Ας θυμηθούμε, έτσι για πλάκα, μερικές παλιότερες, δηλαδή... πριν 2 χρόνων: «Σύσταση επιτροπής ελέγχου του χρέους», «διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους», «επαναγορά χρέους», «ριζική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους». Στη συνέχεια, αυτά που δεν ήταν και τίποτα ριζοσπαστικά έγιναν: «Τριετής τουλάχιστον αναστολή πληρωμών προς ιδιώτες με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ» και «με τη σύμφωνη γνώμη και των πιστωτών», «αναδιάρθρωση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του, μορατόριουμ στην αποπληρωμή και ρήτρα ανάπτυξης». Ενώ αργότερα: «Τι θα κάνουμε με το χρέος; Το αυτονόητο. Αυτό που προτείνει το Διεθνές Ταμείο για όλον τον κόσμο».

Κάπως έτσι πορευόμενοι φτάσανε στη δήλωση Σταθάκη «μέσα από διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς μπορούμε να βρούμε μία λύση, η οποία θα είναι βιώσιμη και εποικοδομητική για όλες τις πλευρές» και στην προχτεσινή του Γ. Δραγασάκη στη «Real news»: «Αντί για κούρεμα μπορεί να υπάρξει «απόσυρση» του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί «παγωμένο» στα πλαίσια της ΕΚΤ». Ολο και πιο πίσω, λοιπόν, τα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα του «ρεαλισμού» και δεν έχουν βγει καν κυβέρνηση. Τι διαφορά θα έχει για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα το αν το χρέος «κουρευτεί», επιμηκυνθεί η αποπληρωμή του ή παγώσει μέρος του; Καμιά, θα αλλάξουν απλά οι τρόποι που θα το πληρώσουν!

«Με τον πρωθυπουργό (σ.σ. της Ελλάδας) συζητήσαμε θέματα που από κοινού μας απασχολούν: Την κατάσταση στην Ουκρανία, την παράνομη μετανάστευση στη Μεσόγειο, το ISIS. Μου εξέφρασε τη στήριξη της χώρας στις προσπάθειες του συνασπισμού και τον ευχαρίστησα για την ουσιαστική συνεισφορά της Ελλάδος σε θέματα ανθρωπιστικής βοήθειας καθώς και για την προσφορά πυρομαχικών στους Πεσμεργκά. Η συνεισφορά της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ, που συνεχίζεται σε μια πολύ δύσκολη εποχή, η χρήση της βάσης της Σούδας από τις δυνάμεις μας είναι πολύτιμες. Το αναγνωρίζουμε και το εκτιμούμε βαθιά. Με τον πρωθυπουργό και τους υπόλοιπους συνομιλητές μου δεσμευτήκαμε για καλύτερη συνεργασία με κοινές ασκήσεις και διεύρυνση της στρατιωτικής εκπαίδευσης με ανταλλαγές». Ποιος τα λέει αυτά; Ο Αμερικανός βοηθός υπουργός Αμυνας στο «Βήμα» 28/9/2014. Που δείχνει τη βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική πολεμική δράση στην περιοχή μας σε όφελος των διεθνών και των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων. Ο ίδιος είπε ότι η μάχη με το «Ισλαμικό Κράτος» θα είναι μακροχρόνια. Αρα και η εμπλοκή της Ελλάδας. Με κινδύνους για το λαό μας, όπως και για τους άλλους λαούς της περιοχής.

Το ρεπορτάζ είναι από το «Βήμα» 28/9/2014. Γράφει: «Η δράση των τζιχαντιστών του ISIS έδωσε μεγαλύτερη ώθηση στη συνεργασία ΗΠΑ - Ελλάδας. Ετσι σε κλίμα απόλυτης μυστικότητας, εδώ και περίπου μερικές εβδομάδες, οι δικαστικές αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν αρχίσει συνεργασία με τις αντίστοιχες ελληνικές για την υπόθεση της τυχόν διέλευσης τζιχαντιστών μέσω της χώρας μας. Εχουν γίνει ήδη δύο επιχειρήσεις παρουσία Ελλήνων δικαστικών, ενώ στην Αθήνα λειτουργεί ειδικό γραφείο υπό αμερικανική ευθύνη, ενώ οργανισμοί των ΗΠΑ, που ασχολούνται με την αντιμετώπιση του διεθνούς εγκλήματος, έχουν ανοίξει αυτοτελή γραφεία σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στη χώρα μας».

Πολυδύναμο εργαλείο οι «τζιχαντιστές». Εκτός από τα προσχήματα και τις αφορμές για στρατιωτικές επεμβάσεις, αξιοποιούνται και για την ενίσχυση της κρατικής καταστολής στο εσωτερικό - και απ' ό,τι αποδεικνύεται όχι μόνο στην Ελλάδα - με τη συνδρομή των ισχυρών ιμπεριαλιστών συμμάχων.

Σε άρθρο του στην «Καθημερινή» 28/9/2014 ο Κωνσταντίνος Γάτσιος, πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, γράφει: «Ισως κάποιος να αναρωτηθεί: Σε μια εποχή βαθιάς κρίσης στην πατρίδα μας, όπου επιχειρήσεις κλείνουν και η ανεργία έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα, μήπως είναι εκτός κλίματος και θέματος να συζητάμε για τη σχέση πανεπιστημίων και επιχειρηματικότητας; Θα απαντούσα ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Οτι, δηλαδή, ακριβώς επειδή συμβαίνουν όλα τα παραπάνω είναι ακόμη πιο επιτακτικό να μιλάμε και να προωθούμε την επιχειρηματικότητα (...) Ο ρόλος των πανεπιστημίων είναι, εν προκειμένω, καθοριστικής σημασίας. Αποστολή τους δεν είναι μόνο η εκπαίδευση των φοιτητών και η δημιουργία νέας επιστημονικής γνώσης, αλλά και η συμβολή τους στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, μέσω της αξιοποίησης των αποτελεσμάτων της έρευνας και καινοτομίας (...) Η περαιτέρω σύνδεση του πανεπιστημίου μας με την αγορά και την υγιή επιχειρηματικότητα αποτελούν για εμάς κεντρικό στρατηγικό στόχο». Να, λοιπόν, που τα Πανεπιστήμια, σύμφωνα με τον κύριο πρύτανη, χρειάζονται για να προάγουν την επιστήμη και έρευνα υποταγμένες στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που βαφτίζει «ανάπτυξη της χώρας»...