Στα κάθε λογής «ταρατατζούμ» για την έναρξη των εμβολιασμών, σε μια προσπάθεια να κρυφτούν πίσω απ' αυτόν τα οξυμένα προβλήματα του συστήματος Υγείας, προστίθεται και το προκλητικό λιβάνισμα της ΕΕ. «Ευτυχώς που η ΕΕ ανέλαβε τη διαπραγμάτευση για την προμήθεια και την κατανομή του εμβολίου», «Βήμα εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης η διαδικασία του εμβολιασμού», «Ιστορική η προσπάθεια της Κομισιόν» και άλλα παρόμοια γράφονται αυτές τις μέρες, εμπαίζοντας τον λαό και προσπαθώντας να ξεπλύνουν όλη την εγκληματική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεών της. Παρουσιάζουν περίπου ως «αποφυγή συμφοράς» το γεγονός ότι «υπάρχει η ΕΕ» και «αναλαμβάνει δράση για τον κορονοϊό», ενώ θέτουν και πονηρά το ερώτημα: «Τι θα είχαμε απογίνει αν δεν ήμαστε στην ΕΕ; Πώς θα παίρναμε τα εμβόλια;». Είναι να απορεί κανείς με το θράσος τους να μιλάνε για ...«αρωγή» της ΕΕ στον λαό που υποφέρει από την πανδημία, όταν η αντιλαϊκή στρατηγική της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας και των κυβερνήσεών της ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία βρέθηκαν τα συστήματα Υγείας μέσα στην πανδημία. Οταν το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο θερίζει ζωές και στερεί τον λαό ακόμα κι από την πιο στοιχειώδη προστασία.

Ακόμα και στη διαχείριση της πανδημίας, όμως, τέτοιες αναλύσεις ακούγονται αστείες, αφού φάνηκαν κι εδώ οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, που κάνουν σμπαράλια την ανοησία της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης». Ποιος ξεχνάει τον «υγειονομικό πόλεμο» ανάμεσα στα κράτη - μέλη, τις κατασχέσεις μασκών από τη Γαλλία που προορίζονταν για Ισπανία και Ιταλία, το «εμπάργκο» των εξαγωγών υγειονομικού υλικού από τη Γερμανία; Αντιθέσεις που δεν κρύβονται ακόμα και τώρα με το εμβόλιο, την ώρα μάλιστα που η Κομισιόν αρνείται να δώσει τις συμβάσεις που έχει υπογράψει με τις φαρμακοβιομηχανίες, ενώ ισχυρότερα κράτη, όπως η Γερμανία, παζαρεύουν και με διμερείς συμφωνίες την ταχύτερη προμήθεια περισσότερων εμβολίων. Επομένως, καλό το παραμύθι περί «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», αλλά ο «δράκος» παραείναι μεγάλος για να κρυφτεί...

«Σηκώνουμε μανίκια»... Με το σύνθημα αυτό εμβολιάζονται ένας προς έναν τα κυβερνητικά στελέχη, διαφημίζοντας την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να «ανεβάσει ρυθμούς» το επόμενο διάστημα, ως αφετηρία της «επιστροφής στην κανονικότητα». Μήπως όμως σταμάτησε ο αντιλαϊκός κατήφορος της κυβέρνησης τους προηγούμενους μήνες; Μήπως έχει κανείς προσδοκίες από αυτήν την αποφασιστικότητα που δείχνουν οι υπουργοί να γκαζώσουν στο ...έργο τους; Το «ταμείο» του 2020 είναι ένας καλός δείκτης και δίνει απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα. Με «κατεβασμένα» τα μανίκια, λοιπόν, η κυβέρνηση πέρασε 113 αντιλαϊκά νομοσχέδια. Από αυτά, όσα έχουν να κάνουν με την Υγεία, ενισχύουν την εμπορευματοποίησή της, δηλαδή την «πηγή» της αθλιότητας που ζουν υγειονομικοί και ασθενείς και μέσα στην πανδημία. Με «κατεβασμένα» τα μανίκια έγιναν νόμοι κάμποσες ακόμα αξιώσεις της μεγαλοεργοδοσίας, που είχε αφήσει στη μέση ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ από τώρα προαναγγέλλονται τα επόμενα βήματα για το 2021, που θα ρίξουν κι άλλο το «εργατικό κόστος» για να προστατευτεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, δηλαδή η καπιταλιστική κερδοφορία. Οπότε, μόνο ως κακόγουστο αστείο ακούγεται η μονότονη αυτή κυβερνητική ατάκα, που πρέπει να πάρει αποφασιστική απάντηση. Γιατί όταν αυτοί «σηκώνουν μανίκια», το σύνθημα για τους εργαζόμενους είναι να «ανασκουμπώνονται», προτάσσοντας αγωνιστικά τις διεκδικήσεις και τις σύγχρονες ανάγκες τους.