Η είδηση έρχεται από τη Γερμανία: Ενα δικαστήριο στο Αμβούργο αναφέρει στην απόφασή του για μια ομάδα μελέτης του Καρλ Μαρξ, ότι οι διδασκαλίες του ενδέχεται να είναι αντίθετες με την «ελεύθερη δημοκρατική βασική τάξη». Η «δημοκρατία» της αστικής τάξης, η δικτατορία δηλαδή του κεφαλαίου, στα καλύτερά της... Αλλωστε, ήταν θέμα χρόνου από το ανιστόρητο κατασκεύασμα της εξίσωσης κομμουνισμού - ναζισμού και τις απαγορεύσεις Κομμουνιστικών Κομμάτων και συμβόλων, να περάσει η «σκυτάλη» στην ποινικοποίηση της μελέτης και διάδοσης των έργων των κλασικών του κομμουνισμού. Η απόφαση πάντως ήταν αθωωτική. Οχι για τον Μαρξ και το επαναστατικό του έργο, αλλά για τη συγκεκριμένη ομάδα, που δεν είχε «ενεργή μαχητική στάση» και στο δικαστήριο ισχυρίστηκε πως άδικα τους κατηγορούν «ότι μετατρέπουμε τα λόγια σε πράξεις», ενώ «εμείς εξετάζουμε τα λόγια και τα συζητάμε υπό νέο πρίσμα». Οπου «νέο πρίσμα», ο Μαρξ... χωρίς το Κομμουνιστικό Μανιφέστο και τη θεωρία για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού. Τριανταπέντε χρόνια μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές, παρά το τεράστιο ιστορικό πισωγύρισμα, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, το «φάντασμα πλανιέται» ακόμα και στοιχειώνει τους καπιταλιστές, τα αστικά κράτη, τις κυβερνήσεις και τους διάφορους οπορτουνιστές. Η αστική τάξη, το κράτος και οι συμμαχίες της παίρνουν τα μέτρα τους απέναντι στον λαό και την πάλη του, είτε με καταστολή, είτε με την προσπάθεια να «ξεδοντιάσουν» την επαναστατική θεωρία και πράξη. Δικαιολογημένα ανησυχούν, αφού στον σάπιο κόσμο των πολέμων και της εκμετάλλευσης ο σοσιαλισμός «χαμογελάει απ' όλα τα παράθυρα».

Θυμάστε τη συζήτηση περί «φιλολαϊκών κρατικοποιήσεων» και λοιπών «ριζοσπαστικών πολιτικών στόχων» που διακινούσαν διάφοροι σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές για τον σιδηρόδρομο, με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη; Μπορεί εδώ να μην εισακούονται (ακόμα) οι μπαγιάτικες συνταγές τους, αλλά φαίνεται πως τις άκουσε ο Τραμπ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού! Ισως έτσι να εξηγείται ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με το τεχνολογικό μονοπώλιο της «Intel», με σκοπό να γίνει το αμερικανικό κράτος μεγαλομέτοχος (με περίπου 10%) της εταιρείας. Αν όμως θέλει να δει κανείς τις πραγματικές αιτίες που τα καπιταλιστικά κράτη επεμβαίνουν παντού με τέτοιες κινήσεις (αγορά μετοχών, έμμεσες ή άμεσες χρηματοδοτήσεις), δεν έχει παρά να ακούσει τις δηλώσεις του D. Wagner, επικεφαλής μετοχικού κεφαλαίου με επενδύσεις στην «Intel», ο οποίος έλεγε: «Το γεγονός ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναλαμβάνει δράση για να σώσει μια αμερικανική εταιρεία blue-chip, πιθανότατα σημαίνει ότι η ανταγωνιστική θέση της "Intel" ήταν πολύ χειρότερη από ό,τι φοβόταν κανείς».

Αν προχωρήσει η αγορά μετοχών, θα είναι συνέχεια των 10 δισ. που πήρε η εταιρεία από το κράτος στο πλαίσιο του νόμου «Chip Act» της κυβέρνησης των Δημοκρατικών, για να «τρέξει» το νέο εργοστάσιό της στο Οχάιο και να αναβαθμίσει τη θέση της στον ανταγωνισμό με την Κίνα. Το αστικό κράτος, δηλαδή, είτε με Δημοκρατικούς είτε με Ρεπουμπλικάνους γίνεται στήριγμα των ομίλων απέναντι στα κινεζικά μονοπώλια, πάντα στη σκιά της σύγκρουσης για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Με τούτα και με τα άλλα πάντως, δεν είναι απίθανο οι «μετοχές» του Τραμπ να ανεβαίνουν για τους «αντικαπιταλιστές» οπαδούς των επανακρατικοποιήσεων και στη χώρα μας.