Στην «εποχή της τρόικας και των θεσμών» και ως εκ τούτου «αχρείαστη» είναι η θέση του επικεφαλής της Κομισιόν στην Ελλάδα, Ντ. Κοστέλο, σύμφωνα με τον Π. Μοσκοβισί, ο οποίος και προανήγγειλε την κατάργησή της. Στη συνέχεια, φυσικά, ο επίτροπος έσπευσε να διευκρινίσει ότι η απόφαση «αποτελεί ακόμη μια απόδειξη ότι η Ελλάδα επιστρέφει στη διαδικασία του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου ως κανονική χώρα. Αποτελεί ισχυρό σήμα ότι σε αυτή τη νέα εποχή (...) χρειαζόμαστε να έχουμε κανονική δημοσιονομική εποπτεία και κανονικό διάλογο, προφανώς με ιδιαιτερότητες, καθώς η Ελλάδα βρίσκεται σε κανονική μεταπρογραμματική ενισχυμένη εποπτεία». Να λοιπόν ποια είναι η περιβόητη «κανονικότητα» για την οποία μιλάει η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ και για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ «έσκιζε τα ρούχα του», τόσο προηγουμένως ως κυβέρνηση όσο και μετεκλογικά, για το «τακτοποιημένο μαγαζί» που παραδίδει στους επόμενους. Είναι η «κανονικότητα» των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων, των μνημονίων διαρκείας, στην οποία υπόκεινται όλοι οι λαοί της ΕΕ, της «κανονικής» εποπτείας στο διηνεκές, με τον στενό κορσέ για τις λαϊκές ανάγκες, και των αντιλαϊκών δεσμεύσεων για τα επόμενα χρόνια, για τις οποίες ο επίτροπος επαναλαμβάνει ότι πήρε διαβεβαιώσεις ότι θα τηρηθούν και από τη νέα κυβέρνηση. Και βέβαια όλα αυτά με «κάβα» τα μέτρα των τριών μνημονίων, οι συνέπειες των οποίων είναι εδώ και επεκτείνονται για πολλά χρόνια στο μέλλον. Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι το πραγματικά αχρείαστο για το λαό είναι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, στο οποίο μόνιμα θυσιάζονται οι λαϊκές ανάγκες. Αυτό είναι το πραγματικά αχρείαστο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, και μπορούν να το κάνουν παρελθόν με τη συμμαχία και τον αγώνα τους.

Προετοιμάζονται για γερές μπίζνες στην υποσαχάρια Αφρική οι Ελληνες επιχειρηματίες, αν κρίνει κανείς από τις δύο ημερίδες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που διοργάνωσαν το Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο και το Ελληνο-Αφρικανικό Επιμελητήριο Εμπορίου και Ανάπτυξης, σε συνεργασία με το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, τον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Ελλάδας και τον Σύνδεσμο Εξαγωγέων. Τις ημερίδες παρακολούθησαν 120 εκπρόσωποι επιχειρήσεων και αναδείχθηκε σ' αυτές η «πληθώρα επιχειρηματικών ευκαιριών που μπορούν να αξιοποιηθούν από ελληνικής πλευράς». Δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι καπιταλιστές θα μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους - και με τη γενναία συμβολή του κράτους - σε περιοχές όπου βρίσκουν πιο φθηνό εργατικό δυναμικό. Το κυνήγι του μέγιστου κέρδους είναι αυτό που επιβάλλει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, αφήνοντας πίσω του κουφάρια εργοστασίων και αμέτρητους άνεργους εργάτες, αφού πρώτα τους απομυζήσει, όπως έγινε και πρόσφατα, στο εργοστάσιο της «ΔΕΛΤΑ» στο Πλατύ Ημαθίας, που μεταφέρεται στο εξωτερικό. Χώρια βέβαια και το ότι οι «ευκαιρίες» αυτές, που βλέπουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, πάνε χέρι χέρι με την εμπλοκή στα βρώμικα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, που σηματοδοτούν μεγάλους κινδύνους για το λαό μας.

Αλλον ένα σύμμαχο βρήκε η κυβέρνηση της ΝΔ στο σχέδιο της για «μια χώρα που πρέπει να γίνει φιλική για επενδύσεις» και για «μεταρρυθμίσεις που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας».

Αυτός δεν είναι άλλος από τη συνδικαλιστική μαφία στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, που με ανακοίνωσή της σημειώνει ως βασικό στόχο το επόμενο διάστημα την «έξοδο της χώρας από την κρίση», και την ίδια ώρα τα όποια αιτήματα διατυπώνονται για τους εργαζόμενους μπαίνουν σαν «την απαιτούμενη αφετηρία για την ανάκαμψη της οικονομίας».

Παράλληλα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν βγάζει τσιμουδιά για τον νέο συνδικαλιστικό νόμο, που πατάει σε προηγούμενο του ΣΥΡΙΖΑ και έχει στόχο να πάει ένα βήμα παραπέρα την ωμή παρέμβαση του κράτους και της εργοδοσίας στις γραμμές των σωματείων. Και πώς να πει κάτι, όταν τη μέρα που ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ ψήφιζαν από κοινού τον αντίστοιχο νόμο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όχι μόνο αρνήθηκε να πάρει απόφαση για απεργία, προσπαθώντας να επιβάλει σιγή νεκροταφείου, αλλά παράλληλα σιγόνταρε, με τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ να δηλώνει πως «η απεργία έχει φάει τα ψωμιά της».

Να γιατί επιβάλλεται να ξεμπερδεύουν οι εργαζόμενοι μ' αυτές τις δυνάμεις και να συσπειρωθούν με τις ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ.