«Γιατί η Αριστερά υπάρχει για να προστατεύει τους πιο φτωχούς, τους πιο αδύναμους στην κοινωνία. Είμαστε εδώ για να ματώνουμε κάθε μέρα για την υπεράσπιση των πιο αδύναμων. Αν εμείς δεν ματώσουμε για τους φτωχούς ανθρώπους, ποιος θα το κάνει; Τι να την κάνετε μια Αριστερά που απλώς καταγγέλλει, αλλά δεν ματώνει για σας; Η Αριστερά που απλά και μόνον καταγγέλλει είναι ακίνδυνη και βολική για το κατεστημένο και την ολιγαρχία...». Ποιος τα λέει αυτά; Ποιος άλλος διαθέτει τόση έπαρση, ώστε να ξιπάζεται ότι ματώνει για το λαό όταν ματώνει το λαό για το κεφάλαιο; Ποιος άλλος έχει ανάγκη να κομπάζει ότι σώζει αυτούς, που με την πολιτική του βυθίζει στη μαύρη φτώχεια; Ποιος έχει ανάγκη να κάνει το μαύρο άσπρο; Μα, φυσικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας.

Ποιος είπε ότι ο κατήφορος έχει πάτο; Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι είναι απύθμενος.

«Εάν αλλάξουν τα δεδομένα, τα οποία δεν γνωρίζω, θα προσαρμοστούμε (...) Αν ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν και άλλες κρυφές δεσμεύσεις θα τις αναδείξουμε, θα τις καταγγείλουμε, αλλά θα πρέπει να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις της χώρας», είπε τις προάλλες από τη ΔΕΘ ο Ευ. Μεϊμαράκης, και παραδέχτηκε ότι για τις εργασιακές σχέσεις το νέο μνημόνιο προβλέπει επιπλέον μέτρα, όπως το θέμα των ομαδικών απολύσεων, ενώ για το συνταξιοδοτικό ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης. Ολα αυτά σε ένα πράγμα συγκλίνουν: Το μνημόνιο που ψήφισαν από κοινού ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι, χειρότερο γίνεται, καλύτερο δεν γίνεται. Δηλαδή, πέρα από αυτά που ξέρουμε και για τα οποία δεν προβλέπεται καμιά αλλαγή στον τρόπο εφαρμογής τους (Ασφαλιστικό, Εργασιακά), υπάρχουν και ζητήματα που ενδεχομένως να μην τα ξέρουμε, αλλά με βεβαιότητα θα τα εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση. Εγγυητής γι' αυτό αναλαμβάνει η ΝΔ, που διεκδικεί να γίνει η επόμενη κυβέρνηση. Επομένως, όσα ακούγονται για «παράλληλα προγράμματα» και δήθεν αναδιαπραγμάτευση, είναι για να θολώνουν τα νερά και για να ψαρεύουν σ' αυτά λαϊκές ψήφους...

Είπε ο Π. Λαφαζάνης στο «Πρώτο Θέμα» 13/9/2015: «Η επιλογή του εθνικού νομίσματος είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δυνατότητα εφαρμογής ενός προοδευτικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Για τα όσα λέγονται ότι ο κόσμος θα πεινάσει, θα μείνουμε χωρίς πετρέλαιο, φάρμακα κ.λπ., όλα αυτά μπορείτε να τα διαπιστώσετε ρίχνοντας μια ματιά στις χώρες της ΕΕ που έχουν εθνικά νομίσματα. Δεν βλέπετε τη Σουηδία ή τη Δανία;». Τι ισχύει, όμως, στη Σουηδία, που κατά καιρούς αστικά κόμματα την προβάλλουν ως πρότυπο; Το 2003, θεωρούνταν φτωχοί το 9% του πληθυσμού, ενώ το 2013 έφτασαν στο 33%. Η μερική απασχόληση στους νέους είναι πάνω από το 50%, ενώ σε κλάδους όπως το εμπόριο έως το 80%. Αυξάνονται οι εργαζόμενοι που δουλεύουν για 2 - 5 ευρώ την ώρα. Η Σουηδία είναι η πρώτη χώρα στην ΕΕ στις ιδιωτικοποιήσεις, με τομείς στρατηγικής σημασίας, όπως μεταφορές, Ενέργεια, παραγωγή φαρμάκου, τηλεπικοινωνίες, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λπ., να έχουν δοθεί στα ιδιωτικά μονοπώλια. Το 70% του δασικού πλούτου είναι σε ιδιωτικά χέρια. Πάνω από το 50% των Κέντρων Υγείας έχουν περάσει σε ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους. Οι συντάξεις μειώνονται ενώ έχει αυξηθεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια υποχρεωτικά και στα 69 προαιρετικά. Ανάλογη είναι η κατάσταση και στη Δανία. Εκεί οδηγεί αντικειμενικά ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, εντός ή εκτός ευρώ! Αυτό το δρόμο πρεσβεύει και η ΛΑΕ.