Επιχειρηματικά «ξεκαθαρίσματα», παραιτήσεις και έρευνες σε βιομηχανίες, με φόντο την «πίτα» της πολεμικής οικονομίας. «Αποκαλύψεις» για επιχειρηματικές συμφωνίες και «πρακτικές» για το φούσκωμα ή την απόκρυψη καπιταλιστικών κερδών. «Γκρίνιες» και «καρφώματα» για «μοιρασιές» από το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης και άλλα «εμβληματικά» σχέδια. Αστυνομικές και δικαστικές έρευνες σε «κρίσιμες υποδομές» που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Εφημερίδες, ιστοσελίδες, ΜΜΕ που αλλάζουν χέρια, «πιάνοντας πόστα» στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Δεν είναι κάποια σειρά στο «Netflix», αλλά μια εικόνα από το οικονομικό - επιχειρηματικό ρεπορτάζ των ημερών. Οι ανταγωνισμοί βέβαια δεν έλειψαν ποτέ στο σύστημα του κέρδους και της εκμετάλλευσης, αλλά όσα συμβαίνουν σήμερα είναι ενδεικτικά για το τι κινείται κάτω από την επιφάνεια, με φόντο τη συνολικότερη όξυνση των συγκρούσεων διεθνώς και την πιθανότητα μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι άσχετες και με την προσπάθεια διαμόρφωσης κυβερνητικής εναλλακτικής, με «μπροστινούς» που έχουν τη ...φρεσκάδα των ίδιων μπαγιάτικων και ξαναζεσταμένων αντιλαϊκών συνταγών. Η μπόχα αναδίδεται απ' όλους τους πόρους του σάπιου συστήματος, και ο μόνος τρόπος για να αναπνεύσει ο λαός είναι να μη μείνει θεατής, αλλά να γίνει πρωταγωνιστής στον αγώνα για την ανατροπή του.

Με χρονοκαθυστέρηση πήραν μπρος τα λαγωνικά της δημοσιογραφίας για να επιτεθούν στο ΚΚΕ και στο μήνυμα που εξέπεμψε σε όλο τον κόσμο το πανό αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό από τον βράχο της Ακρόπολης. Στην πλειοψηφία τους τα αστικά ΜΜΕ επέλεξαν την πλήρη αποσιώπηση (κοινώς «θάψιμο»). Ορισμένοι όμως, που βλέπουν μέχρι και στον ύπνο τους το ΚΚΕ, δεν άντεξαν να μη γράψουν τις γνωστές αρλούμπες, όπως ότι το πανό «βεβηλώνει το μνημείο» και ότι η ανάρτησή του έγινε με «εκφοβισμό των υπαλλήλων της Ακρόπολης». Ούτε το ένα ισχύει, βέβαια, ούτε το άλλο. Το μήνυμα που έστειλε το πανό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ εκφράζει τα αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και τιμάει το παγκόσμιας εμβέλειας μνημείο, σε αντίθεση με το αίσθημα ντροπής και αγανάκτησης που προκαλεί η συμμετοχή της κυβέρνησης στο μακέλεμα του παλαιστινιακού λαού. Γι' αυτό άλλωστε η φωτογραφία με το πανό αναπαράχθηκε από μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας αγωνιστική ανάταση σε όποιον παλεύει ενάντια στα εγκλήματα του Ισραήλ και εκφράζει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό. Αυτό είναι που τους πείραξε περισσότερο: Η μεγάλη απήχηση της πρωτοβουλίας του ΚΚΕ και το γεγονός ότι από τον βράχο της Ακρόπολης «βγήκε στη σέντρα» η κυβέρνηση, για τη στήριξη που προσφέρει στο κράτος - δολοφόνο, στο πλαίσιο της στρατηγικής σχέσης Ελλάδας - Ισραήλ, την οποία φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού και τα άλλα κόμματα.

«Οι εκπρόσωποι των σούπερ μάρκετ και της βιομηχανίας τροφίμων δεσμεύτηκαν ότι θα μειώσουν τις τιμές σε 1.000 κωδικούς και πρέπει να το κάνουν. Πρέπει η επιχειρηματικότητα να δείξει στην πράξη την ευθύνη της». Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, αν δεν ήταν δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης, Τάκη Θεοδωρικάκου, για το πώς σκοπεύει η κυβέρνηση να «καταπολεμήσει» την ακρίβεια στα τρόφιμα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, καλοπιάνει την ...επιχειρηματικότητα για να συγκρατήσει τις τιμές που καλπάζουν, την ώρα που τα σούπερ μάρκετ καταγράφουν τζίρους και κέρδη ρεκόρ. Το έργο το έχει ξαναδεί ο λαός. Τα ίδια έκανε η κυβέρνηση με τους ομίλους της Ενέργειας, αλλά τα τιμολόγια παραμένουν «φωτιά». Τα ίδια έκανε με τις τράπεζες, αλλά οι όποιες μειώσεις - φωτοβολίδες στις προμήθειες αντικαταστάθηκαν από άλλες, εξίσου βαριές χρεώσεις, συντηρώντας στα ύψη την κερδοφορία τους. Οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς και το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους είναι το έδαφος που φυτρώνει η ακρίβεια. Οσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να πετάξει από πάνω την ευθύνη, η ακρίβεια έχει τη σφραγίδα της πολιτικής της: Με το ένα χέρι εισπράττει τους τεράστιους έμμεσους φόρους από τα προϊόντα μαζικής κατανάλωσης και από την άλλη στηρίζει με κάθε μέσο την κερδοφορία των ομίλων, την ώρα που το λαϊκό εισόδημα ξύνει τον πάτο του βαρελιού.