οπως είναι γνωστό, στη Γερμανία έχουν από κοινού σχηματίσει κυβέρνηση το Χριστιανοδημοκρατικό και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, δηλαδή κάτι σαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ομως, από το Βερολίνο έρχονται και άλλα δείγματα αναφορικά με τις ...«εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις». Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς της γερμανικής πρωτεύουσας, αναφέρεται στην ίδια ανταπόκριση, «έχουν απέναντί τους την αδιαλλαξία της τοπικής κυβέρνησης, που είναι αριστερή. Σοσιαλδημοκράτες και Αριστερό Κόμμα αρνούνται επίμονα να δώσουν αυξήσεις, υποστηρίζοντας ότι οι υπάρχοντες μισθοί είναι ήδη υψηλοί, ενώ απειλούν και με μαζικές απολύσεις». Αυτά για όσους οραματίζονται «αριστερή διακυβέρνηση», δηλαδή τη διαχείριση με άλλο όνομα της ίδιας αντιλαϊκής - αντεργατικής πολιτικής.

Δεν είναι λίγοι οι δήμαρχοι, εκλεγμένοι με τη στήριξη του δικομματισμού, ή ακόμα και του ΣΥΝ, που εμφανίζονται εργολαβικά υπέρμαχοι της προστασίας δήθεν του περιβάλλοντος. Αυτές τις μέρες της απεργίας των εργαζομένων στους ΟΤΑ, με πρωτοβουλίες ορισμένων από αυτούς, έχουν ξεφυτρώσει παράνομες χωματερές για την εναπόθεση των σκουπιδιών που μαζεύουν οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί. Στην περίπτωση αυτή, πάνε περίπατο ακόμα και τα παχιά λόγια για το περιβάλλον, αφού η ανάγκη να χτυπηθούν οι αγώνες πρωτεύει. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι το ενδιαφέρον τους για το περιβάλλον «μυρίζει» τόσο όσο και οι παράνομες χωματερές τους.

Μπήκε πρόωρα η άνοιξη και φέτος και όπως πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις η «Πανδώρα» από το «Βήμα» παθαίνει τις κακίες της... Ζητάει κάπου να ξεσπάσει, τις χαλάει και το χτένισμα ο νοτιάς, έχει και τον πονοκέφαλο αυτών των περιπτώσεων και τότε είναι που έρχεται και ξανάρχεται ο μόνιμος εφιάλτης «πως έρχονται οι κομμουνιστές...». Τι να τις κάνουμε; Δε γιατρεύεται η περίπτωσή της. Πολύ περισσότερο, που έχει και δίκιο στον εφιάλτη της.