Ενα ένα τα κυβερνητικά στελέχη βγαίνουν στα ΜΜΕ και αφήνουν υπονοούμενα ότι η νέα μείωση στις συντάξεις, με την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» και των επιδομάτων, από το Γενάρη του 2019, που έχει ήδη ψηφίσει η κυβέρνηση, μπορεί και να μην εφαρμοστεί. Το έναυσμα έδωσε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Θεανώ Φωτίου, η οποία δήλωσε ότι αυτά τα ζητήματα «δεν είναι τελειωμένα» και συνέστησε στους συνταξιούχους να «κάνουν λίγη υπομονή», αφού, όπως είπε, «είμαστε σε μία κατάσταση μετάβασης, που είναι κοσμογονική και θα φέρει και άλλα πράγματα...». Δεν είναι η πρώτη φορά που τα στελέχη της κυβέρνησης προσπαθούν να καλλιεργήσουν προσδοκίες, ειδικά στους συνταξιούχους, τους οποίους κατακρεούργησαν, παραλαμβάνοντας τον ...μπαλτά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η κυβέρνηση εναλλάσσει το μαστίγιο με το καρότο, για να στοιχήσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στις αξιώσεις και στα σχέδια του κεφαλαίου, που υπηρετεί απαρέγκλιτα με την πολιτική της. Το βέβαιο είναι πάντως ότι οι μαχητικές, μαζικές κινητοποιήσεις των συνταξιούχων έχουν ανησυχήσει την κυβέρνηση, που αναζητάει τρόπους να ελιχθεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια. Αυτό, όμως, σε τίποτα δεν αλλάζει - αντίθετα ενισχύει - το γεγονός ότι στα άμεσα σχέδια της κυβέρνησης είναι να ξανανοίξει το Ασφαλιστικό σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση, όπως προδιαγράφουν άλλωστε οι εκθέσεις της Κομισιόν και του ΟΟΣΑ, που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα.

Δεν μπορεί οι ΗΠΑ να είναι ο «χωροφύλακας» της παγκόσμιας οικονομίας, αντέτεινε ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας Μπρουνό Λεμέρ στην απόφαση Τραμπ να επαναφέρει τις κυρώσεις σε βάρος του Ιράν, «απειλώντας» μάλιστα τις ξένες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούντα στο Ιράν να προσαρμοστούν σε 3 - 6 μήνες, αλλιώς θα υποστούν κι αυτές κυρώσεις, με επιπτώσεις και για την πρόσβασή τους στις αμερικανικές αγορές. Ο Λεμέρ εξήγησε ότι στην ιρανική και κατ' επέκταση σ' όλη τη γύρω αγορά έχουν διεισδύσει μεγάλοι κολοσσοί, όπως οι «Total», «Sanofi», «Renault», «Peugeot», συμπληρώνοντας με έμφαση ότι «σε δύο χρόνια, η Γαλλία τριπλασίασε το εμπορικό της πλεόνασμα με το Ιράν». Κατηγόρησε μάλιστα την Ουάσιγκτον ότι είναι μικρή η διορία των 6 μηνών, προσθέτοντας ότι «πιο σημαντικό ακόμη από το οικονομικό πρόβλημα, είναι το πρόβλημα αρχής, ότι θα υπάρξουν υπεράκτιες κυρώσεις»...

Αν κάτι καταδεικνύει η αντίδραση Λεμέρ, δεν είναι βέβαια η «συγκαταβατικότητα» της Γαλλίας έναντι της αδιαλλαξίας του «απρόβλεπτου» Τραμπ, όπως έγραφαν χτες διάφορες εφημερίδες και στην Ελλάδα. Αλλωστε, μόλις πριν από λίγες μέρες, κατά την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν χαριεντιζόταν με τον Τραμπ και συμφωνούσε μαζί του ότι η Συμφωνία με το Ιράν είναι «ανεπαρκής» και ότι χρειάζεται «να εργαστούμε (με τις ΗΠΑ και ευρύτερα) σε ένα νέο κάδρο για συμφωνία», συνδέοντας μάλιστα τη «σταθερότητα» στη Μέση Ανατολή με «τον καλύτερο περιορισμό της ιρανικής κυριαρχίας». Με την απόφαση του Τραμπ, όμως, τα συμφέροντα των γαλλικών μονοπωλίων δέχονται ισχυρό πλήγμα στην περιοχή και αυτό δεν γίνεται να το καταπιούν αμάσητο. Οσο μεγαλώνει η κόντρα για το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής στη Μέση Ανατολή, τόσο θα οξύνεται η ένταση ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και θα αποκαλύπτονται οι αντιφατικές σχέσεις ακόμα και μεταξύ «συμμάχων», που πριν από λίγες μέρες βομβάρδιζαν μαζί τη Συρία, με το βλέμμα στραμμένο στο Ιράν.

Εχει και η σημειολογία το γούστο της: Τη μια στιγμή ο πρωθυπουργός της «πρώτης φορά αριστεράς» «γυάλιζε» στη Βουλή τον ψευτοπροοδευτισμό της κυβέρνησης, με αφορμή το νομοσχέδιο για την αναδοχή, παρουσιάζοντας ως «σύγχρονο» και «νέο» τη θέση της κυβέρνησης για τα ομόφυλα ζευγάρια. Μάλιστα, οι ΣΥΡΙζαίες μεσημεριανούδες της ΕΡΤ ανήγαγαν σε κριτήριο προοδευτικότητας κάθε κόμματος τη θέση του απέναντι στην αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, τσουβαλιάζοντας αυθαίρετα και άγαρμπα την κριτική του ΚΚΕ με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αμέσως μετά, ο Αλ. Τσίπρας πήγαινε να αποδώσει τιμές στους εκπροσώπους ενός κατ' εξοχήν ...προοδευτικού θεσμού, στον πρίγκιπα και την πριγκίπισσα της Μ. Βρετανίας. Ε, πού ξέρεις, την επόμενη φορά μπορεί να μας πουν ότι η βασιλεία είναι και λαϊκός θεσμός ...από το μέλλον. Χώρια που η Φρειδερίκη κάτι παραπάνω ήξερε από «υιοθεσίες» και «αναδοχές»...

1897 Η κυβέρνηση ζητά τη μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων μετά την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων στον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Οι Μεγάλες Δυνάμεις «ανταποκρίθηκαν» στο κάλεσμα της ελληνικής άρχουσας τάξης, οι εχθροπραξίες σταμάτησαν και στην Ελλάδα επιβλήθηκαν υπέρογκες πολεμικές αποζημιώσεις. Η αποπληρωμή τους επέφερε τον Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ), με τη μορφή «οικονομικής βοήθειας» από ξένους τραπεζίτες και με σκληρούς πολιτικούς όρους.

1905 Γεννιέται ο λαϊκός συνθέτης Μάρκος Βαμβακάρης.

1910 Οι σιγαροποιοί του Πειραιά κατεβαίνουν σε απεργία. Πιστεύοντας ότι η εισαγωγή των μηχανών στη σιγαροβιομηχανία ευθύνεται για τα προβλήματά τους, οι απεργοί προβαίνουν σε καταστροφές μηχανολογικού υλικού.

1910 Ολοκληρώνεται στο Βελιγράδι η πρώτη Βαλκανική Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη. Ηταν η πρώτη απόπειρα του νεαρού τότε σοσιαλιστικού κινήματος στα Βαλκάνια για συντονισμό δράσης στις χώρες της περιοχής.

1940 Αρχίζει η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στο δυτικό μέτωπο. Τα γερμανικά στρατεύματα εισβάλλουν σε Ολλανδία, Βέλγιο και εν συνεχεία στη Γαλλία. Η Ολλανδία συνθηκολογεί μετά από μόλις 4 μέρες, ενώ το Βέλγιο μετά από 2 βδομάδες.

1940 Στη Μ. Βρετανία παραιτείται η κυβέρνηση Τσάμπερλεν και στη θέση της συγκροτείται κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον Ουίνστον Τσόρτσιλ.

1943 Εκτελείται στην Καισαριανή ο Κώστας Λαζαρίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ. Η μεταξική δικτατορία τον έκλεισε στην Ακροναυπλία το 1937. Οταν οι Γερμανοί τού πρότειναν να τον εξαγοράσουν και να σώσει τη ζωή του, εκείνος τους απάντησε: «Πέστε στα κτήνη ότι οι κομμουνιστές δεν πουλιούνται, μα πεθαίνουν για το Κόμμα τους και το λαό τους».

1944 Εκτελούνται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 92 κομμουνιστές. Πολλοί ήταν παλιοί εξόριστοι, που η μεταξική δικτατορία είχε παραδώσει στους κατακτητές, και 10 ήταν γυναίκες.

1945 Παρά την άγρια τρομοκρατία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι τιμούν την Πρωτομαγιά (που μεταφέρθηκε για τις 10 Μάη) με γενική πανελλαδική απεργία, στην οποία κυριαρχούν τα συνθήματα: «Ψωμί, τιμαριθμικό μεροκάματο, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες, δημοκρατία». Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι της Αθήνας και του Πειραιά πραγματοποιούν μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Καλλιμάρμαρο. Στις κερκίδες οι εργάτες σχηματίζουν με τα σώματά τους τα τρία γράμματα: ΚΚΕ.

1947 Το Κογκρέσο των ΗΠΑ εγκρίνει το σχέδιο του Αμερικανού Προέδρου Χάρι Τρούμαν για παροχή βοήθειας σε Ελλάδα, Τουρκία και Ιράν, προκειμένου να «αντιμετωπίσουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο».

1956 Οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές εκτελούν δι' απαγχονισμού τα στελέχη του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. Γενική απεργία στην Κύπρο.

1980 Ο Γεώργιος Ράλλης ορκίζεται πρωθυπουργός, διαδεχόμενος τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που έχει εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

1982 Πεθαίνει ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας Πέτερ Βάις.

1981 Ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας, Φρανσουά Μιτεράν, εκλέγεται Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.

1994 Ο Νέλσον Μαντέλα ορκίζεται Πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής.

1994 Στην Ιταλία ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ορκίζεται πρωθυπουργός της κυβέρνησης, στην οποία συμμετέχουν και οι νεοφασίστες της «Εθνικής Συμμαχίας», για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.