«Οι εργαζόμενοι οφείλουν πολύ περισσότερα στον Μεταξά πάρα στο ΚΚΕ...». Αυτό είναι το πρωτομαγιάτικο μήνυμα του ακροδεξιού Φ. Κρανιδιώτη, ο οποίος είναι και πρόεδρος ενός από τα πολλά μορφώματα του χώρου. Ποιο ρετσινόλαδο, ποιες εξορίες, ποια καταστολή απεργιών, ποιες φυλακίσεις κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών εργατών; «Ψιλά γράμματα» για φασιστοειδή σαν του λόγου του. Τι κι αν ο Μεταξάς αποτέλεσε επιλογή της αστικής τάξης, σε μια περίοδο που πλησίαζε ο πόλεμος, για να εξασφαλίσει σιγή νεκροταφείου πνίγοντας το εργατικό κίνημα; Αυτός πιπιλάει χιλιοειπωμένα ψέματα, που συχνά αναπαράγουν και οι εγκληματίες ναζί της Χρυσής Αυγής, για τη δήθεν «φιλεργατική πολιτική» του δικτάτορα. Οπως για τη «θέσπιση του 8ώρου», που είχε καθιερωθεί με αιματηρούς αγώνες από το 1920, ή για τη θέσπιση της κυριακάτικης αργίας, που ο Μεταξάς στην πραγματικότητα την υπονόμευσε. Μηρυκάζει επίσης την «ίδρυση του ΙΚΑ», που συστάθηκε το 1934, ενώ η δικτατορία λήστεψε τα αποθεματικά του, σε ένα «κούρεμα» της εποχής «υπέρ βωμών και εστιών». Είναι γνωστό ότι πάντοτε το κεφάλαιο έβρισκε τους πιο φανατικούς υπερασπιστές του σε διάφορους τύπους που έγιναν ή ονειρεύονται να γίνουν «Μεταξάδες». Αλλωστε, και τον Μεταξά αν κάποιοι τον «χάρηκαν» ήταν οι καπιταλιστές, με πολλούς από αυτούς (βιομήχανοι, τραπεζίτες κ.ά.) να παίρνουν έως και κυβερνητικές θέσεις στη δικτατορία, αφήνοντας κατά μέρος ακόμα και τα στοιχειώδη προσχήματα. Αυτούς υπερασπίζονται και σήμερα οι υποστηρικτές των κάθε λογής «Μεταξάδων», πετώντας που και που καμιά μπαρούφα για τους εργάτες και τα «δικαιώματά» τους... Αλλωστε, παραμονές των εκλογών είναι, οι μπαρούφες δεν κοστίζουν.
Η δήλωση που θα μείνει στην Ιστορία από την τελευταία απόπειρα πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα είναι αυτή του Αμερικανού συμβούλου Ασφαλείας, Τζον Μπόλτον, ο οποίος κατηγόρησε τη Ρωσία ότι εμπλέκεται στην αντιπαράθεση ΗΠΑ - Βενεζουέλας. Είπε επί λέξει ο Μπόλτον: «Αυτό είναι το δικό μας ημισφαίριο. Δεν θα έπρεπε να παρεμβαίνουν εδώ οι Ρώσοι. Είναι λάθος εκ μέρους τους. Δεν θα οδηγήσει στη βελτίωση των σχέσεων». Πέρα από το γεγονός ότι ο ανταγωνισμός ΗΠΑ - Ρωσίας εκφράζεται με κάθε αφορμή και οπουδήποτε στον κόσμο, η αντίδραση Μπόλτον είναι αποκαλυπτική για τον αμερικανικό τρόπο «χαρτογράφησης» του πλανήτη. Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στο δυτικό ημισφαίριο, άρα και το δικαίωμα να επεμβαίνουν κατά τα συμφέροντά τους σε όλες τις χώρες που βρίσκονται σ' αυτό. Και να μην το έλεγε βέβαια ο Μπόλτον, θα το είχαμε καταλάβει, από τα τόσα πραξικοπήματα που έγιναν στη Λατινική Αμερική τις προηγούμενες δεκαετίες, με ενορχηστρωτές τις ΗΠΑ και τα ερείσματά τους στην αστική τάξη των κρατών της περιοχής. Το ερώτημα είναι, ποιο ημισφαίριο θεωρούν οι ΗΠΑ ότι δεν αποτελεί «αυλή» τους; Γιατί μια ματιά να ρίξει κανείς σε όλο τον πλανήτη, πίσω από κάθε αντιπαράθεση, επέμβαση, πόλεμο ή κατοχή, θα βρει κάπου να ανεμίζει η αστερόεσσα! Παρεμπιπτόντως, τι λέει για όλα αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που διαφημίζεται ως «προτιμώμενος εταίρος» των ΗΠΑ στο ...ανατολικό ημισφαίριο και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή του πλανήτη;
Μία από τις υποψήφιες ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, η Φωτεινή Σκοπούλη, υπήρξε υφυπουργός Υγείας της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη, που συμβολίζει τη «συντήρηση», ενάντια στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ οικοδομεί το «προοδευτικό» του μέτωπο. Θυμίζουμε ότι και ο Κουβέλης είναι σήμερα υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ενας άλλος υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Γεωργούλης, εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος Λάρισας το 2014 με το ψηφοδέλτιο που στήριξε η ΝΔ (παραιτήθηκε το 2017), δήλωσε ότι παράλληλα με τον ΣΥΡΙΖΑ, συζητούσε και με τη ΝΔ την επαναδραστηριοποίησή του «στα κοινά», αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που του πρόσφερε τελικά θέση στο ευρωψηφοδέλτιο, την οποία αποδέχτηκε. Προφανώς, αν τον προλάβαινε η ΝΔ δεν θα είχε πρόβλημα να δώσει από εκεί τη μάχη για τον ...Πολιτισμό, όπως σημείωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του. Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ γίνεται πάνω σε κάλπικους διαχωρισμούς, δημιουργώντας το έδαφος για μετακινήσεις στελεχών και πολιτευτών με μεγάλη ευκολία, όπως γίνεται άλλωστε και με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.