«Ακόμα κι αν κάποια στιγμή αυτό θα μπορούσε να είναι ένα θέμα συζήτησης, μετά από μια κυβέρνηση ενός πρωθυπουργού που κακοποίησε το κράτος δικαίου και τους κανόνες της δημοκρατίας, νομίζω ότι καμία προοδευτική δύναμη δεν θα μπορούσε να του δώσει συγχωροχάρτι». Αυτά απάντησε ο Αλ. Τσίπρας όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη ΝΔ. Διέψευσε δηλαδή ...επιβεβαιώνοντας ότι κάθε άλλο παρά τους χωρίζει «χάος», ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ότι μια τέτοια συζήτηση θα μπορούσε ενδεχομένως να γίνει με κάποιον άλλο αρχηγό της ΝΔ. Θυμίζουμε πως είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες που το λέει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Την προηγούμενη φορά είχε πει ότι αυτό είναι ένα ενδεχόμενο «σε συνθήκες κρίσης», που «δεν φαίνεται να υπάρχουν». Οχι ότι ήθελε και καμιά μεγάλη φαντασία, μετά από μια τετραετία που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε πάνω από τα μισά νομοσχέδια της ΝΔ και η κυβέρνηση της ΝΔ δεν κατάργησε ούτε έναν από τους εκατοντάδες αντιλαϊκούς νόμους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τους ενίσχυσε παραπέρα. Αυτά λοιπόν με τους «αιώνιους» τάχα αντιπάλους, που τους ενώνουν τα «μεγάλα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις επενδύσεις και τα κέρδη τους, όπως το Ταμείο Ανάκαμψης, η συνέχιση των αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων», η παραπέρα εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τόσα άλλα. Γι' αυτό και η συζήτηση για «σταθερές κυβερνήσεις» είναι από τα πριν σημαδεμένη και εχθρική για τον λαό. Για τους εργαζόμενους η πραγματική συζήτηση είναι ποιος θα βρεθεί απέναντί τους και μπροστά στον αγώνα για τις δικές του ανάγκες. Και αυτός είναι μόνο το ΚΚΕ.

«Συνηθίστε τη φτώχεια σας» είναι η «συμβουλή» που απευθύνει στους Βρετανούς εργαζόμενους ο επικεφαλής οικονομολόγος της Τράπεζας της Αγγλίας, καταχεριάζοντας την ...«απροθυμία» τους να αποδεχτούν ότι θα ζουν χειρότερα και ότι «όλοι πρέπει να αναλάβουμε το μερίδιο που μας αναλογεί». Το ακόμα πιο εξοργιστικό είναι ότι η συζήτηση αυτή γίνεται στο φόντο των διεκδικήσεων για αυξήσεις στους μισθούς, κάτω και από την πίεση που ασκεί ο πληθωρισμός στο λαϊκό εισόδημα. Σύμφωνα όμως με τον Βρετανό οικονομολόγο, δεν είναι σωστό οι εργαζόμενοι να ...μετακυλίουν αυτήν την πίεση στις επιχειρήσεις, ζητώντας καλύτερες αμοιβές, αλλά θα έπρεπε να αναλάβουν την ευθύνη τους (!) και να πάψουν να διαμαρτύρονται για τη φτώχεια τους! Το ύφος και τα όσα λέει ο Βρετανός τεχνοκράτης επιβεβαιώνουν ότι σ' αυτό το σάπιο σύστημα, που είτε με Brexit είτε χωρίς Brexit «δουλεύει» για τα κέρδη των λίγων, οι πολλοί δεν έχουν καμιά ελπίδα να ζουν καλύτερα και ότι θα μεγαλώνει διαρκώς η απόσταση με τις σύγχρονες ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα αυτές να ικανοποιηθούν. Οι λαοί, βέβαια, δεν πρόκειται να «αυτοκτονήσουν». Στη Βρετανία και αλλού, οι εργατικές κινητοποιήσεις των προηγούμενων μηνών γεννούν ελπίδες για αγωνιστική ανάταση και ακόμα πιο μαζικές διεκδικήσεις για καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής, που, όπως φαίνεται, προκαλούν μεγάλη ανησυχία στα αστικά κόμματα και στα επιτελεία του συστήματος.

Στις εκλογές του 2019 το ΚΚΕ ήταν τρίτο κόμμα σε όλη την Αττική και στις 6 από τις 7 εκλογικές περιφέρειες, στις μισές από αυτές έως και τρεις μονάδες πάνω από το ΚΙΝΑΛ. Αλλά όλα αυτά είναι... μικρές λεπτομέρειες, όταν πρέπει να παρουσιάσεις ως δίλημμα των εκλογών το ποια θα είναι η διχρωμία ή τριχρωμία της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης. Κάπως έτσι, σε εφημερίδα του συγκροτήματος διαβάσαμε τις προάλλες ότι «φουντώνει η μάχη του Λεκανοπεδίου», συνοδεία ενός χάρτη όπου αποτυπώνονταν τα ποσοστά των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ το 2019. Τι να πούμε; Τα «κάνει αόρατα» το ...πάθος τους να παρουσιάσουν ως προεκλογικό «θρίλερ» τον ανταγωνισμό των αστικών κομμάτων για την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση. Ο λαός να τους πληρώσει με το ίδιο νόμισμα, κάνοντας την έκπληξη με ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ, για να μην ξέρουν από πού τους ήρθε.