«Το υποκείμενο της ανάπτυξης δεν είναι ούτε το κράτος ούτε οι αγορές ούτε οι επιχειρήσεις από μόνες τους, είναι τελικά η ίδια η κοινωνία με τους θεσμούς που η ίδια διαμορφώνει, τις επιλογές που κάνει, το πλαίσιο που δημιουργεί για τη λειτουργία του κράτους, των αγορών, των επιχειρήσεων...». Με βάση αυτά που είπε ο Γ. Δραγασάκης στο περιφερειακό «αναπτυξιακό συνέδριο» στην Κρήτη, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η «κοινωνία», δηλαδή ο λαός, έχει την πρώτη ευθύνη για το σημερινό αντεργατικό πλαίσιο, για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, για την απελευθέρωση των απολύσεων, για τη γενικευμένη απληρωσιά, την κατάργηση της Κυριακής αργίας, την ξεθεμελίωση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Και ότι οι κυβερνήσεις, η σημερινή και οι προηγούμενες, είναι αμέτοχες της ευθύνης, αφού απλά υλοποιούν τις «επιλογές» της κοινωνίας!
Τι προσπαθούν να κρύψουν; Οτι τα αντιλαϊκά μέτρα, που στηρίζουν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, επιβάλλονται από τις ανάγκες του κεφαλαίου, τις οποίες υπηρετούν όλα τα κόμματα και οι κυβερνήσεις του. Καλλιεργούν, παράλληλα, την αυταπάτη στο λαό ότι ψηφίζοντας «σωστά» στις εκλογές και συμμετέχοντας ενεργά στη διαχείριση και στον έλεγχο του συστήματος, μπορεί να επιβάλει πλαίσιο λειτουργίας του κράτους που υπηρετεί τις ανάγκες του, «τιθασεύει» τις επιχειρήσεις και τις «αγορές». Κοροϊδία στο τετράγωνο, δηλαδή, που διαχέεται σαν δηλητήριο, όσο ο λαός δεν αποφασίζει να οργανωθεί και να συγκρουστεί για να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου, εναποθέτοντας την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή στην κυβερνητική εναλλαγή και σε μια καλύτερη τάχα διαχείριση.
Μιλώντας τις προάλλες σε οικονομική ιστοσελίδα, ο Τ. Βίζερ, επικεφαλής του «Euro Working Group», είπε ότι η «καθαρή έξοδος» της Ελλάδας στις αγορές μετά το τέλος του τρέχοντος μνημονίου είναι εφικτή, ότι υπάρχει απροθυμία στα κράτη - μέλη της ΕΕ να συζητήσουν ένα «τέταρτο πρόγραμμα χρηματοδότησης» και ότι ίσως να μη χρειαστεί καν «προληπτική γραμμή πίστωσης», ως εγγύηση, όταν η Ελλάδα αναζητήσει χρήμα από τις αγορές. Πώς μεταφράστηκαν όλα αυτά από την κυβέρνηση; Ως «ψήφος εμπιστοσύνης» στην πολιτική της από τον Ευρωπαίο διπλωμάτη και ως επιβεβαίωση της καλής πορείας της οικονομίας. Αυτό που δεν είπε, βέβαια, η κυβέρνηση, είναι ότι ο Βίζερ δεν απέκλεισε τη λήψη νέων μέτρων μέχρι τον Αύγουστο του 2018. Και ότι η προοπτική να μην υπάρξει ένα 4ο μνημόνιο «πατάει» στο γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει ψηφίσει προληπτικά αντιασφαλιστικά και φορολογικά μέτρα για το 2019 και το 2020, με το ενδεχόμενο αυτά να εφαρμοστούν και έναν χρόνο νωρίτερα. Εχει ψηφίσει, επίσης, αυτόματους «κόφτες» δαπανών, σε περίπτωση που δεν πιάνονται οι στόχοι. Ολα αυτά περιγράφουν ένα 4ο μνημόνιο, ακόμα κι αν τυπικά δεν ονομάζεται έτσι. Είπε ακόμα ο Βίζερ ότι η εποπτεία για την Ελλάδα δεν πρόκειται να τελειώσει, αλλά συνεχίζεται βάσει των συμφωνιών μέχρι να αποπληρωθεί το 75% του χρέους. Δηλαδή, στο διηνεκές...