Η διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης και η μετατροπή των συντάξεων σε φιλοδώρημα δεν είναι «προνόμιο» μόνο των «υπερχρεωμένων» κρατών-μελών που βρίσκονται υπό καθεστώς μνημονίου, αλλά σε όλα, φυσικά και στα πιο ισχυρά, κράτη-μέλη της ΕΕ, αφού αποτελεί κεντρική επιλογή της στρατηγικής διεξόδου από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων. Τα στοιχεία που έρχονται από τη Γερμανία είναι πραγματικά αποκαλυπτικά, αφού δείχνουν ότι έχουν δρομολογηθεί συντάξεις απόλυτης εξαθλίωσης 140 ευρώ το μήνα (!) για τα εκατομμύρια των «μισοαπασχολούμενων». Οπως αναφέρει η εφημερίδα του Μονάχου «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ», επικαλούμενη στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, ένας εργαζόμενος που παίρνει τον κατώτατο μισθό των 400 ευρώ το μήνα, μετά από ένα χρόνο εργασίας, θα έπαιρνε σύνταξη σύμφωνα με τους υπολογισμούς του υπουργείου, μόλις 3,11 ευρώ το μήνα. Ενώ μετά από 45 χρόνια εργασίας το ποσό φθάνει στα 139,5 ευρώ το μήνα. Οπως είναι γνωστό, χάρη στη «μεταρρύθμιση» που εφάρμοσε από το 2005 η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Γκ. Σρέντερ, στη Γερμανία απασχολούνται 7,4 εκατομμύρια άνθρωποι σε εργασίες που αμείβονται με 400 ευρώ το μήνα, δίχως εργοδοτικές εισφορές και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, μέχρι τα μέσα του 2011 σχεδόν τα 4,65 εκατομμύρια από τους «μισοαπασχολούμενους» ήταν γυναίκες. Βέβαια, το γερμανικό υπουργείο Εργασίας επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, δηλώνοντας πως γίνεται μια υπερτίμηση των αριθμών και πως η χαμηλή σύνταξη δε σημαίνει απαραίτητα χαμηλό εισόδημα στα χρόνια της συνταξιοδότησης, αλλά η εφιαλτική πραγματικότητα δεν αλλάζει. Κι όμως τα κόμματα του ευρωμονόδρομου επιχειρούν να τρομοκρατήσουν το λαό με το ψευτοδίλημμα «Ευρώπη ή χάος». Χάος και καταστροφή για το λαό είναι η διαιώνιση της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας των μονοπωλίων.

«Πέρυσι σας γλίτωσα από τις απουσίες... κανονίστε τι θα κάνετε στις εκλογές...». Το κάλεσμα αυτό εκλογικής στήριξης απεύθυνε σε μαθητές της Γ' Λυκείου σε σχολείο των Ιωαννίνων, καθηγητής που είναι στέλεχος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» και πιθανά υποψήφιος βουλευτής. Δεν είναι βέβαια ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία απόπειρα χειραγώγησης και εξαγοράς των νεανικών συνειδήσεων. Αποτελεί όμως ένα χαρακτηριστικό και ενδιαφέρον παράδειγμα για το τι θα ακολουθήσει μέχρι τις εκλογές, μέχρι πού μπορεί να φτάσει το όργιο ρουσφετιού και ομηρίας των ψηφοφόρων. Είναι βέβαιο ότι αντάμα με τα τρομοκρατικά διλήμματα και τους εκβιασμούς θα ενταθούν οι ρουσφετολογικές πρακτικές και τα «χατίρια» που έχουν γίνει πλέον επάγγελμα των πολιτευτάδων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και των παραφυάδων τους. Είναι σίγουρο ότι θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο και τρόπο για να υφαρπάξουν τη νεανική ψήφο, για να μην καταδικαστεί στην κάλπη με τη στήριξη του ΚΚΕ η πολιτική υποσιτισμού των μαθητών και των παγωμένων το χειμώνα αιθουσών, του σχολείου της φωτοτυπίας και των εκπαιδευτικών κενών.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι οι συμμετέχοντες είναι τόσο εκπρόσωποι κοινωνικών υπηρεσιών της κυβέρνησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (σ.σ. υπουργείο Υγείας, ΚΕΔΚΕ, Ενωση Περιφερειών Ελλάδας) όσο και του ιδιωτικού τομέα παροχής υπηρεσιών και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο σε μια περίοδο που το κράτος ξεφορτώνεται την ευθύνη για κοινωνικές υπηρεσίες αφήνοντας χώρο στους επιχειρηματίες - για όσους έχουν να αγοράσουν «πρόνοια» - και στη φιλανθρωπία - για τους εξαθλιωμένους. Ετσι, την ώρα που μονάδες πρόνοιας, κέντρα Ειδικής Αγωγής, κέντρα αποκατάστασης κ.ά. κλείνουν, που κόβονται επιδόματα και παροχές, που μειώνονται τα ποσοστά αναπηρίας, ο συγκεκριμένος διάλογος θα αφορά τη μακροχρόνια φροντίδα ηλικιωμένων, τη φροντίδα και αποκατάσταση ΑμΕΑ, την παιδική φροντίδα και άλλες ειδικές κατηγορίες όπως οι άστεγοι. Και φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το τραπέζι του διαλόγου - σφαγείο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕ - ΟΤΑ κ.ά.

Στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου επισημαίνεται το γεγονός ότι και από τις εισηγήσεις που κατατέθηκαν στη συζήτηση τεκμηριώθηκε παραπέρα η θέση του ΚΚΕ ότι η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βιώνει μια βαθιά κρίση, με κύριο χαρακτηριστικό τον εκτεταμένο συγχρονισμό της. Είναι μια γενικευμένη κρίση υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Αντικρούονται οι θεωρίες περί «καζινοκαπιταλισμού», «υπερκατανάλωσης», οι σοσιαλδημοκρατικές θεωρίες περί ρυθμίσεων, «πράσινης οικονομίας» κλπ.

Ο αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει γιατί «το αναπόφευκτο των κρίσεων βρίσκεται στο DNA του καπιταλισμού» και πως «η πηγή της κρίσης μπορεί να στερέψει μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας». Η έκδοση περιέχει την εναρκτήρια ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, την κεντρική εισήγηση της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δύο χαιρετισμούς και επτά θεματικές εισηγήσεις για την εκδήλωση της κρίσης στην ΕΕ και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, τα αίτια της κρίσης και την ελληνική οικονομία, την όξυνση της ταξικής πάλης και τους αστικούς σχεδιασμούς για την αντιμετώπισή της, το ρόλο των κοινοτικών κονδυλίων στην περίοδο της κρίσης κ.ά. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα νέα μέτρα λιτότητας σε συνδυασμό με τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση, με αλλαγές που φέρνουν τον εργασιακό μεσαίωνα, οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στους δρόμους διάφορων πόλεων της χώρας και τη μαζική συμμετοχή τους στην 24ωρη γενική απεργία της Πέμπτης. Οι εργαζόμενοι δείχνουν διατεθειμένοι να κλιμακώσουν τον αγώνα τους σε αντίθεση με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της Γενικής Ενωσης Εργατών και των Εργατικών Επιτροπών που έχουν πρωτοστατήσει για ολόκληρες δεκαετίες στη λογική της ταξικής συνεργασίας, στους «κοινωνικούς διαλόγους» και συνεχίζουν να καλούν την κυβέρνηση σε νέες ...διαπραγματεύσεις. Πάντως, θετικό στοιχείο αποτελεί το δυνάμωμα των «Επιτροπών για την Εργατική Ενότητα», που συσπειρώνει ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις όπου δρουν και τα μέλη και στελέχη του ΚΚ των Λαών της Ισπανίας.