Από την κυβερνητική φιέστα στην Αλεξανδρούπολη για την κατασκευή του FSRU, δεν θα μπορούσε να λείπει και το «τυράκι» για τον λαό του Εβρου. Αυτός που ανέλαβε να δολώσει τη «φάκα», ήταν ο δήμαρχος της πόλης, που ανέφερε μεταξύ άλλων ότι υπάρχουν «προσδοκίες» από τη μεγάλη επένδυση για τα «ανάλογα αντισταθμιστικά οφέλη για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του». Από τέτοιες ...προσδοκίες, όμως, έχει χορτάσει η Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, που τέμνεται κατά μήκος και πλάτος από αγωγούς φυσικού αερίου, διαθέτει το μοναδικό κοίτασμα πετρελαίου στην Ελλάδα, αλλά ο λαός της αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα ποσοστά ενεργειακής φτώχειας. Τέτοιες υποσχέσεις για «αντισταθμιστικά» υπήρχαν και στις φιέστες για τον αγωγό TAP. Ομως το φυσικό αέριο μόλις τώρα φτάνει στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη και μάλιστα πανάκριβο, ενώ η τηλεθέρμανση που υπόσχονταν για τις Φέρρες, ακούγεται πλέον σαν ανέκδοτο. Οσον αφορά τα άλλα έργα που συνοδεύουν την «αναβάθμιση» της Αλεξανδρούπολης, όπως ο εκσυγχρονισμός με ηλεκτροκίνηση της σιδηροδρομικής γραμμής Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο, αφετηρία τους δεν έχουν τις ανάγκες του λαού, αλλά τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και τις ανάγκες της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, αφού τα επιβατικά τρένα στην περιοχή αποτελούν ...σπάνιο φαινόμενο. Ούτε φτηνότερη Ενέργεια, ούτε ασφάλεια κερδίζει επομένως ο λαός της περιοχής από τέτοια έργα, που «πάνε πακέτο» με τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο και τον μετατρέπουν σε στόχο αντίπαλων ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων.

«Το δικό μας έργο εγκαινίασε ο Μητσοτάκης στην Αλεξανδρούπολη» διαμαρτύρονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που διεκδικούν την πατρότητα της κατασκευής σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου στην πόλη. Δικαιολογημένη η αγανάκτησή τους για τη ΝΔ, που τους παίρνει την μπουκιά από το στόμα. Ηταν άλλωστε αυτοί που ξεκίνησαν τη διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ για τη «νέα στρατηγική συμφωνία», που αναβαθμίζει την Αλεξανδρούπολη σε πολεμικό ορμητήριο και ταυτόχρονα σε πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG στην Ευρώπη. Αυτόν τον σχεδιασμό ανέλαβε να ολοκληρώσει η ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το κάνει αυτές τις μέρες, εγκαινιάζοντας από τη μια την κατασκευή του σταθμού LNG στην Αλεξανδρούπολη και από την άλλη φέρνοντας την επικαιροποιημένη Συμφωνία για τις Βάσεις στη Βουλή. Γιατί όσο κι αν προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να διαχωρίσει την αναβάθμιση της χώρας στον επικίνδυνο αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό από τα σχέδια για την Ενέργεια, που ξετυλίγονται για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, το πράγμα μιλάει από μόνο του: Η ανάδειξη της Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο προϋποθέτει να επικρατήσει με όλους τους τρόπους ο ευρωατλαντικός σχεδιασμός έναντι των ανταγωνιστών του και κυρίως απέναντι σε Ρωσία και Κίνα. Γι' αυτό σηκώνουν όλοι μαζί, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ψηλά τη σημαία της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής, ανεξάρτητα από «ναι μεν αλλά», που δεν μπορούν να θολώσουν την ουσία.

Στις «δημοκρατικές» και «φιλελεύθερες» ΗΠΑ, οι γυναίκες και συνολικά τα ζευγάρια βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο να απαγορευτούν οι αμβλώσεις, γυρίζοντας πολλές δεκαετίες πίσω ακόμα και αυτήν την αστική νομοθεσία, που κατοχύρωνε στοιχειώδεις ελευθερίες και δικαιώματα. Στις «δημοκρατικές» και «φιλελεύθερες» ΗΠΑ - όπως και σε όλο τον «δυτικό» κόσμο - θεωρείται είδηση πρώτου μεγέθους η συγκρότηση συνδικαλιστικών οργανώσεων σε πολυεθνικά μονοπώλια, όπως τα «Starbucks» ή η «Amazon», όπου η εργοδοσία εξαντλεί κάθε «νόμιμο» και «μη νόμιμο» μέσο για να αποτρέψει την ίδρυση συνδικάτων. Στις «δημοκρατικές» και «φιλελεύθερες» ΗΠΑ, έναν χρόνο ακριβώς μετά τη δολοφονία του Τζ. Φλόιντ (25/5/2020) είχαν καταγραφεί 1.068 επιπλέον δολοφονίες με δράστες αστυνομικούς, όσες περίπου και το 2020. Εστω και με αυτά τα (ελάχιστα) παραδείγματα, σαν να μη στέκει και πολύ το «αφήγημα» για τη «δημοκρατία» που πολεμάει τάχα τον «αυταρχισμό», με το οποίο ο ευρωατλαντισμός και στη χώρα μας προσπαθεί να στρατεύσει τον λαό κάτω από τις σημαίες του, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η αντιπαράθεση είναι καπιταλισμός με καπιταλισμό, όποια πολιτική έκφραση και να παίρνει η δικτατορία του κεφαλαίου στα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, με θύμα πάντα τους λαούς.