Αυτά έλεγε μεταξύ άλλων το ΚΚΕ τον περασμένο Αύγουστο, κατά την κύρωση στη Βουλή των συμφωνιών για την οριοθέτηση ΑΟΖ με Ιταλία και τη (μερική) οριοθέτηση με Αίγυπτο. «Πριν αλέκτορα φωνήσαι», οι τελευταίες εξελίξεις, η κινητικότητα γύρω από την οριοθέτηση αιγυπτιακών «οικοπέδων» που «παραβλέπει» την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ, τα σχέδια για «εναλλακτική» όδευση του αγωγού «East Med», που θα παρακάμπτει την Κύπρο, οι διεργασίες για να προχωρήσουν τα διχοτομικά σχέδια στο Κυπριακό, όπως και τα παζάρια για τις διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, επιβεβαιώνουν ξανά το ΚΚΕ. Καταρρίπτουν τους μύθους της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων, ότι τα διάφορα σχήματα και οι συνεργασίες που αναπτύσσει για τα συμφέροντά της στην περιοχή η ελληνική αστική τάξη, η εμπλοκή της στα ιμπεριαλιστικά παζάρια και τους ανταγωνισμούς, συγκροτούν «αντιτουρκικό άξονα» και αποτελούν τάχα «ασπίδα προστασίας» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Και η επιβεβαίωση αυτή έχει τη δική της αξία, ενόψει όσων βρίσκονται μπροστά: Για να μη μείνει ο λαός «θεατής» να κοιτάζει τις «εθνικές» επιτυχίες που τον βάζουν στο στόχαστρο μεγάλων κινδύνων.

Συζητήσεις και διαβουλεύσεις με κυβερνητικά στελέχη, προκειμένου να νομοθετήσει το κράτος υποχρεωτικό σύστημα ασφάλισης κατοικιών για τον κίνδυνο του σεισμού, είχε το τελευταίο διάστημα η Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας. Μάλιστα, η πρόταση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, που όπως φαίνεται βρίσκει «ευήκοα ώτα», δεν περιορίζεται στην υποχρεωτική ασφάλιση των κατοικιών, αλλά επεκτείνεται σε όλες τις «φυσικές καταστροφές» (πλημμύρες, πυρκαγιές κ.λπ.). Ετσι, μετά το σχέδιο της κυβέρνησης για υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση στις επικουρικές συντάξεις, ο λαός σπρώχνεται σταθερά προς την ιδιωτική ασφάλιση και για την προστασία της περιουσίας του από φυσικούς κινδύνους. Σκοπός είναι από τη μία να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τα μονοπώλια του κλάδου και από την άλλη να πέσει μια ακόμα «σφραγίδα» στην αποποίηση κάθε κρατικής ευθύνης για την προστασία του λαού από φυσικές καταστροφές, να μετατραπεί δηλαδή η «πολιτική προστασία» και επίσημα σε ατομική υπόθεση - ευθύνη. Από τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» μέχρι τα ...«ανθρώπων έργα», που παρουσιάζονται από την κυβέρνηση ως η αιτία για τις τακτικές πια φυσικές καταστροφές, ακόμα και με μια ψιχάλα, φτιάχνεται μεθοδικά το «μείγμα» εκείνο που θα φορτώνει στο λαό νέα βάρη, αν θέλει να «έχει το κεφάλι του ήσυχο».

Η πλεονάζουσα θνησιμότητα στην Ιταλία το 2020 αγγίζει τους 100.000 θανάτους, με μέτρο σύγκρισης την πενταετία 2015 - 2019. Δηλαδή, τον πρώτο χρόνο της πανδημίας, που ο ιταλικός λαός πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος, καταγράφηκαν 100.000 περισσότεροι θάνατοι από τον μέσο όρο της περασμένης πενταετίας. Οπως όμως στην Ελλάδα, έτσι κι εδώ, ο αριθμός αυτός είναι μεγαλύτερος από τους νεκρούς λόγω Covid που ανακοινώνουν επίσημα οι κρατικές υπηρεσίες. Για παράδειγμα, στις 31/12/2020 η επίσημη ανακοίνωση ήταν για 74.159 νεκρούς λόγω Covid από την έναρξη της πανδημίας, δηλαδή τα 3/4 περίπου της πλεονάζουσας θνησιμότητας. Πέρα από το γεγονός ότι στους δεκάδες χιλιάδες θανάτους από Covid αποτυπώνονται η γύμνια του δημόσιου συστήματος Υγείας και η απουσία ουσιαστικών μέτρων προστασίας κυρίως σε χώρους δουλειάς, όπως φάνηκε και από τη ραγδαία εξάπλωση στον βιομηχανικό ιταλικό Βορρά, η πλεονάζουσα θνησιμότητα αποκαλύπτει και κάτι ακόμα: Το κόστος σε ανθρώπινες ζωές από τη μετατροπή των συστημάτων Υγείας σε μιας νόσου σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Πρόκειται κυριολεκτικά για έγκλημα σε βάρος της υγείας και της ζωής χιλιάδων ανθρώπων, που μπορεί να γλίτωσαν από την Covid, καταμετρούνται όμως στις παράπλευρες απώλειες της πανδημίας.