Δεν είσαι φτωχός, απλά έτσι αισθάνεσαι... Αυτό προκύπτει από τον δείκτη «υποκειμενικής φτώχειας» που καταγράφει η Eurostat, για να μετρήσει την ...«αίσθηση» που έχουν τα νοικοκυριά για την οικονομική τους κατάσταση, πέρα από την κατάταξη που κάνει με βάση εισοδηματικά κριτήρια. Σύμφωνα με αυτόν τον δείκτη, στην Ελλάδα το 66,8% δηλώνει ότι το εισόδημά του δεν φτάνει για την καθημερινή διαβίωση και κατατάσσεται στην κατηγορία των «υποκειμενικά φτωχών». Η Eurostat μάλιστα διαπιστώνει απόκλιση 47 ολόκληρων ποσοστιαίων μονάδων (!) με την «αντικειμενική φτώχεια», που ορίζεται με βάση το εισόδημα και στην Ελλάδα αφορά έναν στους 5 (19,6%). Τα στοιχεία φανερώνουν την τεράστια απόσταση ανάμεσα στους στατιστικούς δείκτες και την άγρια πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια νοικοκυριά, τα οποία στερούντα ακόμα και τα πιο στοιχειώδη. Στην πραγματικότητα, η ευρωπαϊκή στατιστική έρχεται σαν χαλάκι να καλύψει την πραγματική φτώχεια, που είναι πολλαπλάσια αυτής που μετράει με υποτιμημένα κριτήρια η Eurostat. Προκύπτει όμως και κάτι άλλο: Η προσπάθεια της ΕΕ και των επιτελείων της να πείσουν τον λαό ότι η φτώχεια του δεν είναι αντικειμενική, αλλά μια «αίσθηση», που διαφέρει από ...φτωχό σε φτωχό. Οποτε, αν κάποιος συνηθίσει (και συμβιβαστεί με) τη φτώχεια του, μπορεί να πάψει να την αισθάνεται κιόλας.

Για «μείωση της ανεργίας» συνεχίζει να μιλάει η κυβέρνηση και την παρουσιάζει ως «επίτευγμα» της πολιτικής της. Ομως τα στοιχεία που παρουσιάζει η ΔΥΠΑ στραπατσάρουν το αφήγημα. Τον Σεπτέμβρη, για παράδειγμα, το πλήθος των εγγεγραμμένων ανέργων έφτασε στο υψηλότερο σημείο του επταμήνου (720.039), ενώ τον Οκτώβρη αυξάνονται κι άλλο (+47.962), φτάνοντας τις 768.000. Στις «επιτυχίες» της κυβέρνησης συγκαταλέγεται επίσης το γεγονός ότι 1 στους 3 νέους ηλικίας 30 - 44 χρόνων είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα της ανεργίας, ενώ το 66,2% επί του συνόλου των ανέργων είναι γυναίκες. Η κυβέρνηση κομπάζει επίσης για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, ενώ οι εργαζόμενοι περιδιαβαίνουν ανάμεσα στη δουλειά και την ανεργία από μήνα σε μήνα. Μάλιστα, το ισοζύγιο προσλήψεων - απολύσεων για τον Οκτώβρη είναι αρνητικό κατά περίπου 120.019 θέσεις εργασίας, σε συνέχεια του Σεπτέμβρη, που καταγράφηκαν περισσότερες απολύσεις απ' ό,τι προσλήψεις για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια. Στην πράξη λοιπόν μετράει ο εργαζόμενος την «ισχυροποίησή» του, την οποία κάθε τόσο τσαμπουνάει η κυβέρνηση αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Τέτοια «ισχυροποίηση», που μαζί με τα ρεκόρ κερδοφορίας σπάνε και τα ρεκόρ ανασφάλειας και εργασιακής περιπλάνησης.

Σε πανηγυρικό κλίμα η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή τον προϋπολογισμό του 2026, όπου προβλέπει ανάπτυξη 2,4% και αύξηση του ρυθμού των επενδύσεων κατά 10,2%, υποσχόμενη κι άλλο «ζεστό» χρήμα στα μονοπώλια. Σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους, έχει το θράσος να κομπάζει ότι ο κατώτατος μισθός θα αυξηθεί 3,7% μέσα στον χρόνο, που ισοδυναμεί με ...90 λεπτά του ευρώ τη μέρα μετά τις κρατήσεις. Δεν φτάνει δηλαδή ούτε για ένα καρβέλι ψωμί! Την ίδια ώρα οι δαπάνες για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ θα αγγίξουν το 5% του ΑΕΠ, οι φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο συνεχίζονται και ο ληστρικός προϋπολογισμός προβλέπει φορολογικά έσοδα 73,5 δισ. ευρώ για τη νέα χρονιά, στη συντριπτική πλειοψηφία τους από την τσέπη του λαού. Μία ακόμα απόδειξη ότι η «σφαγή» και η κοροϊδία στους εργαζόμενους και στα λαϊκά νοικοκυριά είναι η άλλη όψη της στήριξης χωρίς ταβάνι της καπιταλιστικής κερδοφορίας.