Καμιά παρερμηνεία δεν χωράει επομένως για τους πραγματικούς στόχους της άρσης του εμπάργκο: Οχι μόνο δεν προσφέρει καμία «ασφάλεια» στον λαό της Κύπρου και συνολικά στους λαούς της περιοχής, αλλά σηματοδοτεί και νέους πολύ μεγάλους κινδύνους ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες που κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική σύγκρουση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία και την Κίνα. Οσο για το επιχείρημα ότι έτσι ενισχύεται η άμυνα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, δεν είναι παρά επικίνδυνος εφησυχασμός. Αρκεί να δει κανείς πόσο έχουν ...περιοριστεί οι τουρκικές αμφισβητήσεις σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου το τελευταίο δίχρονο που βρίσκεται σε ισχύ η μερική άρση του εμπάργκο όπλων από τις ΗΠΑ. Το βέβαιο είναι ότι η απόφαση αυτή θα οξύνει και δεν θα κατευνάσει τις αντιθέσεις στην περιοχή, επειδή ένας από τους βασικούς σκοπούς της είναι να αξιοποιηθεί στα παζάρια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία, που εμπλέκουν άμεσα το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά. «Ορόσημο» για τους λαούς δεν αποτελούν λοιπόν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και παζάρια, αλλά η αποφασιστική ενίσχυση του αγώνα εναντίον τους και ενάντια σε κάθε εμπλοκή.

«Δεν μιλάμε για 20 με 25 δισ., μιλάμε για 5,6 δισ. ευρώ», «το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτα κοστολογημένο», «γνωρίζουμε πια, είμαστε ώριμοι, έχουμε κυβερνήσει», «δεν μιλάμε για κανένα σοβιετικό σύστημα, αλλά για ό,τι κάνουν οι κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη». Αυτές είναι μερικές μόνο από τις αποστροφές του Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ το περασμένο Σαββατοκύριακο, σε περίπτωση που κάποιο αστικό επιτελείο αναζητούσε επιπλέον διαπιστευτήρια, μετά από 5 χρόνια στις κυβερνητικές καρέκλες και στα μνημόνια κι άλλα 3 στις θέσεις του «υπουργείου αντιπολίτευσης», απ' όπου ψηφίζει τα μισά και βάλε νομοσχέδια της κυβέρνησης ΝΔ. Συμβαίνουν αυτά όταν έχεις ένα πρόγραμμα που - κατά δήλωση Τσίπρα - «δεν διαφέρει και πάρα πολύ» απ' τα όσα ανακοίνωσε πριν από μια βδομάδα ο πρωθυπουργός, παρά μόνο «στο όραμα, στο σχέδιο, στο μοντέλο». Εκεί κι αν μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό τα προγράμματα όλων των αστικών κομμάτων. Από τις «πράσινες» μπίζνες που θα προχωρά με «παγοθραυστικό» το αστικό κράτος και τους πακτωλούς χρημάτων, ως τους στόχους της «αναβάθμισης» της αστικής τάξης στην περιοχή, μέσα από τον ενεργότερο ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, λάμπουν τα κοινά τους «οράματα». Οπότε τι μένει; Ο καβγάς για το «κοστολόγιο» και για το από ποια τσέπη θα πληρώσει ο λαός τη λυπητερή...

«(...) Μόλις χθες, μια διεθνής αλυσίδα διανομής φαγητού, που το καλοκαίρι ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, ανακοίνωσε ότι μέχρι το τέλος του 2021 θα δημιουργήσει στην πατρίδα μας μέχρι 500 νέες θέσεις εργασίας! (...) Η Ελλάδα προχωρεί μπροστά με νέες επενδύσεις και νέες δουλειές. Και οι εργαζόμενοι - ιδιαίτερα των ντελίβερι - έχουν έναν νόμο να τους προστατεύει περισσότερο από τους προηγούμενους, τους δίνει νέα δικαιώματα και τους στηρίζει πιο αποτελεσματικά απέναντι σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι μυθοπλάστες φυσικά μπορούν να συνεχίσουν να ζουν με τους μύθους τους!». Αυτές τις φανφάρες ξεστόμιζε ο υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης, τον Σεπτέμβρη του 2021, αναφερόμενος σε μια εταιρεία διανομής, που τότε ξεκινούσε να επενδύει στην ελληνική αγορά. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι και πριν από λίγες μέρες, στην απεργιακή κινητοποίηση του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού, συμμετείχαν εργαζόμενοι και από τη συγκεκριμένη εταιρεία. Οπως κατήγγειλαν ορισμένοι, τα «νέα δικαιώματα» και οι «νέες δουλειές» που θα απολάμβαναν, είχαν ως κατάληξη όχι μόνο να μείνουν άνεργοι, αλλά να χάσουν και τα δεδουλευμένα τους, αφού η εταιρεία ανέστειλε τη λειτουργία της, στηριγμένη σε όλο το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο που προστατεύει τον «επενδυτή» αν δεν του «βγει» η δουλειά ή δεν βγάλει τα προσδοκώμενα κέρδη. Ετσι, οι εργαζόμενοι βρίσκονται σήμερα εγκλωβισμένοι σε μια «εταιρεία - φάντασμα», όπου δεν θεωρούνται ούτε «απολυμένοι», ενώ ψάχνουν με το «κιάλι» να βρουν κάποιον από τους εργοδότες για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους. Ζουν δηλαδή κι απ' την καλή κι απ' την ανάποδη τον «μύθο» τους και τους πραγματικούς ...«μυθοπλάστες».