«Δε θεωρώ ασήμαντο το να μετατοπιστεί η κυρίαρχη πολιτική και οικονομική ελίτ της Ευρώπης -που σήμερα βρίσκεται υπό γερμανική ηγεμονία- από τη βασική νεοφιλελεύθερη θεωρία της αυτορύθμισης των αγορών και της οικονομίας. Δε θεωρώ ασήμαντο το να απαντηθεί με σχέδιο απλό, ρεαλιστικό, βιώσιμο και συγκροτημένο, το στρατηγικό δίλημμα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη, ως συνέπεια της γενικευμένης, νεοφιλελεύθερης λιτότητας: Αποπληθωρισμός ή βιώσιμη ανάπτυξη». (Αλ. Τσίπρας στην παρουσίαση του βιβλίου «ΜΙΑ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ»).

«"Αν ο πληθωρισμός παραμείνει πεισματικά χαμηλός, η ΕΚΤ θα πρέπει να εξετάσει την υιοθέτηση προγράμματος μαζικών αγορών περιουσιακών στοιχείων, κυρίως κρατικών ομολόγων, ανάλογα με το ποσοστό κεφαλαίου που κατέχει κάθε χώρα στην ΕΚΤ", αναφέρεται στο προσχέδιο της ετήσιας έκθεσης του ΔΝΤ. Βασική ανησυχία του Ταμείου είναι ότι το πολύ χαμηλό επίπεδο του πληθωρισμού περιορίζει τη ζήτηση και την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη». («Καθημερινή», 19/6/2014).

Αλήθεια, το ΔΝΤ χαράζει πολιτική στον ΣΥΡΙΖΑ ή ο ΣΥΡΙΖΑ στο ΔΝΤ;

«Η Ευρώπη για εμάς χρειάζεται νέες συνθήκες που να κλειδώνουν την προοπτική της κοινωνικής συνοχής και όχι τη μέγγενη της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Γιατί η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα σε βαθύ στρατηγικό αδιέξοδο. Η στρατηγική της ακραίας λιτότητας, που εμείς αποκαλούμε Μερκελισμό, αποδιαρθρώνει την κοινωνική συνοχή, υψώνει ένα "νέο τείχος χρήματος" ανάμεσα στους πιστωτές του Βορρά και τους χρεώστες του Νότου. Είναι μια στρατηγική που διαιρεί την Ευρώπη. Που πυροδοτεί τον ευρωσκεπτικισμό και τον αντιευρωπαϊσμό στους λαούς». (Αλ. Τσίπρας στην παρουσίαση του βιβλίου «ΜΙΑ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ»).

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά αλλαγή στις συνθήκες της ΕΕ, αλλά όχι από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Θέλει κοινωνική συνοχή, δηλαδή υποταγή των λαών στα μονοπώλια, θέλει τους λαούς «φιλοευρωπαίους», δηλαδή υποστηρικτές της ΕΕ, μέσα στο λάκκο των λεόντων του κεφαλαίου. Θέλει αυτό που αναζητούν τώρα Ρέντσι και Ολάντ, κάποιοι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες της ΕΕ και τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα (π.χ. ΣΕΒ)!

Σε άρθρο του με τίτλο «Ποιος φοβάται τις αλλαγές;», στην «Καθημερινή» 18/6/2014, ο υπουργός Μεταφορών Μ. Χρυσοχοΐδης βγήκε να υπερασπίσει τις λεγόμενες μειώσεις των εισιτηρίων, επειδή, όπως γράφει, «με την ανακοίνωση των αλλαγών, μέρος σημαντικό της δημοσιότητας εστιάσθηκε στη μείωση τιμών, που αρκετοί χαρακτήρισαν πλαστή και επικοινωνιακό τέχνασμα». Μα αν δεν είναι έτσι, γιατί να βγει ο ίδιος και να απαντήσει με άρθρο; Στο οποίο, επίσης, στην τεκμηριωμένη κριτική ότι πρόκειται για αυξήσεις, απαντά «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε». Γράφει: «Απομονώνεται ένα 10% έως 15%, περίπου, των επιβατών, οι οποίοι δεν εξυπηρετούνται από το Μετρό και χρησιμοποιούν κυρίως κάρτα λεωφορείων, η οποία καταργείται και θα επιβαρυνθεί με 10 ευρώ το μήνα. Καμιά αναφορά δε γίνεται στο υπόλοιπο 85 έως 90% των επιβατών που επωφελούνται στο διπλάσιο σχεδόν μηνιαίο ποσό». Ελα όμως που δεν επωφελούνται... Μέχρι σήμερα, ένα ενιαίο εισιτήριο ίσχυε για 90 λεπτά μεταφοράς και κόστιζε 1,40 ευρώ, ποσό ήδη μεγάλο. Το 1,20 ευρώ για 70 λεπτά μεταφοράς σημαίνει στην πράξη διπλασιασμό του εισιτηρίου, δηλαδή 2,40 ευρώ για 90 λεπτά μεταφοράς, αφού θα χρειάζεται και δεύτερο εισιτήριο!