Οποιος έτυχε να ακούσει τις προηγούμενες μέρες τον υπουργό Επικρατείας, Αλέκο Φλαμπουράρη, να μιλά για το πόσο ...σκληρή είναι η ...μάχη που δίνει η κυβέρνηση για τους συνταξιούχους, μάλλον θα πρέπει να ανησυχεί περισσότερο. Τι είπε ο υπουργός; Δίνουμε - λέει - μια μάχη και θα την κερδίσουμε και αυτή. Οτι το σχέδιο νόμου για το Ασφαλιστικό που θα έρθει, θα κατοχυρώνει τις κύριες συντάξεις και ότι γίνεται προσπάθεια η μείωση στις επικουρικές να περιοριστεί στο 15%-20%! Ναι, αυτή είναι η μάχη που δίνει η κυβέρνηση για να μην κοπούν πολύ οι συντάξεις που ήδη έχουν κοπεί έως και 40% και που η ίδια τις έχει ήδη πετσοκόψει κι άλλο τον περασμένο Ιούλη. Η μοναδική πραγματική μάχη που δίνουν οι της κυβέρνησης, είναι αυτή για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και την ανάκαμψη των κερδών τους. Και αυτή η πολιτική είναι ταυτισμένη με το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Υπερασπιστή των «αδύναμων οικονομικά στρωμάτων» χαρακτήρισε τον Β. Λεβέντη και το κόμμα του, την Ενωση Κεντρώων, ο υπουργός Επικρατείας, Αλ. Φλαμπουράρης, ενώ ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Δ. Μάρδας, δήλωσε ότι η Ενωση Κεντρώων εκφράζει «ενδιαφέρουσες θέσεις». Ο ...«υπερασπιστής των αδυνάτων» με τις «ενδιαφέρουσες θέσεις», όπως χαρακτηρίζουν οι υπουργοί της κυβέρνησης τον Β. Λεβέντη, είναι αυτός που έχει καταθέσει προτάσεις για πιο σκληρό μνημόνιο, αξιώνει το τσάκισμα των μισθών και των συντάξεων, δηλώνει έτοιμος να στηρίξει ενδεχόμενο νόμο για τις ομαδικές απολύσεις, με την προϋπόθεση «να καμφθεί των συνδικαλιστών η δύναμη», δέχεται την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και χωρίς τσίπα λέει ότι «όσοι ενίστανται και επαναστατούν που δεν μπορούν να ζουν με 500, τους παρακαλώ να μου εξηγήσουν πώς ζει ο άλλος με μηδέν...». Είναι ο ίδιος που απαιτεί τη φοροασυλία του μεγάλου κεφαλαίου, έως και την ιδιωτικοποίηση ολόκληρης της κρατικής περιουσίας, από αθλητικές εγκαταστάσεις μέχρι αρχαιολογικούς χώρους. Και το κυριότερο, αυτές τις «ενδιαφέρουσες θέσεις», κατά την κυβέρνηση, τις θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση για κυβερνητική συνεργασία...

Κάτι από χριστουγεννιάτικο παραμύθι για παιδιά θύμισαν οι εξαγγελίες του υπουργού Παιδείας, Ν. Φίλη, την πρώτη μέρα του ψεύτικου «διαλόγου» για την Παιδεία, που τα αστικά ΜΜΕ παρουσίασαν με πηχυαίους τίτλους του στιλ «14 χρόνια υποχρεωτική εκπαίδευση», «κοσμογονία στην εκπαίδευση» και άλλα τέτοια. Δεν είναι μόνο η πρόκληση σε μαθητές - εκπαιδευτικούς και γονείς που παλεύουν με τα φοβερά προβλήματα της υποχρηματοδότησης και των ελλείψεων, αυτά ακούγονται περίπου κωμωδία. Δεν είναι που στις χιλιάδες λαϊκές οικογένειες που κι αυτή η συγκυβέρνηση άφησε τα παιδιά τους εκτός παιδικών σταθμών, όλα αυτά ακούγονται το λιγότερο ως κακόγουστο αστείο. Το κυριότερο είναι ότι πίσω από τα «τρίπαχα» λόγια περί «σχολείου της πολιτισμικής - δημοκρατικής ανάτασης και της γενικότερης ανάπτυξης», κρύβεται ένα ακόμα πιο ταξικό σχολείο, διαφοροποιημένο ανάλογα με την τσέπη των γονιών και τις ανάγκες των επιχειρήσεων που ο υπουργός προκλητικά βαφτίζει ανάγκες της κοινωνίας! Αυτό δείχνουν εξάλλου και οι μηδέν (αριθμός 0) αναφορές στη δωρεάν Παιδεία, η ευθεία αναφορά ότι η χρηματοδότηση της Εκπαίδευσης θα γίνεται «σε συνάρτηση πάντοτε προς την εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών», τα πανηγύρια, αφού με άλλη κυβέρνηση η χρηματοδότηση... θα ήταν χειρότερη! Αλλά και οι αναφορές του για αξιοποίηση της «διεθνούς πείρας» και «αξιολόγηση του ΟΟΣΑ», όταν η κυβέρνηση ήδη έχει δεσμευτεί γι' αυτές, υπογράφοντας το 3ο μνημόνιο. Αποδεικνύοντας ότι το κύριο ζήτημα δεν είναι μόνο τα χρόνια του σχολείου, αλλά το ποια οικονομία και κοινωνία θα υπηρετεί το σχολείο αυτό. Κι όσο γι' αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει από καιρό διαλέξει τη μεριά του κεφαλαίου...