Ούτε δέκα μέρες δεν πέρασαν απ' όταν κυβερνητικά στελέχη διέρρεαν την «αισιοδοξία» τους για τη «νέα εποχή» και τις «ευκαιρίες» που γεννά για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις το - θετικό - γεγονός της απελευθέρωσης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, το οποίο συνέδεαν μάλιστα με την προσπάθεια της Τουρκίας να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με την ΕΕ. Οι ίδιοι «κύκλοι» έβγαιναν χτες και ψιθύριζαν στα ΜΜΕ τις «ανησυχίες» τους για τα Ελληνοτουρκικά, με αφορμή τις αντιδράσεις της Τουρκίας στην απόφαση του ΣτΕ για τον έναν εκ των 8 Τούρκων αξιωματικών, την έναρξη ερευνών του τουρκικού γεωτρύπανου στα όρια ή και εντός της κυπριακής ΑΟΖ, τις αλληλοκατηγορίες για το τι συμβαίνει με τους Τούρκους ψαράδες στο Αιγαίο. Αν κάτι επιβεβαιώνεται από τα «σκαμπανεβάσματα» αυτά, δεν είναι άλλο απ' αυτό που τόνισε το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή. Οτι δηλαδή η απελευθέρωση των «2» σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κρύψει ούτε την επιθετικότητα, ούτε τις πάγιες αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις της Τουρκίας. Και ότι είναι επικίνδυνο για το λαό το «ξέπλυμα» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και της ελληνικής εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που επιχειρούν και μ' αυτήν την αφορμή η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία. Οσο διατηρείται το επικίνδυνο πλαίσιο των ανταγωνισμών που συνυπάρχουν με τα παζάρια, οι λαοί Ελλάδας και Τουρκίας είναι αντιμέτωποι με μεγάλους κινδύνους, ανεξάρτητα από το αν σε κάθε φάση θα υπερισχύει η όξυνση ή ο συμβιβασμός.

Και η σκανδαλολογία (ξανά)επιστρατεύεται για να επιβιώσει ο μύθος των «χαοτικών» διαφορών ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Η μεν κυβέρνηση υπόσχεται ότι τώρα που «βγήκε από τα μνημόνια» θα ...λογαριαστεί και με τη διαπλοκή, ενώ η αντιπολίτευση «μυγιάζεται» και κάνει λόγο για «κυνήγι μαγισσών» ενόψει των εκλογών. Το έργο το έχει ξαναδεί πολλές φορές ο λαός, με τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Διαχρονικά, όσο περισσότερο αποκαλυπτόταν η στρατηγική σύμπλευση ανάμεσα στα αστικά κόμματα, τόσο πιο πολύ ανέβαζαν τους τόνους και έφτιαχναν κλίμα πόλωσης με κάθε αφορμή. Και βέβαια μια τέτοια αντιπαράθεση τροφοδοτείται εύκολα από τα φαινόμενα διαφθοράς, τα οποία είναι σύμφυτα με το σύστημα που υπερασπίζονται και υπηρετούν όλοι τους. Με τον ίδιο «σμπάρο», η κυβέρνηση επιχειρεί επίσης να αναβαπτίσει στη λαϊκή συνείδηση και την ψευτιά ότι δήθεν για την κρίση φταίνε μερικοί «λωποδύτες πολιτικοί που τα έφαγαν». Στόχος της είναι να στρέψει σε χρεοκοπημένα μονοπάτια τη λαϊκή αγανάκτηση, να λειτουργεί η μπόχα του συστήματος ως άλλοθι για την άγρια αντιλαϊκή πολιτική. Γι' αυτό, τώρα που φουλάρουν οι μηχανές του αποπροσανατολισμού, είναι σημαντικό οι εργαζόμενοι να απορρίψουν τέτοια και άλλα άλλοθι. Οπως και τους ψευτοκαβγάδες ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, που γίνονται για να θολώσουν τα νερά.

«Χάθηκε το φιλότιμο», θα μπορούσε να είναι ο τίτλος στα ρεπορτάζ των περισσότερων αστικών ΜΜΕ στην Ελλάδα για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι και την κατάρρευση της γέφυρας με τους δεκάδες νεκρούς στη Γένοβα, αφού ο καημός τους ήταν ότι δεν υπήρξε «μια συγγνώμη» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ή από την εταιρεία που διαχειριζόταν τη γέφυρα. Και στις δύο περιπτώσεις, μάλιστα, μόλις «κατακάθισαν» η κάπνα και η σκόνη τα φώτα στράφηκαν στα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων και στο ρόλο της Δικαιοσύνης, που καλείται να αποδώσει προσωποποιημένα τις ευθύνες και να υπάρξει «κάθαρση». Πίσω από τη Δικαιοσύνη οχυρώθηκε και ο επιχειρηματικός όμιλος που διαχειρίζεται τη γέφυρα στην Ιταλία, λέγοντας ότι μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα δεν μπορεί να αναλάβει καμία ευθύνη! Πίσω από τον καβγά για τις «συγγνώμες», τις πραγματογνωμοσύνες και τις ποινικές ευθύνες, που πρέπει φυσικά να αποδοθούν, αυτό που κρύβεται είναι η ευθύνη της πολιτικής που υπηρετεί την ανάπτυξη για το κεφάλαιο και θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Το κέρδος βρίσκεται πίσω από την τραγωδία στην Ανατ. Αττική, αλλά και πίσω από την κατάρρευση της γέφυρας στην Ιταλία. Και τα εγκλήματα αυτού του σάπιου συστήματος δεν μπορούν και δεν πρέπει να «ξεπλυθούν» ούτε με μία, ούτε με εκατό «συγγνώμες» από τις κυβερνήσεις, τα κόμματα ή και τους φυσικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου.