Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής η εκδήλωση της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ για τα 75 χρόνια από την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τα στρατεύματα του ΕΛΑΣ.

Στην κατάμεστη Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ, ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία της Θεσσαλονίκης ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με αφορμή την μεγάλη επέτειο, να μάθουν την ιστορική αλήθεια για την πάλη του ΕΛΑΣ για την απελευθέρωση της πόλης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Κεντρική ομιλήτρια της εκδήλωσης ήταν η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, τα μέλη της Γραμματείας της ΚΕ Ζήσης Λυμπερίδης και Θεανώ Καπέτη, οι βουλευτές Α' και Β' Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής και Λεωνίδας Στολτίδης, και ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ, Γιώργος Μαργαρίτης.

Η εκδήλωση άνοιξε με την προβολή του χρονικού των γεγονότων της Απελευθέρωσης, εμπλουτισμένο με ιστορικά ντοκουμέντα από τις πρώτες μέρες της Κατοχής, την ίδρυση της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης της Ευρώπης από το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ, της «Ελευθερίας», έως και τις τελικές μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ στη πόλη.

Ακολούθησε η κεντρική ομιλία, ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με συναυλία από το συγκρότημα της ΚΝΕ, με συντονιστή τον Κωνσταντίνο Γκούβα και τη συμμετοχή του Νίκου Ταλέα και της Ανθής Τατσιούλη. Με το τέλος της εκδήλωσης, το πλήθος που παρευρέθηκε έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την έκθεση φωτογραφικού υλικού της περιόδου, που λειτουργούσε στο φουαγιέ του κτιρίου.

Η Αλέκα Παπαρήγα άνοιξε την ομιλία της καθώς στο χώρο αντηχούσε το σύνθημα που φώναζαν τα μέλη της ΚΝΕ, «Μάθε την αλήθεια - το χώμα που πατάς λευτέρωσαν μ' αγώνα ΕΑΜ - ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ», τονίζοντας πως η συγκεκριμένη εκδήλωση, όπως και οι υπόλοιπες εκδηλώσεις του Κόμματος αναφορικά με σημαντικές επετείους της ελληνικής Ιστορίας, του εργατικού - λαϊκού κινήματος, δεν έχει τίποτε το κοινό με τις αντίστοιχες επίσημες κρατικές εκδηλώσεις. Οπως είπε η ομιλήτρια: «Οι επίσημες εκδηλώσεις πλασάρουν τον μύθο της ανύπαρκτης εθνικής ενότητας και ομοψυχίας, επιμελώς κρύβουν τον αντιλαϊκό ρόλο που έπαιξαν οι αστοί ηγέτες, τα κόμματά τους και ο θρόνος, οι σύμμαχοί τους ιμπεριαλιστές.

(...) Κουβέντα δεν γίνεται, όταν αναφέρονται στην περίοδο της Κατοχής, για τις εξίσου σημαντικές ηρωικές απεργίες και οικονομικές διεκδικήσεις στις πόλεις απέναντι στην ξενική κατοχή. Σκεφτείτε τι μας περιμένει με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 200 χρόνων από τον ξέσπασμα της αστικής εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης του 1821, μιας επανάστασης ακόμα πιο βαθιά ντυμένης με το ψέμα, την διαστρέβλωση, τους μύθους».

«Στον επίσημο κρατικό εορτασμό της Θεσσαλονίκης», συνέχισε, «μνημονεύεται κυρίως - αν όχι και αποκλειστικά - από τους περισσότερους πολιτικούς παράγοντες μόνο η 28η Οκτωβρίου του 1912, όταν η πόλη παραδόθηκε από τους Οθωμανούς στρατιωτικούς επιτελείς στους Ελληνες (...).

Το 1912, που σωστά γίνεται μνεία κάθε 28 Οκτώβρη, είναι πιο εύκολο για τους αστούς τιμητές, αφού θα μιλήσουν για τον διάδοχο Κωνσταντίνο ή τον Ελευθέριο Βενιζέλο, χωρίς βεβαίως να αναφέρονται στους διαφορετικούς προσανατολισμούς και αντιθέσεις τους (...) που στη συνέχεια οδήγησαν στην τραγική Μικρασιατική Εκστρατεία, με την καθοδήγηση της Αγγλίας και των ιδιαίτερων συμφερόντων της».

Η Αλ. Παπαρήγα στην ομιλία της αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην πρόσφατη, ανιστόρητη όπως την αποκάλεσε τοποθέτηση του βουλευτή της ΝΔ, Στ. Σιμόπουλου, πως η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε όταν οι Γερμανοί ναζί την εγκατέλειψαν με τη θέλησή τους, χωρίς να χρειαστεί να δοθεί μάχη και να χυθεί αίμα. Η ΚΟ Κ. Μακεδονίας πολύ σωστά αντέδρασε, είπε η Αλ. Παπαρήγα, καθώς «η 28η έως 30ή Οκτωβρίου 1944 για τη Θεσσαλονίκη, αν με στοιχειώδη ευαισθησία πληροφόρησης αναφερθεί, δεν μπορεί παρά να συνδυαστεί με τον ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ, με το ΚΚΕ κατά πρώτο και κύριο λόγο».

Σε αυτά πρόσθεσε: «Υπενθυμίζουμε στους επιγόνους και συνεχιστές των αστικών κομμάτων, των κομμάτων που και σήμερα, ανεξάρτητα τι πρόσημο έχουν, είναι στυλοβάτες του σάπιου, εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος που γεννά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ότι ένα τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης συμμάχησε με τη γερμανική κατοχή, στελέχη της πήραν μέρος στις δοσίλογες κυβερνήσεις», ενώ άλλο τμήμα προτίμησε να δραπετεύσει στο Κάιρο.

Στη συνέχεια παρέθεσε στοιχεία για τη μυστική συμφωνία της Λισαβόνας, μεταξύ Γερμανών και Αγγλων εκπροσώπων, για την παράδοση της Θεσσαλονίκης στα αγγλικά στρατεύματα και όχι στον ΕΛΑΣ, καθώς «η Θεσσαλονίκη ήταν σημαντικό κέντρο της αστικής εξουσίας και ιδιαίτερα σημαντικό για τους Αγγλους».

Επίσης αναφέρθηκε στην αξιοποίηση από τους Αγγλους, για το χτύπημα του ΕΛΑΣ, των ταγμάτων ασφαλείας και άλλων μέχρι πρότινος συνεργατών των Γερμανών, όπως οι Τσαούς Αντών, Μιχάλαγας και Κισά Μπατζάκ.

Ιδιαίτερη αναφορά στην ομιλία της έκανε στο ζήτημα της ιστορικής μελέτης της δεκαετίας 1940 - 1949, η οποία όπως ανέφερε συνεχίζει «με παλαιούς και δήθεν πιο σύγχρονους όρους να βρίσκεται στο στόχαστρο της αστικής τάξης, των κομμάτων της, πολλών ιστορικών επιστημόνων, δημοσιογράφων (...) λόγω της σχέσης που είχε ο αγώνας της Εθνικής Αντίστασης με τον ταξικό αγώνα των Δεκεμβριανών, της βρετανικής στρατιωτικής εισβολής, στη συνέχεια του ΔΣΕ, την ανώτερη μορφή της ταξικής πάλης, που έβαλε σε μεγάλη δοκιμασία την αστική τάξη της χώρας», τονίζοντας παράλληλα τη θετική σημασία που έχουν οι φωνές αντίστασης ιστορικών επιστημόνων μαρξιστών, ριζοσπαστών, που εξακολουθούν να είναι μειοψηφικές αλλά «παραμένουν όμως σημαντικές και ηρωικές».

Μιλώντας για την ιδεολογική διαπάλη στον τομέα της Εκπαίδευσης και της Ερευνας, είπε: «Ως Κόμμα πρέπει πιο αποφασιστικά να αναλάβουμε ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη στην διάδοση της επιστημονικής μεθοδολογίας, του διαλεκτικού υλισμού στη φύση και στην Ιστορία, στην κοινωνική εξέλιξη, στην πολιτική, στην επιστήμη, στην ιστοριογραφία».

Χαρακτήρισε επίσης τα συνθήματα που κυβερνητικοί και πολιτικοί ηγέτες αναφώνησαν στη Θεσσαλονίκη πριν από λίγες μέρες - «Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός» - «απολύτως υποκριτικά, άρα εξαιρετικά επικίνδυνα», καθώς «συγκαλύπτουν τι κίνδυνο αντιπροσωπεύουν για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς οι συμφωνίες, παλιές και νέες, όπως η πρόσφατη στρατηγικής σημασίας με τις ΗΠΑ, που προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέγραψε η ΝΔ». Σχολίασε δε ότι «δεικαιολογημένα στον "Ριζοσπάστη" χαρακτηρίστηκαν ανατριχιαστικές οι δηλώσεις του υπουργού Αμυνας κ. Παπαγιωτόπουλου, κατά την υποδοχή του διοικητή των χερσαίων δυνάμεων των ΗΠΑ, ότι ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να ξαναματώσει στο πλευρό των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και σήμερα, όπως έγινε και στο παρελθόν».

Και πρόσθεσε: «Σε μια περίπτωση αξίζει ο ελληνικός λαός να μη λυπηθεί να δώσει το αίμα του, την ψυχή του, όταν απειλούνται τα ελληνικά σύνορα, όταν θέλει να υπερασπιστεί το δικαίωμά του να πάρει στα χέρια του τον πλούτο που υπάρχει στη χώρα, τον πλούτο που παράγεται με το δικό του ιδρώτα και μυαλό».

Συνοψίζοντας, η Αλέκα Παπαρήγα κατέληξε στην ομιλία της: «Η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης με τον ΕΛΑΣ νικητή, απέναντι όχι μόνο στα γερμανικά στρατεύματα αλλά και στις μηχανορραφίες της Αγγλίας, απέναντι στα τάγματα ασφαλείας και στις συμφωνίες με την ετοιμοθάνατη πολεμικά Γερμανία, αποδεικνύει το μεγαλείο όχι μόνο του ΚΚΕ αλλά και του λαού που καταφέρνει να μπαίνει σε πορεία χειραφέτησης από τα αστικά κόμματα και τις αστικές αντιλήψεις, από την ηττοπάθεια.

Μελετάμε το χθες για να μην έχουμε καμία δικαιολογία να μην ανταποκρινόμαστε στον ανώτατο βαθμό σήμερα και αύριο. Για να μπορούμε να απαντάμε με πειστικότητα στον αντικομουνισμό, στην επιφανειακή εξήγηση ιστορικών γεγονότων και φάσεων, για να οπλιστούμε με ετοιμότητα και ικανότητα αξιολόγησης των τάσεων του σήμερα, να πηγαίνουμε πιο μπροστά από τα γεγονότα, ποτέ πίσω από αυτά, όταν αυτά έχουν διαμορφώσει παγιωμένες αντιλήψεις σε αγωνιστές και αγωνίστριες που συμπαρατάσσονται μαζί μας».