Μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσε η αντιπροσωπεία της ΕΕ στη Λευκωσία, ο Κύπριος ΥΠΕΞ, Ιωάννης Κασουλίδης, εξέφρασε προχτές την ελπίδα του «εν ευθέτω χρόνω, οι τριμερείς συνεργασίες θα ενοποιηθούν, έστω τομεακά σε αρχική φάση. Εάν καταφέρουμε να αναπτύξουμε οργανικά στην Ανατολική Μεσόγειο ένα ευέλικτο πολυμερές σύστημα διαλόγου και συνεργασίας, τότε θα διευκολύνουμε την ειρηνική επίλυση των διαφορών, αλλά συνάμα θα προωθηθεί η οικονομική και πολιτική ανάπτυξη της περιοχής».
Τέτοιες επισημάνσεις είναι ενδεικτικές του πόσο «ψήνονται» διάφορες συνεργασίες στην περιοχή μας. Σήμερα, έχουν τεθεί σε λειτουργία, σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, «τρίγωνα συνεργασίας» μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, ενώ προχωρούν αντίστοιχα «τρίγωνα» Ελλάδας - Κύπρου και με Λίβανο και με Ιορδανία. Επίσης, στο ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο εντείνονται οι συζητήσεις για τις προεκτάσεις μιας πιθανής «λύσης» στο Κυπριακό, ορισμένοι έχουν αρχίσει να μιλούν ακόμα και για το ενδεχόμενο μιας «τριμερούς» Ελλάδας - Κύπρου - Τουρκίας, μαζί με διαρκείς επισημάνσεις για την ανάγκη η Αγκυρα να «αναλάβει τις ευθύνες της» στο Κυπριακό και να συμβάλει «με ρεαλισμό» για μια «βιώσιμη» διευθέτηση του ζητήματος.
Βεβαίως, τέτοιες «γέφυρες» συνεργασίας σηματοδοτούν το ενδιαφέρον κάθε πλευράς να συνάψει συμβιβασμούς με άλλα κέντρα, με τα οποία μπορεί κατά καιρούς οι αντιθέσεις να υπήρξαν ή και να παραμένουν βαθιές. Ωστόσο, η αυξανόμενη αλληλεξάρτηση που γεννά και η διεθνοποίηση της καπιταλιστικής παραγωγής, μαζί με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ευνοούν συνεχείς ανακατατάξεις και δεν μπορεί τίποτα να αποκλείεται. Για παράδειγμα, την ίδια στιγμή που η ένταση παραμένει στα Ελληνοτουρκικά, οι δυο αστικές κυβερνήσεις υπογραμμίζουν τη σημασία της διμερούς συνεργασίας. Αλλο παράδειγμα είναι ότι ενώ συνεχίζεται η προκλητικότητα της Τουρκίας και του ψευδοκράτους στο Κυπριακό, εντατικοποιείται ο διάλογος στον οποίο πρωτοστατεί και η κυπριακή κυβέρνηση.
Ετσι, επισημάνσεις περί «ευέλικτων πολυμερών συστημάτων διαλόγου», αν μη τι άλλο, αποτυπώνουν την ετοιμότητα των αστικών επιτελείων για όλα τα ενδεχόμενα. Εκείνοι που σήμερα είναι «αντίπαλοι», αύριο να γίνουν «εταίροι», αλλά και το ανάποδο. Αυτό θα προσθέσει νέα ορμή στην προσπάθειά τους να στρατεύσουν τους λαούς πίσω από εχθρικά και επικίνδυνα για τους ίδιους σχέδια.
Είπε πολλά ο Αλ. Τσίπρας στην Καισαριανή καπηλευόμενος την Ιστορία του λαϊκού κινήματος, υποκρινόμενος ότι τη συνεχίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του. Ενα κόμμα και μια κυβέρνηση που έχουν κάνει επιστήμη την τακτική υποταγής του λαού στα συμφέροντα του κεφαλαίου, καπηλεύονται περιόδους ανάτασης του λαού κόντρα στους κατακτητές και την ντόπια αστική τάξη. Είπε πολλά και για τη θυσία του Ελληνα αγωνιστή, φαίνεται πως του χρειάζεται για να θυσιάζει σήμερα στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου τα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες. Τα 'πε όλ' αυτά και δεν ντράπηκε, αφού δεν έχει τσίπα πάνω του, υπερηφανεύεται κιόλας που υπηρετεί τους εχθρούς του λαού. Αλλά εκεί που έδειξε ότι το βάθος της υποκρισίας τους δεν έχει πάτο είναι που μίλησε για «ματωμένες κορφές του Γράμμου». Ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης που σφίγγει το λαό μας στη μέγγενη της ταξικής σκλαβιάς και της ιμπεριαλιστικής δράσης του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ, τόλμησε να καπηλευτεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην εξουσία των αστών και τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους. Αυτό τώρα πώς το λένε; Ξετσιπωσιά ή ατιμία;