Η συναίνεση στην πράξη, λοιπόν, αφού «υπεράνω όλων» είναι η σταθερότητα του συστήματος, η ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας μπροστά στα ακόμα πιο δύσκολα που έρχονται για τον λαό. «Καρφώνονται» άλλωστε μόνοι τους εκεί στο ΠΑΣΟΚ, με την υπεύθυνη πολιτικού σχεδιασμού Αννα Διαμαντοπούλου να προειδοποιεί ότι «την επόμενη περίοδο θα δούμε εξελίξεις που θα είναι εξαιρετικά δυσάρεστες για τους λαούς». Και ότι «λόγω της μεταφοράς οικονομικών πόρων στην άμυνα, προβλέπονται πάρα πολύ δύσκολες στιγμές για την αγροτική πολιτική, τα περιφερειακά ταμεία, την κοινωνική πολιτική...». Οπως είναι γνωστό, μπροστά σε «δύσκολες στιγμές» το σύστημα θέλει και το ...«ακονιστήρι» του, με τη σοσιαλδημοκρατία να τρέχει πάντα πρώτη.

Την αξιοποίηση των λιμανιών, που θα έχουν «γεωστρατηγικό και αναπτυξιακό ρόλο», διαφήμιζε τις προάλλες ο υπουργός Ναυτιλίας Β. Κικίλιας, στο πλαίσιο της αναβαθμισμένης εμπλοκής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Μάλιστα, εκτός από τη «σημαντική συμφωνία» με την ΟΝΕΧ για την Ελευσίνα, ενημέρωσε ότι στο πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ συζήτησε και για άλλες λιμενικές υποδομές. Εκεί που έδωσε τα ρέστα του όμως, είναι στην προσπάθεια να υποβαθμίσει τους κινδύνους από τη μετατροπή των υποδομών σε πεδίο σύγκρουσης αγεφύρωτων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Την ώρα που ο υπουργός Ανάπτυξης ομολογεί φόρα - παρτίδα ότι οι εξελίξεις στο Θριάσιο επιταχύνονται ως αντίβαρο στη δραστηριότητα της κινεζικής COSCO στον Πειραιά, ο ομόλογός του της Ναυτιλίας, που κλείνει deals εκατομμυρίων ευρώ με τις ΗΠΑ για λογαριασμό των εφοπλιστών, μιλάει για συμφωνίες που δεν επηρεάζονται από «συγκυριακές εντάσεις»! Η προσπάθεια να θολωθεί η μεγάλη εικόνα των ανταγωνισμών και των κινδύνων για τον λαό, βγάζει μάτι. Καθόλου «συγκυριακή» δεν είναι η διαμάχη για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, οι πολεμικές συγκρούσεις που κλιμακώνονται, η σφοδρή αντιπαράθεση για τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και σφαιρών επιρροής. Οπως καθόλου «συγκυριακή» δεν είναι η στρατηγική της αστικής τάξης και των κόμματων τους να σπρώχνουν τον λαό στο ιμπεριαλιστικό σφαγείο, βλέποντας «ευκαιρίες» για νέα κέρδη από τη μετατροπή του σε θύμα και θύτη των πολέμων τους.

Προειδοποιεί ο ΟΟΣΑ σε πρόσφατη έκθεση πως οι αυξήσεις των μισθών δεν μπορεί να είναι πάνω από την παραγωγικότητα, γιατί αυτό θα έπληττε την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Βέβαια, ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός παραβιάζει ανοιχτές πόρτες, αφού οι αυξήσεις στον κατώτερο μισθό είναι ψίχουλα και ...σκοροφαγωμένες από τον πληθωρισμό, ενώ τα εισοδήματα στην Ελλάδα παραμένουν μικρότερα από αυτά του 2004. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι η «ανταγωνιστικότητα» των μισθών στον πάτο και της εκμετάλλευσης στο ταβάνι είναι «ευαγγέλιο» για τη σημερινή και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ομως η επισήμανση του ΟΟΣΑ παίρνει άλλη διάσταση αν διαβαστεί στον απόηχο της συμφωνίας κυβέρνησης - εργατοπατέρων - εργοδοσίας για τις κλαδικές ΣΣΕ και τα πανηγύρια όλων των «κοινωνικών εταίρων», ότι δίνει τάχα ώθηση για αυξήσεις των μισθών. Οπως προκύπτει από την έκθεση του οργανισμού, τέτοιες συμφωνίες όχι μόνο δεν απειλούν, αλλά αντίθετα υπηρετούν μέχρι κεραίας τον στόχο της ανταγωνιστικότητας, που σημαίνει ότι ακόμα κι αν υπογραφούν περισσότερες κλαδικές συμβάσεις, η πορεία μισθών και εισοδημάτων δεν πρόκειται να αντιστραφεί. Αλλωστε, στοιχείο της ανταγωνιστικότητας για το κεφάλαιο είναι και η λεγόμενη «κοινωνική συνοχή», που σημαίνει «λευκή πετσέτα» των εργαζομένων στις διεκδικήσεις τους απέναντι στο κράτος και την εργοδοσία. Αυτόν τον βρώμικο ρόλο έρχεται να υπηρετήσει η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, που νεκρανασταίνουν η κυβέρνηση και οι εργοδότες.