Και τι δεν έχει... ακυρώσει το παράνομο και ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με την κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία. Από τις συμμαχίες της αστικής τάξης, όπως η περιβόητη «στρατηγική συμφωνία» με τη Γαλλία, και τις κολιγιές με τα διάφορα μέρη της αντιπαράθεσης στη Λιβύη, μέχρι τη βαθιά εμπλοκή στα ενεργειακά σχέδια των Ευρωατλαντικών, που σύμφωνα με τα μυθεύματά τους «διασφαλίζουν» τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Για το πόσο ευσταθούν όλα αυτά, δεν έχει παρά να δει κανείς τη φωτογραφία που συνοδεύει από χτες δημοσιεύματα σχετικά με τις προθέσεις του Χαφτάρ στη Λιβύη (αυτού που η κυβέρνηση καλούσε εδώ «μετ' επαίνων») να αναγνωρίσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Τι δείχνει η φωτογραφία; Τον γιο του Χαφτάρ με τον αρχηγό του τουρκικού ΓΕΣ στο κατάστρωμα του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Σαρλ Ντε Γκολ». Τέτοια «προστασία» και «ασπίδα» προσφέρουν στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας οι συμμαχίες της αστικής τάξης. Μόνος πραγματικός σύμμαχος του ελληνικού λαού είναι οι γείτονες λαοί και τα κινήματά τους που παλεύουν απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, την πηγή δηλαδή των πολέμων, της φτώχειας, της προσφυγιάς. Το δυνάμωμα αυτής της πάλης σε κάθε χώρα είναι το μόνο που μπορεί να δώσει διέξοδο από τον φαύλο κύκλο των ιμπεριαλιστικών πολέμων, επεμβάσεων, συμφωνιών και «λυκοφιλιών» με το πιστόλι στον κρόταφο.

Είναι να αγανακτεί κανείς με το πανηγυρικό κλίμα που καλλιεργεί η κυβέρνηση, διαφημίζοντας τα αποτελέσματα της αξιολόγησης ψηφιακών και άλλων υπηρεσιών του κράτους και της Τοπικής Διοίκησης. Το συμπέρασμα που λίγο πολύ διαχέεται, είναι ότι ο λαός είναι ικανοποιημένος από την ψηφιοποίηση του κράτους, όχι όμως από τις υπηρεσίες των δήμων και των Περιφερειών, ειδικά σε ό,τι αφορά τις πιο άμεσες λαϊκές ανάγκες. Αναφορικά με το πρώτο, είναι να απορεί κανείς για ποιον λόγο πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Η ενσωμάτωση της τεχνολογίας στον κρατικό μηχανισμό δεν αλλάζει τον ταξικό - αντιλαϊκό χαρακτήρα του, πέρα από κάποιες διευκολύνσεις που προσφέρει στις συναλλαγές με το κράτος και οι οποίες θα έπρεπε να είναι αυτονόητες, με δεδομένες τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα.

Το γεγονός για παράδειγμα ότι υπάρχει η άυλη συνταγογράφηση, μία από τις δημοφιλέστερες ψηφιακές υπηρεσίες σύμφωνα με την αξιολόγηση, δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι ασθενείς πληρώνουν από την τσέπη τους όλο και περισσότερα για το φάρμακο - εμπόρευμα. Οσο για την Τοπική Διοίκηση, είναι λαθροχειρία της κυβέρνησης η προσπάθεια να την αποσπάσει από το κράτος, μεταθέτοντας εκεί τις ευθύνες για συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, την οποία υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις και οι εκπρόσωποί τους σε δήμους και Περιφέρειες. Για παράδειγμα, την άμεση ευθύνη για τα ρημαγμένα σχολικά κτίρια την έχουν οι δήμοι, αλλά με κυβερνητικές αποφάσεις έχει καταργηθεί ο ΟΣΚ, όπως με κυβερνητικές αποφάσεις υποχρηματοδοτείται συνολικά η Παιδεία, μετακυλίοντας το κόστος στον λαό. Μηδέν εις το πηλίκον λοιπόν η αξιολόγηση για το αντιλαϊκό κράτος, το οποίο δεν παίρνει διορθώσεις και φτιασιδώματα, παρά μόνο ανατροπή.