Πολλοί επίσης θυμούνται ότι παλιότερα ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε τη ΔΗΜΑΡ «αριστερό Καρατζαφέρη» ή «μνημονιακή αριστερά» με αφορμή τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Βέβαια, μπροστά στο ενδεχόμενο του κυβερνητικού θώκου όλα αυτά ξεχνιούνται, πάνε περίπατο. Ετσι, λοιπόν, χώρεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ πρώην βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν με χέρια και πόδια όποιο μνημόνιο κυκλοφορούσε στη Βουλή από το 2010 και μετά. Και κάπως έτσι συγκροτήθηκε η «μνημονιακή συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλους που φλερτάρουν μαζί του, όπως, π.χ., Τζάκρη, κ.ά.

Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που λένε πως δεν είναι παράλογο κόμματα που διεκδικούν εξουσία, αστική διακυβέρνηση στο πλαίσιο της ΕΕ και του συστήματος να λένε άλλα τη μία και άλλα την άλλη. Και έχουν δίκιο. Μόνο που ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από τέτοιες δυνάμεις που με την πολιτική τους θα συνεχίσουν το ίδιο αντιλαϊκό, αντεργατικό έργο...

Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έδωσε το 2014 σε κάποιους εξαθλιωμένους συνταξιούχους 500 ευρώ στο πλαίσιο του διαβόητου «κοινωνικού μερίσματος», ενώ μένει μετέωρη η χορήγησή του το 2015.

Το ίδιο γαλαντόμος φαίνεται και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που απ' το βήμα της ΔΕΘ υποσχέθηκε την αποκατάσταση του Δώρου των Χριστουγέννων, ως 13η σύνταξη, σε 1.262.920 συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη έως 700 ευρώ. Περιορίζει, δηλαδή, τους μελλοντικούς δικαιούχους της 13ης σύνταξης σε ένα μέρος των συνταξιούχων, που στο σύνολό τους φτάνουν τους 2.656.430. Και οι 1.262.920 συνταξιούχοι θα μοιραστούν 500 εκατ. ευρώ - ένα ετήσιο επίδομα 396 ευρώ ή 1 ευρώ και 8 λεπτά τη μέρα.

Φαίνεται ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ οι υπόλοιποι 1.393.510 συνταξιούχοι, με μέσες μηνιαίες συντάξεις 871,06 ευρώ, είναι «οικονομικά εύρωστοι» και εξαιρούνται απ' τα ψίχουλα της «μελλοντικής - όπως λένε - κυβέρνησης της Αριστεράς».

Μόνο το ΚΚΕ στηρίζει την πάλη των εργαζομένων για την αποκατάσταση απωλειών, για αποκατάσταση των συντάξεων και την επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης.

Η καπιταλιστική κρίση δεν είχε μόνο ως αποτέλεσμα την επέκταση της φτώχειας σε μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, έφερε ταυτόχρονα και την όξυνση των ταξικών ανισοτήτων στο εσωτερικό της κοινωνίας. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει η Ομάδα Ανάλυσης Δημόσιας Πολιτικής του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών, σε εργασία της για την κατανομή των εισοδημάτων στη χώρα μας μεταξύ του 2009 και 2013. Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης, ενώ το 2009 το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού είχε μερίδιο εισοδήματος 8,7 φορές περισσότερο από το μερίδιο που είχε το φτωχότερο 10% του πληθυσμού, το 2013 το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού είχε εισόδημα 19,1 φορές μεγαλύτερο από το 10% του φτωχότερου κομματιού του πληθυσμού. Κατά συνέπεια, η κρίση ανάμεσα σ' άλλα είχε ως αποτέλεσμα ο πλούτος που παράγεται να κατανέμεται πλέον πολύ πιο άνισα ανάμεσα στις τάξεις. Δεν είναι ανάγκη να αναφέρουμε ποιοι τελικά συνεχίζουν να καρπώνονται αυτόν τον πλούτο. Είναι γνωστοί.

Βέβαια, η αύξηση του πλούτου στο μέλλον, δηλαδή η έξοδος από την κρίση και το πέρασμα στην ανάκαμψη και στην όποια ανάπτυξη, δε θα σημαίνει αυτόματα τη μείωση των ταξικών ανισοτήτων. Γι' αυτό το ζητούμενο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί παρά να είναι η έξοδος αυτή να φέρει μείωση έως και εξάλειψη της ανισότητας, αλλά αυτό - όπως δείχνουν και η σύγχρονη πραγματικότητα και η παγκόσμια Ιστορία - δεν μπορεί παρά να γίνει μέσα σε μια άλλη οικονομία όπου κουμάντο θα κάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και θα έχει ως αποστολή της την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών.