Εκθεση για τη δράση του Ιταλού φασίστα «δημοσιογράφου» Αλμερίγκο Γκριλζ, με τον προκλητικό τίτλο «Θάρρος και Ελευθερία», οργάνωσε η ακροδεξιά ομάδα ECR (Μελόνι, Βελόπουλος, ΕΛΑΜ, Πολωνοί, βαλτικές χώρες και άλλοι) στο Ευρωκοινοβούλιο. Το συγκεκριμένο «φιντάνι» ήταν οπαδός του Μουσολίνι, επικεφαλής της ακροδεξιάς οργάνωσης «Μέτωπο Νεολαίας» στο Τριέστε (νεολαία του μουσολινικού MSI, η μετεξέλιξη του οποίου είναι οι «Αδελφοί Ιταλοί» της Μελόνι), καταδικασμένος και διαγραμμένος από το πανεπιστήμιο για τη φασιστική του δράση. Η χάρη του έφτασε μέχρι την Αφρική, στο πλευρό της παραστρατιωτικής εθνικιστικής οργάνωσης Renamo της Μοζαμβίκης, η οποία είχε σχέσεις με το αντιδραστικό καθεστώς της Ροδεσίας και με το καθεστώς απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής και χρηματοδοτούνταν από τη CIA. Καμιά έκπληξη δεν προκαλεί το ξέπλυμα από το Ευρωκοινοβούλιο τέτοιων «μορφών» της ακροδεξιάς του φασισμού και του ιμπεριαλισμού, παράλληλα βέβαια με την ποινικοποίηση των κομμουνιστικών συμβόλων και κομμάτων, όπως για παράδειγμα στην Πολωνία. Τέτοιες «εκδηλώσεις» είναι συμβατές με τις «αξίες» της ΕΕ και τους κανονισμούς του Ευρωκοινοβουλίου, όπως η ανιστόρητη εξίσωση του κομμουνισμού με το τέρας του φασισμού, που είναι γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού. Οσο και να προσπαθούν όμως, οι λαοί είναι αυτοί που θα πουν την τελευταία λέξη.

Με μεγάλη πλειοψηφία το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε πακέτο δισ. ευρώ για τη λεγόμενη «στρατιωτική κινητικότητα». Τα ποσά αυτά προστίθενται στο σχέδιο επανεξοπλισμού (ReaArm Europe) ύψους 800 δισ. ευρώ που εγκρίθηκε επίσης φέτος. Τονίζεται μάλιστα ότι η αναβάθμιση 500 «σημείων συμφόρησης» υποδομών, όπως γέφυρες ή σήραγγες, απαιτούν τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ και καλούν την Επιτροπή να απλουστεύσει τις διαδικασίες για χρηματοδότηση έργων διπλής χρήσης. Καρφάκι δεν τους καίγεται για τη βελτίωση των σιδηροδρόμων, ώστε να ταξιδεύουν οι επιβάτες με ασφάλεια. 'Η για έργα υποδομών που θα προστατεύουν τους λαούς από πλημμύρες και πυρκαγιές, θα εξασφαλίζουν τα αναγκαία μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό. Αυτά η ΕΕ δεν τα κρίνει «επιλέξιμα», επειδή βάζουν σε κίνδυνο τη «δημοσιονομική σταθερότητα», που φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού, ακριβώς επειδή στηρίζουν τα κέρδη και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οπως γίνεται τώρα, με τη στροφή στην πολεμική οικονομία.

Ετσι θα έπρεπε να ονομάζεται το κόμμα της Λατινοπούλου, η οποία, στη συζήτηση για τη στέγη στο Ευρωκοινοβούλιο, πλειοδότησε στη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων που κερδοφορούν στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών. Μάλιστα, είναι τέτοια η πρεμούρα της να μη χαθεί ούτε ευρώ για τα μονοπώλια, που κατήγγειλε την «ποινικοποίηση του κέρδους» (!) στηρίζοντας έμπρακτα τις ...δοκιμαζόμενες τράπεζες, τους εφοπλιστές και τους άλλους ομίλους. Κορυφώνοντας το παραλήρημά της, βάφτισε «σοσιαλιστικά» τα μέτρα που αποφασίζει η ΕΕ για τη στέγη. Ποια είναι αυτά; Το σπρώξιμο πελατείας στις τράπεζες για δάνεια, με τους ιδιοκτήτες «ομήρους» στα σπίτια τους. Το προμοτάρισμα κατασκευαστικών και ενεργειακών ομίλων μέσα από τα διάφορα προγράμματα ανακαινίσεων. Την αβάντα στα funds για να αρπάζουν τα λαϊκά σπίτια, αφού οι ταχύτεροι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι ένα από τα «ορόσημα» για την εκταμίευση των δόσεων από το ΤΑΑ. Οι κάθε λογής απολογητές του καπιταλισμού, όπως η Λατινοπούλου, καταθέτουν με κάθε αφορμή διαπιστευτήρια στην πολιτική που τσακίζει τον λαό και τις ανάγκες του, δοξολογώντας τα κέρδη με θυσία την ανθρώπινη ζωή. Πιο συστημικός ...αντισυστημισμός πεθαίνεις!

Επιταχύνεται η παράδοση δασικών οικοσυστημάτων σε επιχειρηματικούς ομίλους, μέσω υβριδικών σχημάτων, στο όνομα της ...προστασίας τους από τις πυρκαγιές! Αυτό που είναι κίνδυνος και «φαρμάκι» για τον δασικό πλούτο, η παράδοσή του δηλαδή στα επιχειρηματικά συμφέροντα και το «σφίξιμο» της πολιτικής του κέρδους, παρουσιάζεται ως «φάρμακο» από την κυβέρνηση και το κράτος, που αφήνουν απροστάτευτα τα δάση και μαζί την περιουσία και τη ζωή του λαού.

Αξιοποιώντας τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής και βάζοντας κάτω από το χαλί τις τεράστιες ευθύνες της, η κυβέρνηση παρουσιάζει το άνοιγμα της διαχείρισης των δασών στην καπιταλιστική αγορά ως ασπίδα τάχα απέναντι στις πυρκαγιές, που καταστρέφουν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα κάθε χρόνο εξαιτίας της έλλειψης μέσων και ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την πραγματική προστασία τους. Και επειδή τέτοιες μπίζνες δεν αφήνουν αδιάφορο το κεφάλαιο, το ενδιαφέρον εταιρειών φαίνεται πως είναι ήδη μεγάλο. Οχι μόνο επειδή μυρίζονται κέρδη από τη μεταποίηση και το εμπόριο προϊόντων της βιομάζας, αλλά και επειδή η ...φιλοπεριβαλλοντική τους δράση ανταμείβεται με μεγαλύτερα περιθώρια ρύπανσης του περιβάλλοντος, καθώς αποκτούν περισσότερα «δικαιώματα» στο ευρωπαϊκό χρηματιστήριο των ρύπων. Μιλάμε δηλαδή για το τέλειο έγκλημα σε βάρος του δασικού πλούτου και του λαού.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο οι συζητήσεις για τη δραστηριοποίηση ενός μεγάλου ισραηλινού ομίλου στα ελληνικά δάση, ο οποίος διαχειρίζεται 200.000 εκτάρια δασικής γης στο Ισραήλ. Το ερώτημα που προκύπτει, βέβαια, είναι πού βρίσκει τα δάση στο Ισραήλ για να «πουλάει» τεχνογνωσία στην Ελλάδα! Εκτός κι αν κρύβεται κάτι άλλο πίσω από τέτοιου είδους συνεργασίες με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ... Τέτοιες εταιρείες, άλλωστε, με φερετζέ το περιβάλλον, έχουν καταγγελθεί ότι κάνουν δενδροφυτεύσεις σε παλαιστινιακές εκτάσεις αφού εκτοπιστεί ο ντόπιος πληθυσμός από την ισραηλινή κατοχή.

Η «γέφυρα» για να βάλει αυτή η εταιρεία στο χέρι τεράστιες εκτάσεις και στη χώρα μας είναι η συνεργασία με την κυβέρνηση στη διοργάνωση σεμιναρίων σχετικά με «διαχείριση άνυδρων δασών», «αποκατάσταση και αναμόρφωση δασών», «νέες τεχνολογίες για δασικές εργασίες» κ.ά. Είναι προφανές ότι μαζί με τα σεμινάρια έρχονται και οι μπίζνες, όπως και η εμβάθυνση των οικονομικών σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ, στο πλαίσιο της ευρύτερης «στρατηγικής σχέσης» των δύο κρατών. Η εν λόγω εταιρεία είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Γενική Διεύθυνση Δασών και είχε φιλοξενήσει στελέχη της σε σεμινάρια που έγιναν στο Ισραήλ...

Τον δρόμο για την επέκταση της επιχειρηματικής δράσης στα δάση έχει ανοίξει διάπλατα ο νόμος 5106/2024, που ψηφίστηκε με πρόσχημα την ανάγκη απομάκρυνσης της λεγόμενης βιομάζας (ξύλα, κλαδιά, φύλλα, υπολείμματα από τα δάση) ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς... Η νέα μπίζνα αφορά την εκμετάλλευση της «δασικής βιομάζας», δηλαδή της αφαίρεσης των δέντρων, των κλαδιών, των θάμνων, κάθε είδους δασικής βλάστησης, για τη μετατροπή της κυρίως σε πέλετ ή για την παραγωγή ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας και τη δημιουργία αγοράς δασικής βιομάζας, ενταγμένης στην αγοραπωλησία δικαιωμάτων ρύπων.

Σύμφωνα με τον νόμο, προβλέπεται η «δημιουργία εθελοντικής αγοράς απορροφήσεων διοξειδίου του άνθρακα, μέσω χρηματιστηρίου, από έργα δάσωσης, αναδάσωσης ή βελτίωσης διαχείρισης δασών». Οι απορροφήσεις διοξειδίου του άνθρακα υπολογίζονται με βάση κοινούς κανόνες, που θα τους θέσει το κράτος - ανάλογα με το είδος του έργου, το είδος βλάστησης και την κλιματική ζώνη - και θα πιστοποιούνται από «ειδικά διαπιστευμένες εταιρείες αναγνωρισμένου κύρους» όπως λένε.

Το κράτος παραδίδει τα δάση σε ιδιώτες για να παίρνουν σε χαμηλή τιμή την πολύτιμη ξυλεία - βιομάζα, βγάζοντας ταυτόχρονα τους δασεργάτες από τη μέση. Επιπλέον, ανοίγει τον δρόμο και σε επιχειρήσεις Ενέργειας ή άλλες που επιδιώκουν να αξιοποιήσουν το δικαίωμα απορρόφησης εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Δηλαδή, μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια... Μετά την ψήφιση του νόμου συντάχθηκαν οι σχετικές Υπουργικές Αποφάσεις για την παραχώρηση δασών σε υβριδικά σχήματα από εξωτερικούς συμβούλους, και η διαβούλευσή τους ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 2025.

Οπως αναφέρουν πληροφορίες, οι αποφάσεις υπογράφηκαν μόλις το καλοκαίρι που πέρασε. Ηδη σε πολλές περιοχές της χώρας υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στην αγορά του εμπορίου ξύλου (Δράμα, Καβάλα, Κομοτηνή, Αρκαδία κ.λπ.) και αντίστοιχα μεγάλο ενδιαφέρον από ομίλους, που αναμένεται να αυξηθεί κι άλλο, καθώς οι διαχειριστικές μελέτες για τα δάση προβλέπεται να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το καλοκαίρι του 2026. Ετσι, έχει σημάνει συναγερμός στα επιχειρηματικά «κοράκια» (ξυλοβιομηχανίες, αλλά και μεγάλες εταιρείες πετρελαιοειδών) που είτε βλέπουν κέρδη με ουρά στην αξιοποίηση της βιομάζας, είτε επιδιώκουν να μπουν στο παιχνίδι της εμπορίας ρύπων, για να αποκτήσουν το «δικαίωμα» να ρυπαίνουν περισσότερο, όπως προβλέπεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία...