Τι αποδεικνύεται για άλλη μια φορά; Οτι είναι για τα σκουπίδια ο μύθος της «πράσινης ανάπτυξης», που τάχα θα ωφελήσει τον καταναλωτή, όπως για παράδειγμα με χαμηλότερες τιμές ηλεκτρικού ρεύματος όταν υπάρχει μεγάλη παραγωγή από ΑΠΕ, λόγω καιρικών συνθηκών. Οχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό, αλλά επιπρόσθετα οι παραγωγοί «πράσινης» Ενέργειας κόβουν την παραγωγή των ΑΠΕ για να μη χρεωθούν από τις αρνητικές τιμές. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και όταν υπάρχουν λόγοι ευστάθειας του συστήματος, το οποίο δεν μπορεί να στηρίζεται αποκλειστικά στις ΑΠΕ. Η ενεργειακή μετάβαση αποδεικνύεται τελικά κάθε άλλο παρά «πράσινη», αφού στην πράξη μιλάμε για τεράστια «σπατάλη» Ενέργειας που δεν καταναλώνεται. Σε τελική ανάλυση, ό,τι καιρό και αν κάνει, με την Ενέργεια - εμπόρευμα κερδισμένοι είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και χαμένοι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από το μείγμα και την πηγή παραγωγής.

Την εφαρμογή του νόμου που βάζει ταφόπλακα στο αίτημα για επαναφορά των ΣΣΕ ανακοινώνει το υπουργείο Εργασίας, καλώντας στους γνωστούς «διαλόγους», στους οποίους ετοιμάζεται μάλιστα να στρογγυλοκαθίσει η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ. Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για τον νόμο που ψηφίστηκε πριν λίγους μήνες, με τον οποίο ο κατώτατος μισθός πλέον θα καθορίζεται με βάση τον αλγόριθμο των κερδών των ομίλων, ενώ για τις κλαδικές ΣΣΕ προβλέπονται «διάλογος», «πορίσματα» και «οδικοί χάρτες». Πουθενά βέβαια δεν γίνεται λόγος για επαναφορά διατάξεων σχετικά με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι οποίες καταργήθηκαν από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια. Κι αυτός ο «διάλογος» διαφημίζεται από την κυβέρνηση ως «τομή» υπέρ των εργαζομένων, την ίδια στιγμή που η εργοδοσία στους μεγαλύτερους κλάδους (π.χ. Τρόφιμα - Ποτά, Φάρμακο κ.α.) αρνείται ακόμα και να διαπραγματευτεί ουσιαστικά με τα συνδικάτα. Οι βιομήχανοι απαιτούν μάλιστα ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία και λιγότερα «γραφειοκρατικά εμπόδια» για να γίνει πράξη η 13ωρη δουλειά την ημέρα, κάτι που σπεύδει να νομοθετήσει η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα. «Τομή» στο ξεζούμισμα επομένως σχεδιάζουν από κοινού η κυβέρνηση και η εργοδοσία, φιλοδοξώντας να κατακτήσουν και νέες ...κορυφές στην εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Πανηγυρίζοντας για τις σταθερές τιμές στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, «έπιασε» τον Μάη ο υπουργός Ναυτιλίας Β. Κικίλιας. Μόνο που οι τιμές είναι σταθερά «φωτιά» για τις λαϊκές οικογένειες και ας μην ενσωματώθηκαν ακόμα οι νέες αυξήσεις - όπως πανηγυρίζει το υπουργείο - λόγω της χρήσης ακριβότερου καυσίμου. Αυτό αποδεικνύεται από τα ίδια τα παραδείγματα που έδωσαν με τυμπανοκρουσίες, για να δείξουν τη συγκράτηση των τιμών: Τετραμελής οικογένεια (2 παιδιά 4 έως 12 ετών) με 1 Ι.Χ. πρέπει να δαπανήσει για Σύρο πήγαινε - έλα 487 ευρώ, Πάρο - Νάξο 541 ευρώ, Χίο 508 ευρώ, Σαντορίνη 613 ευρώ, Μυτιλήνη 572 ευρώ. Και μπορεί η κυβέρνηση να παραθέτει σενάρια για το πού θα φτάνανε οι τιμές με τις αυξήσεις, σε κάθε περίπτωση όμως ο λαός θα δει την επιβάρυνση από άλλη τσέπη. Σε αυτόν θα καταλήξει η λυπητερή από το «δωράκι» που τσίμπησαν οι εφοπλιστές με τη μείωση των λιμενικών τελών κατά 50% τουλάχιστον για έναν χρόνο. Με τούτα και με κείνα, για άλλη μια χρονιά το καλοκαίρι του τουριστικού θαύματος συμπυκνώνεται στα ...συγκρατημένα ταξίδια και διακοπές για τους πολλούς - ασυγκράτητα κέρδη για τους εφοπλιστές.