Στις 30/11/1955, ξανά στο Παρίσι, έγινε μια νέα συνάντηση, αλλά το σχέδιο είχε αλλάξει: Τώρα συζητιόταν η δημιουργία ενός μουσικού φεστιβάλ του ΝΑΤΟ που θα ξεκινούσε τον Απρίλη του 1956. Στις 12/2/1955, σε μια τρίτη συνάντηση, αποφασίστηκε η χρησιμοποίηση της European Broadcasting Union (EBU) ως φορέα για την υλοποίηση του σχεδίου, και ο διαγωνισμός ξεκίνησε τον Μάη του 1956. Μάλιστα, επικεφαλής της EBU ήταν τότε ένα στέλεχος του BBC, που είχε εξαρχής εμπλακεί στη δημιουργία της Eurovision. Μικρή λεπτομέρεια: Τη δεύτερη συνάντηση απασχόλησε το αν στις μουσικές εκδηλώσεις θα μοιραζόταν απροκάλυπτα προπαγανδιστικό υλικό του ΝΑΤΟ, ιδέα που τελικά απορρίφθηκε, με το σκεπτικό ότι «θα ήταν πολύ πιο φυσικό να επηρεαστεί το κοινό υπέρ του ΝΑΤΟ μέσα από το κλίμα αυτής καθαυτής της διοργάνωσης». Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Αυτό που δεν άλλαξε όμως είναι το δυσώδες παρασκήνιο της διοργάνωσης, που αξιοποιείται για να στέλνονται πολιτικά και γεωπολιτικά «μηνύματα» σε χώρες και ομάδες χωρών, ανάλογα με τις εξελίξεις και τη συγκυρία των μεταξύ τους ανταγωνισμών. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που φαβορί να κερδίσει τον διαγωνισμό εμφανίζεται φέτος η Ουκρανία, ενώ από τον διαγωνισμό έχει εξοβελιστεί η Ρωσία, λόγω της εισβολής.

Δεν ξέρουμε, ούτε μας απασχολεί το πώς ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζει τις εσωκομματικές του εκλογές. Είναι άλλωστε διαδικασίες που τις δανείστηκε από τους «μετρ» του είδους, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ. Ωστόσο, ο εκφυλιστικός - έως γελοίος - χαρακτήρας αυτών των διαδικασιών φτάνει μέχρι το σημείο να στέλνονται επανειλημμένα και ενοχλητικά μηνύματα σε κινητά τηλέφωνα μελών και στελεχών του ΚΚΕ, ακόμα και σε μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και βουλευτές, για να ψηφίσουν την Κυριακή για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ (!), παραπέμποντας μάλιστα σε συγκεκριμένη ηλεκτρονική διεύθυνση «για το πού και πώς ψηφίζουν». Λίγη ντροπή δεν βλάπτει. Και δεν είναι δικαιολογία ότι την προεκλογική καμπάνια την έχει αναλάβει «εξωτερικός συνεργάτης», απ' αυτούς που παίρνουν εργολαβία την ανεύρεση ψηφοφόρων, απλώνοντας τα δίχτυα τους σαν να πρόκειται για «προώθηση προϊόντων», χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν για το πώς απέκτησαν πρόσβαση σε τηλεφωνικά νούμερα εκατομμυρίων ανθρώπων, στους οποίους στέλνουν αδιακρίτως μηνύματα. Να το χαίρονται εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ αυτό το «απαύγασμα της δημοκρατίας» και τις δήθεν «σύγχρονες διαδικασίες», που καμία σχέση δεν έχουν με την ουσιαστική και πραγματική συμμετοχή του λαού στην κοινωνική και πολιτική ζωή.

Η στρατηγική της ΕΕ για την «πράσινη ανάπτυξη» έχει ήδη αποδειχθεί καταστροφική για τα λαϊκά νοικοκυριά, που ειδικά μετά το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία φορτώνονται όλα τα βάρη, εντούτοις οι «ενδιαφερόμενοι» βλέπουν τον πόλεμο ως ευκαιρία για να «τρέξουν» ακόμα πιο γρήγορα τα «πράσινα» σχέδια στήριξης της κερδοφορίας τους. Οπως γράφει ο διεθνής Τύπος, περισσότερες από 100 εταιρείες - μεγαθήρια, από τη «Microsoft» και τη «Unilever» έως την «Iberdrola» και την H&M, ζητούν από την ΕΕ να επιταχύνει το στρατηγικό της σχέδιο για επέκταση των ΑΠΕ, στο όνομα της γρηγορότερης απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο. «Είναι η ώρα να φανούμε τολμηροί και να διπλασιάσουμε την προώθηση της Πράσινης Συμφωνίας», γράφουν σε κοινή τους επιστολή προς την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, απαιτώντας πρόσθετες φοροελαφρύνσεις και φοροαπαλλαγές, αλλά και γρηγορότερες εκταμιεύσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης, αφού στα χαρτοφυλάκιά τους περιλαμβάνονται μεγάλες επενδύσεις σχετικές με τις ΑΠΕ. Η αλήθεια είναι πάντως ότι με την επιστολή τους «παραβιάζουν ανοιχτές θύρες», αφού η Κομισιόν σχεδιάζει στις 18 Μάη να παρουσιάσει το ανανεωμένο σχέδιο για την «ενεργειακή απεξάρτηση» από τους ρωσικούς υδρογονάθρακες, με έμφαση στην ανάπτυξη των ΑΠΕ. Αυτό που θα μείνει τελικά στον πάτο του φλιτζανιού είναι το «κατακάθι» της ακριβότερης ηλεκτρικής ενέργειας για τον λαό, είτε από τις πανάκριβες ΑΠΕ είτε από το ανατιμημένο φυσικό αέριο και το αμερικανικό LNG.