Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πολιτεύεται και διαπραγματεύεται με κριτήριο το συμφέρον του λαού, πράγμα που δεν έκαναν οι προηγούμενοι, γι' αυτό πλέει σε αχαρτογράφητα νερά. Επομένως, σύμφωνα με όσα λέει, θα πρέπει να της συγχωρούνται «συμβιβασμοί» όπως αυτοί που έκανε με τα μνημόνια, ή όπως αυτός που ετοιμάζεται να κάνει τώρα στο Γιούρογκρουπ, στο όνομα της διευθέτησης του χρέους. Μόνο που αυτά τα «νερά» που πλέει η κυβέρνηση, μόνο αχαρτογράφητα δεν είναι. Τα διέπλευσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για να οδηγήσουν το κεφάλαιο σε ασφαλές λιμάνι, συνθλίβοντας τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα στις Συμπληγάδες της καπιταλιστικής κρίσης και τώρα της ανάκαμψης. Από τους προηγούμενους παρέλαβε η κυβέρνηση τον μπούσουλα και το χάρτη και στην ίδια αντιλαϊκή ρότα συνεχίζει να οδηγεί το πλοίο, όσο κι αν προσπαθεί με ψέματα και ευφυολογήματα να πείσει για το αντίθετο.
Ενδεικτικά για την «προστασία της μητρότητας» στην Ολλανδία, μια από τις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης, είναι τα στοιχεία που δημοσιεύουν οργανώσεις της χώρας: Σε δεκάδες χιλιάδες υπολογίζονται οι γυναίκες που κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή μόλις γέννησαν, δεν τηρήθηκαν από την εργοδοσία ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Για παράδειγμα, δεν ανανεώθηκε η σύμβαση ορισμένου χρόνου που είχαν ή τις ανάγκαζαν να πάρουν την άδεια μητρότητας ως κανονική άδεια. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο περίπου 65.000 γυναίκες βιώνουν τέτοιες καταστάσεις στο χώρο δουλειάς εξαιτίας εγκυμοσύνης. Εξάλλου, η Ολλανδία είναι μια από τις χώρες που η μερική απασχόληση - συνολικά, αλλά και ιδιαίτερα στις γυναίκες - είναι στα ύψη (πάνω από τις μισές εργαζόμενες είναι με ευέλικτες μορφές) και αυτό «πλασάρεται» ως «ιδανικό» για τις εργαζόμενες μητέρες, ως «εξισορρόπηση της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής». Οπως φαίνεται και από το συγκεκριμένο παράδειγμα, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο η αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση είναι ενιαία και στόχο έχει τη μείωση του εργατικού «κόστους», με χτύπημα ακόμα και στα πιο στοιχειώδη δικαιώματα.
Στη δακρύβρεχτη ανάλυσή της για το αποτέλεσμα των εκλογών στην ΕΣΗΕΑ, η «Αυγή» αναζητά τις αιτίες της μεγάλης πτώσης (40%) που είχε η παράταξη που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και η οποία είχε την προεδρία (όχι την πλειοψηφία) στο απερχόμενο ΔΣ. Για να μετριάσει κάπως τις εντυπώσεις από τη μεγάλη μείωση της «Συσπείρωσης», η «Αυγή» γράφει ότι «όλες οι παρατάξεις που συμμετείχαν στην απερχόμενη διοίκηση, αν και διασώθηκαν λόγω της απλής αναλογικής, είδαν τις δυνάμεις τους να συρρικνώνονται σημαντικά». Μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η «Αυγή» δεν πληροφορήθηκε τα ακριβή αποτελέσματα των εκλογών. Για να της φρεσκάρουμε πάντως τη μνήμη, την ενημερώνουμε ότι η «Δημοσιογραφική Συνεργασία», το ψηφοδέλτιο των εργαζόμενων δημοσιογράφων που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, πήρε 259 ψήφους (από 197 στις προηγούμενες εκλογές) και διατήρησε τη μια έδρα στο ΔΣ. Αύξησε δηλαδή τη δύναμή της κατά περίπου 31% και σε καμιά περίπτωση δεν «συρρικνώθηκε», όπως θα ήθελε προφανώς η «Αυγή»...