Αλήθεια, τι υπηρετεί τον κομμουνισμό; Η στρατηγική του Τέξας, των αμερικανικών δεξαμενών σκέψης, των υμνητών του Ομπάμα, της Ευρωζώνης, της ενίσχυσης των «υγιών μεγαλοεπιχειρηματιών» και του ΣΕΒ, την οποία προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση στην κυβέρνηση που υπηρετεί τα ίδια συμφέροντα; Μ' αυτή τη στρατηγική θα σταματήσουν την άγρια εκμετάλλευση, υπηρετώντας τα μονοπώλια; Ετσι θα αντιμετωπίσουν τη «δεξιά» με την οποία κινούνται στο ίδιο στρατηγικό πλαίσιο; Αλλά ένα κόμμα το οποίο υπονομεύει το εργατικό λαϊκό κίνημα με την πολιτική του, τη δράση των δυνάμεών του αντάμα με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό και την εργοδοσία, υπονομεύει τη μοναδική δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει τη «δεξιά που πάει όλο πιο δεξιά». Ο αντικομμουνισμός τους είναι που την ενισχύει.

Γράφει η «Αυγή» 11/12/2013 για την ομιλία του Αντ. Σαμαρά για τον προϋπολογισμό. «Με άφθονα ψέματα και δύο-τρία παλαιοημερολογίτικα τσιτάτα καθάρισε και αυτοχρίστηκε επαναστάτης που σώζει τον τόπο! Εκτός από την ανεργία, σε όλα τα άλλα, πρωτογενές πλεόνασμα, ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα, βιωσιμότητα χρέους, σκίζουμε, είπε. Αλλά τι νόημα έχει να απαντήσουμε εμείς; Ας φιλοξενήσουμε τις απαντήσεις εκπροσώπων της οικονομίας. Στην τελευταία προ μηνός ανακοίνωση του Συνδέσμου Βιομηχανικών επιχειρήσεων, μεταξύ άλλων, υπήρχε αναφορά και στην ικανότητα της κυβέρνησης Σαμαρά, σημειώνοντας: "Στη σημερινή Ελλάδα της ύφεσης και της απο-ανάπτυξης, στην Ελλάδα που αναλαμβάνει σε λίγες εβδομάδες την προεδρία της Ε.Ε., ο όρος "βιομηχανική πολιτική" δεν υπάρχει στον δημόσιο διάλογο, η λέξη "βιομηχανία" έχει γίνει περίπου μεταφορική, η έννοια της βιομηχανικής αναγέννησης φαντάζει εξωτική. Παρά την ξεκάθαρη ευρωπαϊκή γραμμή, ο όρος "βιομηχανική πολιτική" λάμπει διά της απουσίας του και στα επίσημα κείμενα για τις προτεραιότητες της ελληνικής προεδρίας. Ας γίνει επιτέλους συνείδηση ότι η παραγωγική βάση της χώρας καταρρέει. Το όριο της ανήκεστης βλάβης είναι κοντά"». Ωστε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση με θέσεις ΣΕΒ. Χρειάζεται άλλη απόδειξη ότι είναι με το κεφάλαιο; Ο λαός να το συνειδητοποιήσει και να τους γυρίσει την πλάτη.

Εγραφε η «Αυγή», 11/12/2013, κάνοντας κριτική στην κυβέρνηση: «Στην ανακοίνωση (τον Σεπτέμβριο) μεταφοράς της έδρας του στις Βρυξέλλες, ο μεγαλύτερος σήμερα βιομηχανικός όμιλος της χώρας, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ, με προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας, ανέφερε τους λόγους που την οδήγησαν στην απόφαση μετανάστευσης. Το υψηλό ενεργειακό κόστος, περί το 35% με 40% πάνω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, το αυξημένο χρηματοοικονομικό κόστος (Euribor +5% στην Ελλάδα, Euribor +1% στο Βέλγιο), που σημαίνει όφελος 14 εκατομμυρίων ευρώ ανά μονάδα, η επιβράδυνση της ζήτησης στις οικονομίες της Ευρωζώνης και η βαθιά ύφεση στην οποία εξακολουθεί να βρίσκεται η ελληνική οικονομία. Επιπλέον, στην ανακοίνωση τονιζόταν ότι παρά την υψηλότερη φορολογία του Βελγίου, 32% σε σχέση με το 24% εδώ, η βιωσιμότητα το ομίλου θα έμπαινε σε δοκιμασία αν δεν έκανε την κίνηση. Και συμπληρωνόταν: Κρίμα στις θυσίες των εργαζομένων που ουδεμία σχέση έχουν με τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής βιομηχανίας». Θαυμάστε λοιπόν τη φιλολαϊκή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Υιοθετεί τη στρατηγική της ΒΙΟΧΑΛΚΟ που θέλει τους εργαζόμενους θυσία για τους βιομήχανους. Υπόσχεται χαμηλότοκα δάνεια στους επιχειρηματίες και μείωση του ενεργειακού κόστους των βιομηχανιών, για να αυξάνεται η κερδοφορία τους. Ολα για το κεφάλαιο...