(...) Εμείς, ως γιατροί περιμέναμε μία οργανωμένη προσπάθεια, με συγκροτημένους εμβολιασμούς στα στρατόπεδα. Αντ' αυτού το άφησαν κι αυτό στην ατομική ευθύνη, να πάει ο καθένας να εμβολιαστεί όποτε θέλει στο νησί.

Ο,τι έχει γίνει εντός των μονάδων, κυρίως έχει προχωρήσει με προσωπική πρωτοβουλία των ιατρών.

Η ανευθυνότητα είναι τέτοια, που μονάδα έστειλε για εργασίες δύο φαντάρους στο νοσοκομείο στη Μυτιλήνη, οι οποίοι ήταν ανεμβολίαστοι, με αποτέλεσμα ο ένας να κολλήσει».

Αυτά μεταξύ πολλών άλλων καταγγέλλουν στον «Ριζοσπάστη» στρατευμένοι στη Μυτιλήνη στο δισέλιδο «Για τους ένστολους» που θα δημοσιευτεί στο προσεχές φύλλο του Σαββατοκύριακου. Τα σχόλια περισσεύουν για το τι ακριβώς εννοούν η κυβέρνηση και οι κρατικοί μηχανισμοί όταν αναφέρονται σε «ατομική ευθύνη» για την αντιμετώπιση της πανδημίας...

«Μεταβαίνουμε προς ένα νέο υβριδικό μοντέλο εργασίας», δήλωνε με στόμφο τις προάλλες ο υπουργός Εργασίας, μιλώντας στο 8ο Στρατηγικό Συνέδριο «Επενδύσεις στην Ελλάδα και Αναπτυξιακή Προοπτική». Πίσω βέβαια από τέτοιες βαρύγδουπες εκφράσεις και νεολογισμούς κρύβεται ο «υβριδικός πόλεμος» που έχει κηρύξει η κυβέρνηση στα εργασιακά δικαιώματα και ένα πλούσιο οπλοστάσιο με το οποίο εξόπλισε τις επιχειρήσεις, από τα προγράμματα τύπου «Συν-Εργασία», τις αναστολές, μέχρι το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά. Μάλιστα συνοδεύει την προπαγανδιστική της καμπάνια με μια σειρά ανυπόστατους ισχυρισμούς, πως «συνολικά 8 στις 10 επιχειρήσεις στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν δυσκολία κάλυψης κενών θέσεων εργασίας...», συμπονώντας τάχα τους εργοδότες που υποτίθεται ψάχνουν προσωπικό και δεν βρίσκουν. Προφανώς ο υπουργός Εργασίας δεν αγνοεί τα στοιχεία του ΟΑΕΔ με τους 1 και πλέον εκατομμύριο ανέργους, εγγεγραμμένους στα μητρώα του, ούτε βέβαια τα μεροκάματα πείνας και την ασυδοσία των επιχειρήσεων που γενικεύεται. Τον βολεύει όμως να μιλάει για «το παράδοξο φαινόμενο οι επιχειρήσεις στον κλάδο της εστίασης να δυσκολεύονται σήμερα να βρουν προσωπικό», αποδίδοντάς το στην «πραγματικότητα με τα επιδόματα», αναπαράγοντας τη γνωστή αθλιότητα περί τεμπέληδων που ζουν με επιδόματα αντί να δουλέψουν. Τέτοιες και άλλες τοποθετήσεις μόνο τυχαίες δεν είναι, αφού στρώνουν το έδαφος για τον επόμενο γύρο επίθεσης, που σύμφωνα και με τις αντεργατικές συνταγές του Σχεδίου Πισσαρίδη, βάζουν στο στόχαστρο και τα επιδόματα ανεργίας, ενώ στον αντίποδα θα μετατρέψουν ολοκληρωτικά τον ΟΑΕΔ σε παραμάγαζο των επιχειρήσεων από τον οποίο θα αντλούν τζάμπα χρήμα και νέες επιδοτήσεις, μέσα από τα περιβόητα και αμαρτωλά «προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης».

Το «τυρί» που είχε βάλει στη φάκα της «απολιγνιτοποίησης» η κυβέρνηση για τον λαό της Δυτικής Μακεδονίας, όταν παρουσίαζε το master plan, ήταν οι περίπου 6.000 θέσεις κατά τη φάση κατασκευής και 5.000 θέσεις εργασίας κατά τη λειτουργία των μελλοντικών επενδύσεων στην περιοχή. Οσο περνάει ο καιρός όμως, φαίνεται στην πράξη το μέγεθος του εμπαιγμού. Ετσι, προχτές στη συζήτηση στη Βουλή για την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Κεντρικής Ελλάδας Ε-65, η κυβερνητική εκπρόσωπος είπε πως «η κατασκευή του αποτελεί ουσιαστική δράση για τη στήριξη της Δυτικής Μακεδονίας στο δρόμο της απολιγνιτοποίησης» και «θα ενισχύσει αποφασιστικά την ανάπτυξη της Δυτικής Μακεδονίας». Οταν όμως ο πρωθυπουργός το έκανε πιο ...λιανά, είπε ότι για τα 70 χλμ. κατασκευής του έργου, αυτό θα αποτελέσει «πηγή απασχόλησης» για τη... Θεσσαλία (!), καθώς «θα δημιουργήσει περίπου 1.000 θέσεις εργασίας στην κατασκευή του και σχεδόν 150 θέσεις εργασίας στη φάση λειτουργίας του». Αν όντως έκανε λάθος στη γεωγραφία ο πρωθυπουργός, λίγη σημασία έχει. Η ουσία βρίσκεται στο ότι ακόμα και στις «εμβληματικές επενδύσεις», όπως η κατασκευή του Ε65, οι όποιες θέσεις προβλέπονται για τρία χρόνια, δεν ξεπερνούν τις 1.000, δηλαδή με ημερομηνία λήξης. Και βέβαια ο αυτοκινητόδρομος θα χρυσοπληρωθεί από τον λαό τόσο για την κατασκευή του όσο και για τη χρήση του. Αυτές είναι οι «βάσεις» της «δίκαιης μετάβασης», αποδεικνύοντας τι έχει να αναμένει ο λαός της περιοχής από τα νέα επενδυτικά πρότζεκτ.

Οι δέκα μήνες που χρειάστηκαν για τις εκτιμήσεις των ζημιών από τον «Ιανό» στην Καρδίτσα, ο σχεδόν ένας χρόνος που πέρασε και ακόμα δεν προχώρησαν οι μελέτες για τα αντιπλημμυρικά έργα στον Λήλαντα της Εύβοιας, οι καθυστερήσεις που φτάνουν τον ένα χρόνο για τις καταβολές αποζημιώσεων στους αγρότες που μόνιμα βλέπουν την παραγωγή τους να καταστρέφεται από διάφορα καιρικά φαινόμενα και την απουσία υποδομών προστασίας και άλλες πολλές περιπτώσεις, αναδεικνύουν τις δύο ταχύτητες με τις οποίες κινούνται διαχρονικά οι κυβερνήσεις και το αστικό κράτος. Ετσι, όταν πρόκειται για τις λαϊκές ανάγκες οι «στροφές» είναι χαμηλές, σε αντίθεση με τα «μεγάλα» και «σπουδαία» για το κεφάλαιο και την κερδοφορία του, όπου κάθε κυβέρνηση ανεβάζει ταχύτητες για την υλοποίηση «εμβληματικών επενδύσεων», όπως τις χαρακτηρίζει, διασφαλίζοντας τους καλύτερους δυνατούς όρους κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, επιβεβαιώνοντας ότι το κράτος του κεφαλαίου είναι εχθρικό για τον λαό και τις ανάγκες του. Με την ίδια ταχύτητα χρειάζεται επομένως και οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να πάρουν τα μέτρα τους, δυναμώνοντας την οργάνωσή τους σε κάθε χώρο, δυναμώνοντας την εργατική - λαϊκή πάλη απέναντι στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση, στα κόμματά του, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.