Ενώ για το επόμενο διάστημα σχεδιάζονται πάνω από 10.000 ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, με κίνδυνο να χαθούν χιλιάδες ακόμα λαϊκά σπίτια και μικροί επαγγελματικοί χώροι, ο Τύπος πλημμύρισε αυτές τις μέρες από «ρεπορτάζ» για μερικά μεγάλα ακίνητα που θα βγουν στο σφυρί και ανήκουν σε πρώην και νυν ομίλους και επιχειρηματίες. Την ώρα δηλαδή που χιλιάδες μεροκαματιάρηδες και άνεργοι χάνουν το κεραμίδι τους, το οποίο έχουν πληρώσει ξανά και ξανά, διαβάζουμε ολοσέλιδα αφιερώματα για τον πλειστηριασμό μιας μεζονέτας του τάδε εφοπλιστή στην Κηφισιά, ενός τετραώροφου μαγαζιού του δείνα επιχειρηματία, και πάει λέγοντας. Τα δημοσιεύματα για τους ...αναξιοπαθούντες μεγαλοεπιχειρηματίες, που βράζουν τάχα στο ίδιο καζάνι, αφού οι πλειστηριασμοί «δεν κάνουν διακρίσεις», μόνο αγανάκτηση προκαλούν. Τη λαϊκή κατοικία τη βγάζει στο σφυρί η ίδια πολιτική που προστατεύει τα κέρδη και την περιουσία των μεγάλων ομίλων. Γι' αυτό, μόνο ο λαός μπορεί να τη σώσει, με τους αγώνες του. Αυτό το «μάθημα» δίνει η αλληλεγγύη από το ΠΑΜΕ και τα σωματεία απέναντι σε κάθε κατατρεγμένο που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του, αυτό κρατάμε ως παρακαταθήκη και για τους αγώνες ενάντια στους πλειστηριασμούς που βρίσκονται μπροστά.

Ενας στους δέκα ζούσε σε κατάσταση «επισιτιστικής ανασφάλειας» το 2022 στη χώρα μας, στοιχείο που την κατατάσσει στην 7η θέση πανευρωπαϊκά, σύμφωνα με την Eurostat. Ως «επισιτιστική ανασφάλεια» ορίζεται η αδυναμία ενός ατόμου να περιλάβει στη διατροφή του κάθε δεύτερη μέρα κοτόπουλο, ψάρι, κρέας ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας. Σύμφωνα μάλιστα με άλλη έρευνα, το 30% των υπευθύνων στα συσσίτια της Ελληνικής Τράπεζας Τροφίμων δήλωσαν ότι λαμβάνουν κάθε βδομάδα καινούργια αιτήματα από ανθρώπους που ζητάνε τρόφιμα, κυρίως από νοικοκυριά που ζουν σε καθεστώς μεγάλης φτώχειας και δεν διαθέτουν «υποστηρικτικό περιβάλλον», όπως πολύτεκνες οικογένειες ή άτομα με ειδικές ανάγκες. Το πιο ανησυχητικό, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, είναι ότι «δημιουργείται ένα κοινωνικό στρώμα με πάγιες ανάγκες, οι οποίες μάλιστα, σε κάποιο βαθμό, κληρονομούνται και στην επόμενη γενιά». Με άλλα λόγια, η πραγματική φτώχεια «αγκαλιάζει» όλο και περισσότερους, αποκτά πιο μόνιμα χαρακτηριστικά και αναπαράγεται μέσα στο ίδιο νοικοκυριό. Και δεν παύει αυτή η εικόνα να αποτελεί την κορυφή μόνο του παγόβουνου των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών να τα βγάλει πέρα, με την ακρίβεια στα ύψη και τους μισθούς στον πάτο.

Οι επιπτώσεις του πολέμου στην ισραηλινή οικονομία είναι μεγάλες τις 90 αυτές μέρες και προβλέπεται να γίνουν ακόμα μεγαλύτερες όσο συνεχίζονται τα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη. Μέσα σ' αυτήν την κόλαση πυρός, η ισραηλινή κυβέρνηση αποφάσισε να μοιράσει προσωρινές άδειες σε χιλιάδες εφέδρους για να επιστρέψουν στις εργασίες τους «ήδη από αυτήν την εβδομάδα». Οχι επειδή σκέφτεται τον τερματισμό της σφαγής των Παλαιστινίων - κάθε άλλο μάλιστα - αλλά για να υπάρξει «μια σημαντική ανακούφιση για την οικονομία», η οποία αντιμετωπίζει σοβαρή έλλειψη εργατικού δυναμικού εξαιτίας της επιστράτευσης, αλλά και της μετανάστευσης πολλών Ισραηλινών μετά την 8η Οκτώβρη. Οι αδειούχοι θα επιστρέψουν αργότερα στο χακί, καθώς σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του στρατού «ο πόλεμος συνεχίζεται και θα τους χρειαστούμε». Για το «καλό της πατρίδας» λοιπόν στον πόλεμο, για το «καλό της οικονομίας» πίσω στη δουλειά και μετά ξανά στο μέτωπο. Το ...«εθνικό συμφέρον» της κατοχικής αστικής τάξης σε τρεις πράξεις!