Μόλις 27.000 από τις 200.000 επιχειρήσεις έχουν ενταχθεί και καταφέρνουν προς το παρόν να ανταποκρίνονται στο καθεστώς των διαφόρων δόσεων για χρέη σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία. Τέτοιες ρυθμίσεις είναι αυτή των 120 δόσεων που ξεκίνησε το 2019, των 72 που αφορούν χρέη της πανδημίας, όπως και αυτή για χρέη που προκλήθηκαν την περίοδο που οι λογαριασμοί Ενέργειας είχαν απογειωθεί. Μάλιστα, μπροστά σε αυτήν τη μηδαμινή ανταπόκριση, που αποτυπώνει ξανά την αδυναμία της πλειοψηφίας των μικρών επιχειρήσεων να αντεπεξέλθουν ακόμα και σε τέτοιες ρυθμίσεις, τώρα κλιμακώνονται και οι εκβιασμοί από την κυβέρνηση. Η θηλιά σφίγγει, αφού η προθεσμία που έχει δοθεί είναι για τις 31 Ιούλη, προειδοποιώντας με αποκλεισμό όποιον επαγγελματία δεν ανταποκριθεί μέχρι τότε, ενώ μετά έρχονται οι γνωστές διαδικασίες κατασχέσεων, δεσμεύσεων λογαριασμών κ.λπ. Υπενθυμίζεται ότι τέτοια μέτρα, που η κυβέρνηση τα προπαγανδίζει ως «ευνοϊκές ρυθμίσεις», αποσκοπούν απλά στο να σύρουν τους μικρούς ΕΒΕ στα γκισέ, να υλοποιηθεί δηλαδή το ξεζούμισμα, αυτό που ονομάζεται «φοροδοτική ικανότητα»... Η «χρεοκοπία» όμως ακόμα κι αυτής της προσπάθειας, αφού μόνο το 13,5% συμμετέχει, φανερώνει ότι η πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων δεν έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί. Δικαιώνεται δηλαδή μια από τις διεκδικήσεις των μικρών ΕΒΕ για ουσιαστική ανακούφιση, όπως για διαγραφή των χρεών της πανδημίας, που ειδικά γι' αυτά δεν φέρουν καμιά ευθύνη, αφού είναι αποτέλεσμα των λουκέτων που επέβαλε η κυβέρνηση με τη γνωστή αποτυχημένη πολιτική διαχείρισης του κορονοϊού. Αντίστοιχες είναι και οι διεκδικήσεις για την επαναφορά του αφορολόγητου ορίου κ.ά., που βέβαια απορρίπτονται διαχρονικά πότε στο όνομα των «δημοσιονομικών αντοχών» και πότε της «επενδυτικής βαθμίδας» που κυνηγιέται για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων. Οι μικροί ΕΒΕ με τη θηλιά να σφίγγει, λοιπόν, προκειμένου να μπουκώνουν με χρήμα οι μεγάλοι κολοσσοί...

Αλλη μια είδηση, που έρχεται από τη Βρετανία, είναι αρκετά αποκαλυπτική για τα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας - «πρότυπα» που επιστρατεύουν και οι εγχώριες κυβερνήσεις για να δικαιολογήσουν περαιτέρω αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Συγκεκριμένα, έκθεση αναφέρει ότι αρκετοί είναι αυτοί που δεν έχουν πρόσβαση σε οδοντίατρο, οπότε αναγκάστηκαν να βγάλουν μόνοι τους κάποιο δόντι στο σπίτι τους. Το 22% της έρευνας απάντησαν ότι δεν είναι συμβεβλημένοι με κάποιον οδοντίατρο με κύρια αιτία το ότι δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος της θεραπείας, ενώ μόλις πέρυσι γραφόταν ότι αρκετοί ήταν αυτοί που έφτιαχναν μόνοι τους ψεύτικα δόντια με ...ρητίνη. Βέβαια, και στην Ελλάδα υπάρχουν αποκαλυπτικά στοιχεία, με το 32% όσων χρειάστηκαν οδοντιατρική περίθαλψη να μην την έλαβαν κάθε φορά που χρειάστηκε, εκ των οποίων το 77,2% για οικονομικούς λόγους. Βέβαια, για να μην αδικούμε την κυβέρνηση, ως συνήθως πλάσαρε ένα Dentist Pass, για παιδιά ηλικίας από 6 έως 12 ετών, το οποίο αντιστοιχεί σε 40 ευρώ και στην καλύτερη περίπτωση θα καλύψει ένα σφράγισμα, στέλνοντας συντεταγμένα πελατεία σε ιδιώτες αφού δεν υπάρχει δημόσια παιδοοδοντιατρική φροντίδα. Κάπως έτσι, το σύστημα της βαρβαρότητας ζωντανεύει εικόνες περασμένων δεκαετιών με τις τανάλιες, τις δεμένες κλωστές σε πόρτες και άλλες ...«πρακτικές θεραπείες».