Υπάρχει άραγε πιο χαρακτηριστική απόδειξη για την τεράστια ευθύνη που φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ και για το γεγονός ότι με την αντιλαϊκή πολιτική του, εκτός από το να χρεοκοπεί παραπέρα το λαό, δίνει τη δυνατότητα στους προκατόχους του, στη ΝΔ αλλά και το ΠΑΣΟΚ, να εμφανίζονται ως τάχα δικαιωμένοι για την καταστροφική για το λαό πολιτική τους;

Τα κόμματα του κεφαλαίου, τόσο τα κόμματα του «ΝΑΙ», όσο και αυτά του κάλπικου «ΟΧΙ», όλα μαζί παρέα «εξομολογούνται» για το πόσο «δεν τα θέλουνε» αυτά που κάνουνε σε βάρος του λαού. Χτυπούν το ένα το άλλο στην πλάτη και αλληλοσυγχαίρονται για τη λήψη των «αναγκαίων αποφάσεων» για τη διασφάλιση των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου, με μανδύα «εθνικού καθήκοντος»...

Ας τους αφήσει ο λαός λοιπόν στην «αλληλοκατανόησή» τους, ας γυρίσει την πλάτη του σε όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις που τον τσακίζουν για λογαριασμό των μονοπωλίων και της εξουσίας τους!

Μιλώντας τις προάλλες στη Βουλή, ο πρωθυπουργός περιέγραψε τον αποφασιστικό τρόπο με τον οποίο διαπραγματεύτηκε με την τρόικα και ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσίασε το νέο μνημόνιο σαν μια ύστατη διέξοδο από το «ναρκοπέδιο», όπως είπε, που πλέον βρίσκεται μπροστά στο λαό. Αυτό που δεν είπε, βέβαια, είναι ότι στη διαπραγμάτευση που έκανε, ποτέ δεν βγήκε έξω από το πλαίσιο που ορίζει και η συμφωνία που τώρα προτείνει στους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς. Για παράδειγμα, θυμίζουμε ότι στην απόφαση του Γιούρογκρουπ που συνυπέγραψε η κυβέρνηση στις 20 Φλεβάρη, σημειώνεται ότι: «Ο σκοπός της παράτασης αυτής είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της τρέχουσας διευθέτησης (...) Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν έναν πρώτο κατάλογο μεταρρυθμιστικών μέτρων, επί τη βάσει της τρέχουσας συμφωνίας (...) Οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν τη σθεναρή δέσμευσή τους σε μια ευρύτερη και βαθύτερη διαδικασία εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Ακολούθησε στις 6 Μάη η κοινή δήλωση των Τσίπρα - Γιούνκερ, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφερόταν: «Ιδιαίτερη μνεία έγινε στη σημασία των μεταρρυθμίσεων για εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό (...) Επίσης, συζήτησαν την ανάγκη οι μισθολογικές εξελίξεις και οι θεσμοί της αγοράς εργασίας να διαδραματίσουν έναν υποστηρικτικό ρόλο στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή». Επομένως, η πορεία προς το τρίτο μνημόνιο ήταν προδιαγεγραμμένη από την πλευρά της κυβέρνησης και ας αφήσει την κοροϊδία για «ναρκοπέδια» της τελευταίας στιγμής.

Ηταν πραγματικά οικτρή η εικόνα ορισμένων από τους πιο ένθερμους υποστηριχτές της «αριστερής διακυβέρνησης», οι οποίοι την Πέμπτη και την Παρασκευή έψαχναν τρόπο είτε να δικαιολογήσουν, είτε να συγκαλύψουν το «ναι» στο τρίτο μνημόνιο. Αλλοι από αυτούς κατέφευγαν σε γελοιότητες στα κανάλια, άλλοι που είχαν στασίδι στις πρωινές και τις απογευματινές εκπομπές έτρεχαν μακριά μόλις έβλεπαν δημοσιογραφικό μικρόφωνο και κανάλι, άλλοι λεοντάριζαν δημόσια και στο παρασκήνιο διέδιδαν ότι θα υπερψηφίσουν την πρόταση που έβαλε το ξημέρωμα του Σαββάτου η κυβέρνηση στη Βουλή. Μια ζωή τυχοδιώκτες και οπορτουνιστές, δεν θα μπορούσαν να πράξουν διαφορετικά τώρα που το γενικό συμφέρον του κεφαλαίου απαιτεί, και με την ψήφο τους, να πιστοποιήσουν την υποταγή τους σ' αυτό...

Σε άτυπη ενημέρωση των δημοσιογράφων από στελέχη του υπουργείου Εργασίας, ειπώθηκε μπροστά στο τρίτο μνημόνιο ότι τώρα τους ενδιαφέρουν περισσότερο οι ΣΣΕ, γιατί μέσω αυτών θα υπάρξει τάχα και επαναφορά του κατώτατου μισθού, για τον οποίο, όπως είπαν, δεν επιμένουν πλέον να φέρουν νόμο. Ελεγαν ακόμη ότι το ΔΝΤ είναι αυτό που επιμένει να μην υπάρξει αποκατάσταση των ΣΣΕ και του κατώτερου μισθού, ενώ για τις ομαδικές απολύσεις, ενημέρωναν ότι το υπουργείο δε συζητάει άρση των διαδικασιών και ότι συμφωνεί να γνωμοδοτεί ο γενικός γραμματέας, θέση που παραπέμπει στο σημερινό καθεστώς. Τι συμπέρασμα προκύπτει απ' όλα αυτά; Πρώτον, ξεχάστε οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία για επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Δεύτερο, αν υπάρξει κάποια νομοθετική παρέμβαση, αυτή θα αφορά τις Συλλογικές Συμβάσεις, με τρόπο όμως που δε θα αλλάζει η άθλια κατάσταση, η οποία έχει διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας. Και τρίτο, οι ομαδικές απολύσεις παραμένουν στη δικαιοδοσία του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας, όπως και το σύνολο της νομοθεσίας που αφορά τα όρια των απολύσεων κάθε μήνα, το ύψος της αποζημίωσης και άλλα. Βάλτε δίπλα σε όλα αυτά τη δέσμευση της κυβέρνησης ότι ο κατώτερος μισθός θα διαμορφώνεται με βάση το μνημονιακό νόμο της προηγούμενης συγκυβέρνησης, με βάση δηλαδή την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, και θα καταλάβετε πλήρως το μέγεθος της εξαπάτησης που επιχειρούν μήνες τώρα τα κυβερνητικά στελέχη σε βάρος των εργαζομένων και του λαού...