«Η Ευρωπαϊκή Ενωση ή θα είναι δημοκρατική ή δεν θα υπάρξει, θα καταρρεύσει. Και αυτή η κατάρρευση δε θα είναι καλό νέο για τους λαούς» («Αυγή», 11/5/2014). Το δίλημμα αυτό καταγράφεται με πολλές μορφές στην προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Τι πάει να πει δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ενωση; Πρόκειται για δίλημμα που υπηρετεί τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, να γίνει φιλολαϊκή. Λες και η ΕΕ δημιουργήθηκε ως κάτι ουδέτερο... Λες και τα κράτη που την έφτιαξαν δεν ήταν καπιταλιστικά. Λες και οι ιδρυτικές πράξεις γέννησής της δεν αποτελούσαν διακηρύξεις υπέρ της λεγόμενης οικονομίας της αγοράς, δηλαδή του καπιταλισμού, της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας κλπ. Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ κόπτεται για τη συνοχή της ΕΕ, κόπτεται για την αποδοχή της από τους εργαζόμενους των κρατών-μελών. Αυτά θέλει να λύσει με τις προτάσεις του για αλλαγές στην ΕΕ, προσπαθώντας να κρύψει ότι η ΕΕ δεν αλλάζει υπέρ του λαού, χειρότερη μόνο μπορεί να γίνει...

«Χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά...Αυτή η ρήση του Λένιν μπορεί να μην αφορά την Οκτωβριανή επανάσταση, αλλά νομίζω πως αποτυπώνει την κρισιμότητα των στιγμών για το ελληνικό έθνος. Την Κυριακή αυτή έχουμε τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών και την επόμενη, στις 25 Μαΐου, τις κρίσιμης πολιτικής σημασίας ευρωεκλογές μαζί με τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών. Η ρήση είναι επίκαιρη και δεν αφορά μόνο ή κυρίως τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ όσο τους πολίτες που πρέπει να αποφασίσουν -με την ψήφο τους- να θέσουν τέρμα στη λαίλαπα που σαρώνει τη χώρα (...) Εκεί που σκοντάφτει το πράγμα είναι η εμπιστοσύνη που ζητάνε όλοι αυτοί οι πολίτες από τον ΣΥΡΙΖΑ (...) θα τα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ; Κανένας ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τη στήριξη της πλειοψηφίας του λαού δεν μπορεί να τα καταφέρει».(«Αυγή 14/5/2014). Μέχρι τον Λένιν χρησιμοποιούν για ψηφοθηρία, διαπιστώνοντας έλλειμμα εμπιστοσύνης. Τι θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ; Να τετραγωνίσει τον κύκλο, εφαρμόζοντας πολιτική ανάπτυξης των μονοπωλίων όπως λέει και ταυτόχρονα για το λαό και μάλιστα εντός ΕΕ - Ευρωζώνης; Εξαπατούν το λαό, γιατί δε γίνεται «και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος».

Ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε πολλές φορές από τη Ρωσία ότι η ΕΕ θέλει κυβερνήσεις «υποτέλειας» σε Ελλάδα και Ουκρανία. Αλήθεια, αφού η ΕΕ θέλει κυβερνήσεις υποτέλειας γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί εκ των ων ουκ άνευ τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και δίνει όρκους πίστης στην Ευρωζώνη; Γιατί επιμένει ότι η αποδέσμευση είναι ζημιά για το λαό; Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτάσσει ότι η δική του κυβέρνηση θα διεκδικεί ισότιμα, θα συμβάλλει σε αλλαγές στην ΕΕ για να επανέλθουν οι αξίες του κοινοτικού κεκτημένου, της αλληλεγγύης, της ισοτιμίας κρατών κλπ. Βεβαίως, η συμμετοχή στην ΕΕ σημαίνει εκ των πραγμάτων περιορισμό της κυριαρχίας και δεν είναι θέμα κάποιων υποτελών. Η ΕΕ αποτελεί στήριγμα του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, στήριγμα στη συμμετοχή του στο διεθνή ανταγωνισμό, γι' αυτό το κεφάλαιο δεν έχει πρόβλημα να «θυσιάζει» ορισμένα δικαιώματα του αστικού κράτους. Ομως ισοτιμία μέσα στην ΕΕ δεν μπορεί να υπάρξει, που είναι από γεννησιμιού της λάκκος των λεόντων του κεφαλαίου για τους λαούς, αυτό είναι το ένα και μοναδικό «κοινοτικό κεκτημένο»...