Μέσα στη βδομάδα, το ΔΝΤ δημοσίευσε την πιο πρόσφατη έκθεσή του για την παγκόσμια οικονομία, προχωρώντας σε νέα, αρνητική αναθεώρηση των προβλέψεων, καθώς «για ακόμα μια φορά οι καθοδικοί κίνδυνοι κυριαρχούν». Με την προϋπόθεση ότι οι πρόσφατες αναταράξεις στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα θα ελεγχθούν, το ΔΝΤ προβλέπει ότι η ανάπτυξη θα μειωθεί από 3,4% το 2022 σε 2,8% το 2023, προτού αυξηθεί αργά και σταθεροποιηθεί στο 3% πέντε χρόνια μετά - η χαμηλότερη μεσοπρόθεσμη πρόβλεψη εδώ και δεκαετίες. Μάλιστα, οι μεγαλύτερες οικονομίες αναμένεται να αντιμετωπίσουν ακόμα πιο έντονη επιβράδυνση, από 2,7% το 2022 σε 1,3% το 2023. Πιο συγκεκριμένα, στην Ευρωζώνη, από 3,5% το 2022 η ανάπτυξη αναμένεται να πέσει στο 0,8% το 2023, για να περάσει στο 1,4% το 2024. Η γραμμή μεταξύ της κρίσης και αναιμικής ανάπτυξης θολώνει ολοένα και περισσότερο, μπροστά στις αβεβαιότητες που καταγράφουν οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί στην παγκόσμια οικονομία. Τα αισιόδοξα σενάρια που διακινούσαν μετά τη δεκαετή σχεδόν οικονομική κρίση, για νέο κύκλο ισχυρής ανάπτυξης και με μεγάλη διάρκεια, καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος. Αλλά κι από τις φάσεις της ανάπτυξης που μεσολάβησαν μετά το 2017 και στη χώρα μας, ο λαός δεν κέρδισε απολύτως τίποτα. Σε κάθε περίπτωση, οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις, που εναλλάσσονται με περιόδους αναιμικής ανάπτυξης, με τον λαό πάντα στο καναβάτσο, ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Ο σάπιος καπιταλισμός έχει φάει προ πολλού τα ψωμιά του. Τίποτα περισσότερο δεν μπορεί να δώσει στους λαούς από κρίσεις, φτώχεια, πολέμους και ένταση της εκμετάλλευσης.

Μια ...παραγωγική τετραετία είχε η κυβέρνηση της ΝΔ για λογαριασμό του κεφαλαίου, κλείνοντας τη θητεία της με 423 νομοθετήματα, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Βουλής. Απ' αυτά, τα 270 είναι νέοι νόμοι και τα 153 διεθνείς συμβάσεις. Δύο στοιχεία έχουν ενδιαφέρον απ' αυτόν τον κοινοβουλευτικό απολογισμό: Πρώτον, ότι από το σύνολο των νομοθετημάτων ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει τουλάχιστον τα μισά και το ΠΑΣΟΚ το 70%, που δείχνει και τη συνενοχή τους στη διαμόρφωση του αντιλαϊκού πλαισίου, το οποίο περνάει σαν σκυτάλη από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Μάλιστα, αν πάμε στην κατηγορία των διεθνών συμβάσεων, μάλλον θα εκπλαγούμε αν «ξέφυγε» καμιά που δεν την έχει ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το δεύτερο έχει να κάνει με την αύξηση κατά 49% των νομοθετημάτων που ψηφίστηκαν από το 2019 μέχρι σήμερα συγκριτικά με την προηγούμενη Βουλή. Γεγονός που επιβεβαιώνει ότι κάθε επόμενη κυβέρνηση γίνεται πιο επιθετική απέναντι στον λαό, στο έδαφος που στρώνει η προηγούμενη. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με την κυβέρνηση που θα σχηματιστεί μετά τις εκλογές. Γι' αυτό ο λαός, που θα βρίσκεται ούτως ή άλλως στην αντιπολίτευση, χρειάζεται ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ, αλλά να αποδυναμώσει με την ψήφο του και όλα τα άλλα κόμματα, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα βρίσκονται σταθερά απέναντί του την επόμενη τετραετία.

Τριάντα ελλιμενισμούς έχουν κάνει το τελευταίο διάστημα τα γαλλικά πολεμικά πλοία στη χώρα μας, κυρίως στη Νότια Ελλάδα. Πρόσφατα, μάλιστα, η φρεγάτα «Languedoc» έδεσε για πρώτη φορά στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, με τον Γάλλο πλοίαρχο να σημειώνει τη μεγάλη σημασία που έχει η ακριτική πόλη για την ελληνογαλλική συνεργασία. Τα εγχώρια μιντιακά και άλλα «παπαγαλάκια» κομπάζουν για τον στρατηγικό ρόλο της Αλεξανδρούπολης στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, σφυρίζουν όμως αδιάφορα για τους κινδύνους που δημιουργεί η εμπλοκή της χώρας σε αυτούς, πόσο μάλλον στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Δεν συμβαίνει ωστόσο το ίδιο με τον Γάλλο πρέσβη, που βρέθηκε στην Αλεξανδρούπολη και μίλησε «σταράτα». Οπως είπε, η εγγύτητα της Αλεξανδρούπολης με τα Στενά τής προσδίδει έναν ιδιαίτερα στρατηγικό ρόλο, ειδικά σήμερα, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Ενας πόλεμος που όπως είπε είναι «πολύ κοντά μας» και έτσι η Γαλλία με τη φρεγάτα της δείχνει «τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη της» στους Ουκρανούς. Το ότι ο πόλεμος βρίσκεται «πολύ κοντά» το γνωρίζει καλά ο λαός της περιοχής, που βλέπει διαρκώς τα αμερικανοΝΑΤΟικά καραβάνια των πλοίων, αεροσκαφών, φορτηγών και τρένων να περνούν μέσα από την πόλη. Και όσο οι θεματοφύλακες των επικίνδυνων ευρωατλαντικών σχεδίων παρουσιάζουν την εμπλοκή αυτή ως ασπίδα τάχα και εγγύηση για την άμυνα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, ο λαός πρέπει να «διαβάζει» τα εντελώς αντίθετα και να πάρει τα μέτρα του.