«Τα όποια αποθέματα φυσικού αερίου υπάρχουν στην Αν. Μεσόγειο αποκτούν τεράστια σημασία για την Ευρώπη - και ειδικότερα για τη Γερμανία και το Βορρά. Η κρίση της Ουκρανίας κατέδειξε με τον πλέον δραματικό τρόπο την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία. (...) είναι απολύτως βέβαιο πως οι Βορειοευρωπαίοι θα θελήσουν να αποκτήσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται ένα "Σχέδιο Β". Αυτή η εξέλιξη θα έχει προφανείς και σημαντικές επιπτώσεις στην περιοχή μας και θα επιταχύνει τόσο τις έρευνες όσο και τις αποφάσεις για το πώς θα μεταφέρεται στην Ευρώπη το φυσικό αέριο της Αν. Μεσογείου. (...) Η Ελλάδα έχει τα δικά της συμφέροντα. Από μια άποψη, η αστάθεια συμφέρει, γιατί καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να στηριχθεί η χώρα, να μη μετατραπεί ποτέ σε "αποτυχημένο κράτος" και να παραμείνει αναπόσπαστο κομμάτι της Δύσης. Είναι σημαντικό να αντιληφθούν οι Ευρωπαίοι ότι πέραν της λογιστικής υπάρχει και η γεωπολιτική». («Καθημερινή της Κυριακής», 9/3/2014). Οι αστοί επιμένουν: οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι «ευκαιρία» για την Ελλάδα να «παίξει» με το χαρτί της γεωστρατηγικής θέσης της στις διαδρομές μεταφοράς ενέργειας. Ετσι ελπίζει το ελληνικό κεφάλαιο ότι θα βελτιώσει τη θέση του σε σχέση με τους ανταγωνιστές του στην περιοχή...

Τι λένε; Η Αν. Μεσόγειος και η Ελλάδα έχουν υδρογονάνθρακες, άρα είναι ενεργειακή πηγή την οποία χρειάζεται η Γερμανία και η ΕΕ συνολικά για να απεξαρτηθεί από τη Ρωσία, ιδιαίτερα δε λόγω κρίσης στην Ουκρανία. Επίσης -λένε- η Ελλάδα είναι η πλέον σταθερή χώρα στην περιοχή. Επομένως, η ΕΕ και η Γερμανία έχουν ανάγκη από μια σταθερή Ελλάδα λόγω και των αναγκών τους σε ενέργεια. Ας θυμηθούμε πριν μόλις 2 βδομάδες τους πανηγυρισμούς για τα κοιτάσματα του Αιγαίου. Ανεξάρτητα από το αν αυτές οι εκτιμήσεις είναι ή δεν είναι βάσιμες. Η αλήθεια είναι ότι τα «παιχνίδια» εκμετάλλευσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων είναι οδυνηρά, επικίνδυνα και ενίοτε ματωμένα για τους λαούς. Οτι όλα αυτά που συνιστούν τα λεγόμενα «γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα» δεν είναι ευλογία, αλλά κόλαση για τους λαούς. Δεν υπάρχει άλλωστε πιο τρανό παράδειγμα από την ίδια την Ουκρανία...

Είπε ο Αλ. Τσίπρας σε σύσκεψη στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές: «Τους υποσχόμαστε, όμως, ότι στην πορεία προς την κάλπη θα αποκαλυφθεί ο ρόλος τους. Θα μάθει ο κόσμος ποιοι είναι αυτοί που φορούν κουκούλες και κρύβονται πίσω από την τρόικα. Τους το υποσχόμαστε αυτό. Να μην έχουν καμία αμφιβολία». Καμιά θεωρία συνωμοσίας δεν χρειάζεται για να εξηγηθεί ποιοι βρίσκονται πίσω από την τρόικα. Είναι η Κομισιόν, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τα συμφέροντα του κεφαλαίου εκφράζει. Συνεργάζονται δε για τη διαχείριση της κρίσης, αλλά ταυτόχρονα βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους. Ο ανταγωνισμός αυτός εκφράζεται και στο μείγμα της πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Εδώ «παίζει» η κυβέρνηση, «παίζει» και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που δεν λέει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι όταν φύγει η τρόικα, δεν πρόκειται να φύγουν η Κομισιόν (της οποίας ο Τσίπρας θέλει να προεδρεύσει), η ΕΚΤ (από την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να αναλάβει μεγαλύτερο ρόλο στη διαχείριση των κρίσεων), ενώ το ΔΝΤ ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν το «θαυμάζει» για τις θέσεις του στη διαχείριση της κρίσης, όπως π.χ. το κούρεμα στο οποίο συμφωνούν...