Για να γίνει η Αμερική «μεγάλη ξανά», κάποιοι πρέπει να πληρώσουν το μάρμαρο. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Αμερικανούς εργαζόμενους, οι οποίοι βρίσκονται στο στόχαστρο μιας επίθεσης που κλιμακώνεται και με Ρεπουμπλικάνους και με Δημοκρατικούς. Μόλις πρόσφατα η κυβέρνηση Τραμπ ανέστειλε τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων σε ομοσπονδιακές υπηρεσίες, επικαλούμενη λόγους «εθνικής ασφάλειας». Αντίστοιχο διάταγμα είχε υπογράψει και τον Μάρτη, τερματίζοντας τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για εκατοντάδες χιλιάδες ομοσπονδιακούς υπαλλήλους. Συνολικά, πάνω από 1 εκατ. εργαζόμενοι επηρεάζονται από τις δύο αυτές αποφάσεις. Οπως αναφέρει ο Λευκός Οίκος, «ο Πρόεδρος χρειάζεται μια ευέλικτη και υπεύθυνη δημόσια διοίκηση για την προστασία της εθνικής μας ασφάλειας». Αλλά και πιο πριν, το 2022, η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε απαγορεύσει με διάταγμα την απεργία των σιδηροδρομικών, αξιοποιώντας νόμο του 1926! «Ηταν το σωστό που έπρεπε να κάνω εκείνη τη στιγμή: Να σώσω θέσεις εργασίας, να προστατεύσω εκατομμύρια εργατικές οικογένειες από βλάβες και αναστάτωση και να διατηρήσω σταθερές τις αλυσίδες εφοδιασμού κατά τη διάρκεια των διακοπών», είχε πει ο Μπάιντεν, πανηγυρίζοντας ότι απέτρεψε «μια οικονομική καταστροφή». Μπορεί λοιπόν το κεφάλαιο στις ΗΠΑ να ταλαντεύεται και να συγκρούεται για το καταλληλότερο μείγμα στην οικονομική και εξωτερική πολιτική, που θα το κάνει «μεγάλο ξανά», απέναντι στους εργαζόμενους όμως δεν έχει κανένα δίλημμα: Προϋπόθεση για το MAGA είναι να τσακίσει κι άλλο τα εργασιακά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, ειδικά στις σημερινές συνθήκες της πολεμικής προπαρασκευής.

«Η απόδοση της εταιρείας στο α' εξάμηνο 2025 χαρακτηρίστηκε από ισχυρή εισροή νέων παραγγελιών, επίτευξη των οικονομικών στόχων και ουσιαστική πρόοδο στην αναπτυξιακή στρατηγική μας. Ο κύκλος εργασιών ανήλθε σε 183,7 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας το ισχυρότερο α' εξάμηνο στην 28ετή ιστορία μας. Συνεχίστηκε η ισχυρή εισροή παραγγελιών, με νέες παραγγελίες ύψους 167,9 εκατ. ευρώ, αυξημένες κατά 118% σε σύγκριση με το α' εξάμηνο του 2024, προερχόμενες από πολλές χώρες διεθνώς. Τα ιστορικά υψηλά έσοδα του α' εξαμήνου αποτελούν απόδειξη της ισχύος του επιχειρηματικού μας μοντέλου». Το απόσπασμα αυτό είναι από δελτίο Τύπου μίας από τις ισχυρότερες πολεμικές βιομηχανίες της χώρας, που πανηγυρίζει για τα οικονομικά αποτελέσματα του περασμένου εξαμήνου. Τα ίδια θα μπορούσαν να πουν και πολλές ακόμα επιχειρήσεις του κλάδου, που βλέπουν τις παραγγελίες να αυξάνονται και τα κέρδη να αυγαταίνουν όσο επιταχύνεται η στροφή της ΕΕ και της χώρας μας στην πολεμική οικονομία. Ολοένα και πιο καθαρά προβάλλει η μεγάλη αντίθεση στη σκιά της πολεμικής προετοιμασίας: Μια χούφτα μονοπώλια, με πρωτοπόρες τις βιομηχανίες των όπλων, βλέπουν νέες ευκαιρίες κερδοφορίας και μάλιστα σε ιστορικά υψηλά, την ώρα που οι εργαζόμενοι σε αυτές - και όχι μόνο - καλούνται να παράξουν όπλα που σκοτώνουν άλλους λαούς και στο μέλλον θα χρησιμοποιηθούν ενάντια στους ίδιους. Αυτό είναι το ...«επιχειρηματικό μοντέλο» του καπιταλισμού, που έχει στο DNA την εκμετάλλευση και τον πόλεμο, με το οποίο πρέπει να συγκρουστούν οι εργαζόμενοι παντού και να το ανατρέψουν.

Ερευνα που δημοσιεύτηκε λίγο πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι επιβεβαιώνει το ράλι αυξήσεων σε βασικά σχολικά είδη, κάνοντας τη λαϊκή οικογένεια να αναστενάζει μπροστά στη νέα «λυπητερή» που την περιμένει. Οι αυξήσεις σε ορισμένα είδη είναι μέχρι και 54% σε σύγκριση με το 2024, χώρια τα έξοδα για φροντιστήρια, δραστηριότητες κ.λπ. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι οι ελλείψεις και τα προβλήματα με τα οποία θα ανοίξουν για άλλη μια χρονιά τα σχολεία. Χιλιάδες αναπληρωτές δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμα, οι ειδικότητες είναι είδος προς εξαφάνιση, κτιριακά ζητήματα υπάρχουν παντού, τα Ολοήμερα αναμένεται να ξεκινήσουν μετά τον Σεπτέμβρη κ.ο.κ. Από τη μία λοιπόν η κυβέρνηση κορδώνεται σαν το παγόνι για τις επιδόσεις της οικονομίας και ετοιμάζεται να δαπανήσει 30 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια για τις ανάγκες της πολεμικής προετοιμασίας των ΝΑΤΟ - ΕΕ, και από την άλλη η κατάσταση στην Παιδεία θυμίζει και φέτος βομβαρδισμένο τοπίο εξαιτίας της υποχρηματοδότησης και της πολιτικής εμπορευματοποίησης. Η αγωνιστική ετοιμότητα και οι διεκδικήσεις γονιών, εκπαιδευτικών και μαθητών είναι το μόνο αντίβαρο σ' αυτήν την άθλια πολιτική, και πρέπει η κυβέρνηση από την πρώτη κιόλας μέρα να πάρει το μήνυμα ότι οι μορφωτικές ανάγκες των μαθητών δεν είναι για τα δόντια της.