Μόνο που, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά διαβεβαίωνε για την «υπεράσπιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων», και η πρόταση της κυβέρνησης και όχι μόνο η πρόταση των εταίρων της οδηγεί σε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς η αναφορά μόνο στα «θεμελιωμένα δικαιώματα» αφήνει απ' έξω χιλιάδες εργαζόμενους ασφαλισμένους, που αν και δεν έχουν θεμελιώσει δικαίωμα, βρίσκονται πολύ κοντά στη συνταξιοδότηση και τους λείπει είτε το όριο ηλικίας για ένα-δύο χρόνια, είτε μερικά ένσημα. Δηλαδή, δεν καλύπτονται χιλιάδες ασφαλισμένοι που έχουν «ώριμα» ασφαλιστικά δικαιώματα και που στην περίπτωση ισχύος και της κυβερνητικής πρότασης, θα τους φορτωθούν στην πλάτη επιπλέον χρόνια Ασφάλισης. Η δήθεν «συνέπεια», που επιδιώκει να δείξει ότι έχει το υπουργείο, είναι μόνο στα λόγια. Τα γεγονότα δείχνουν άλλα.

Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, κλείνοντας την ομιλία του στη Βουλή, διαβεβαίωσε το λαό ότι «πέρα από περήφανος για τη σκληρή προσπάθεια» της κυβέρνησης, εννοώντας τη διαπραγμάτευσή της με τους δανειστές, πρέπει «να είναι και ήσυχος»... Και αυτό διότι, κατά τον πρωθυπουργό, «θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα ενός λαού να ζήσει με αξιοπρέπεια, σε συνθήκες που θα δίνουν προοπτική ευημερίας, προόδου και προκοπής». Τι εννοεί ο πρωθυπουργός όταν κάνει λόγο για ...ευημερία, φαίνεται από τις 47 σελίδες της «ρεαλιστικής» κυβερνητικής πρότασης προς τους δανειστές. Οχι μόνο διατηρεί ατόφιο ολόκληρο το βάρβαρο αντιλαϊκό πλαίσιο των μνημονίων που μάτωσαν το λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου, αλλά προετοιμάζει και νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Δηλαδή, ο λαός να καθίσει ήσυχα, χωρίς διαμαρτυρίες, να αποδεχτεί τη σφαγή του και από πάνω να πει και «ευχαριστώ», γιατί αυτό θα είναι «πρόοδος» και «προκοπή»!

Τις συγκλίσεις ανάμεσα σε δύο προτάσεις που περιλαμβάνουν σωρεία αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων αναζητούν συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και δανειστές. Αυτό ομολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό ομολογούν και οι δανειστές. Η δραματοποίηση της διαπραγμάτευσης, οι υψηλοί τόνοι και η κινδυνολογία και από τις δύο πλευρές είναι ενταγμένα στην προσπάθειά τους ώστε να βρεθεί μια πιο εύπεπτη φόρμουλα για το λαό για να δεχτεί το «μικρότερο κακό». Αν κάποιος παρατηρήσει όλη τη διαδρομή από την περασμένη Τετάρτη μέχρι και χτες, θα διαπιστώσει ότι όσα ενώνουν συγκυβέρνηση και δανειστές είναι περισσότερα από όσα τους χωρίζουν. Κοινός παρονομαστής, και των δύο, το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Κυριολεκτικά, ο ένας είναι η Σκύλλα και ο άλλος η Χάρυβδη για το λαό, που δεν έχει να περιμένει τίποτα από μια διαπραγμάτευση που θα τον στήσει στον τοίχο.

«Υπάρχει Ελληνας πολίτης, ή πολιτικός που να υπογράφει τα μέτρα των δανειστών;», αναρωτιέται ο υπουργός Εργασίας. Μια γρήγορη απάντηση είναι να κοιταχτούν ένας προς έναν οι υπουργοί της κυβέρνησης στον καθρέφτη. Και στην περίπτωση που συνεχίζουν να έχουν απορίες ας απαντήσουν στο ερώτημα: Ποιος εφαρμόζει τον ΕΝΦΙΑ; Ποιος κρατά παγωμένους τους μισθούς στα χαρτιά στα 586 ευρώ και στην πράξη στα 400; Ποιος αρνείται να καταβάλει στους συνταξιούχους τις δύο συντάξεις που τους έχουν κόψει; Ποιος προχωράει κανονικότατα το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων; Ποιος συνεχίζει να πληρώνει κανονικά το χρέος που δεν δημιούργησε ο λαός;

Ας κλείσουμε εδώ τον κατάλογο, γιατί θα χρειαστούν σελίδες και μόνο για τους τίτλους των 450 εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου που εφαρμόζει κανονικότατα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.