Συνεχίζεται στα αστικά ΜΜΕ η συζήτηση για το τι έγινε στις Κάνες, με αφορμή τη διαμόρφωση πολιτικής διαχείρισης του χρέους της Ελλάδας, την αποπομπή του Γ. Παπανδρέου, με αφορμή το δημοψήφισμα, την προετοιμασία της κυβέρνησης Παπαδήμου, το σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ κ.λπ., σύμφωνα με έρευνα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», αλλά και βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τ. Γκάιτνερ. Δεν είναι και τόσο άγνωστα τα ζητήματα, έχουν ξαναγραφτεί. Αλλά αναδεικνύουν τους οξύτατους ανταγωνισμούς μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας που εκφράστηκαν και εκφράζονται όλη αυτήν την περίοδο, με αφορμή το χρέος της Ελλάδας (κόντρες Σόιμπλε - Γκάιτνερ), ανταγωνισμοί που αντανακλούν και ενδοαστικές αντιθέσεις στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτήν την υπόθεση βλέπει μόνο την «ανατροπή» της κυβέρνησης Παπανδρέου και τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου, η δε ΝΔ, αν και αντιμνημονιακή τότε, το «παίζει» σωτήρας της Ελλάδας στο ευρώ, αξιοποιώντας ψηφοθηρικά την υπόθεση. Ο λαός να κλείσει τ' αυτιά του σ' όλες αυτές τις εκδοχές. Γιατί, ό,οτι έγινε ήταν για τη διαχείριση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, ενισχύοντας τη μόνιμη πτώχευσή του.

«Η φράση "αυτό θα ήταν τρομακτικό", με την οποία αντέδρασε ο Τίμοθι Γκάιτνερ, πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, όταν ο Σόιμπλε - σε αντίθεση με όσα έλεγε η Μέρκελ - του εκμυστηρεύτηκε τον Ιούλιο του 2012 ότι ήταν έτοιμος να θυσιάσει την Ελλάδα προκειμένου να συνετίσει τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, δείχνει ανάγλυφα τη διαφορά σκέψης μεταξύ Ουάσιγκτον και Βερολίνου για τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης (...) Στις ΗΠΑ η κρίση των επισφαλών δανείων αντιμετωπίστηκε με την παρέμβαση του Δημοσίου και της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (FED), ενώ στην Ευρωζώνη επιβλήθηκε μια πολιτική τιμωρητικής λιτότητας στους "τζίτζηκες" του Νότου, με κορυφαία περίπτωση το "πειραματόζωον Ελλάς" (...) Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες αποδείχτηκαν Χούβερ, όταν η Ιστορία τούς καλούσε να γίνουν Ρούσβελτ» («Αυγή» 15/5/2014). Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται με την πολιτική των ΗΠΑ στη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Αλλά κρύβει ότι αυτή η πολιτική τσάκισε το λαό και ωφέλησε τα μονοπώλια. Γιατί: Ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, ήταν το 2010 2,5%, το 2011 1,8%, το 2012 2,8%, το 2013 πάνω από 1,9% και 2,6% το 2014. Την ίδια ώρα η ανεργία στις ΗΠΑ είναι στο 15%, 50 εκατ. άνθρωποι βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας και ζουν με τα κουπόνια φαγητού, το 22% των παιδιών καταγράφονται ως φτωχά. Ο ίδιος ο Ομπάμα είπε ότι η ταξική ανισότητα στη χώρα του είναι στο ίδιο επίπεδο με την Τζαμάικα. Αυτήν τη «φιλολαϊκή» πολιτική επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ...

«Η 23η ακριβότερη χώρα μεταξύ 47 ευρωπαϊκών χωρών και χωρών - μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) είναι η Ελλάδα σύμφωνα με έρευνα της Παγκόσμιας Τράπεζας, ενώ κατατάσσεται στην 28η θέση με βάση το ετήσιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Ολες οι συγκρίσεις έχουν γίνει με βάση την αγοραστική δύναμη. Τα στοιχεία της έρευνας έρχονται για μια ακόμη φορά να επιβεβαιώσουν ότι μπορεί πλέον η Ελλάδα να μη συγκαταλέγεται μεταξύ των πλέον ακριβών χωρών, αλλά η αίσθηση της ακρίβειας παραμένει έντονη με δεδομένη τη συρρίκνωση των εισοδημάτων με ταχύτερο ρυθμό σε σύγκριση με την υποχώρηση των τιμών» («Καθημερινή», 15/5/2014). Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα, να μειώνονται μεν οι τιμές αλλά να είναι πολλαπλάσια μεγαλύτερη η μείωση των εργατικών, λαϊκών εισοδημάτων, σημαίνει φτώχεια και εξαθλίωση για το λαό. Και οφείλεται στην πολιτική ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας που, σε συνδυασμό με την κρίση, τσάκισε μισθούς, συντάξεις, πολλαπλασίασε την ανεργία. Πραγματικότητα που ελάχιστα μπορεί να αλλάξει σε περίοδο ανάκαμψης, όπως δείχνει το παράδειγμα των ΗΠΑ.