«Οι Ελληνες που δουλεύουν σκληρά, παράγουν, δεν φοροδιαφεύγουν και υπερφορολογούνται. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει!... Είτε θα έχουμε υπερφορολόγηση, άδικη και καταστροφική για τον παραγωγικό ιστό της χώρας, είτε θα κόψουμε ακόμη περισσότερο το σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος. Στην πρώτη περίπτωση θα αδικηθούν όλοι οι Ελληνες, στη δεύτερη οι πελάτες του κομματικού κράτους». Το θέμα ξανά στην «Καθημερινή της Κυριακής». Εμμονή με τους φόρους έχουν οι αστοί. Και βγάζουν μπροστά τους εργαζόμενους που δουλεύουν και υπερφορολογούνται, όχι επειδή τους λυπούνται. Τους χρησιμοποιούν (άλλωστε, τα προγράμματα σωτηρίας του κεφαλαίου, γι' αυτά η υπερφορολόγηση, τα στηρίζουν), προκειμένου να καταφέρουν πιο γοργά τη μείωση της φορολογίας κεφαλαίου. Γι' αυτό και λένε ότι η υπερφορολόγηση είναι καταστροφική για τον παραγωγικό ιστό. Οσο για το διεφθαρμένο κράτος, δικό τους είναι, με τη διαφθορά τις δικές τους δουλειές έκανε, άσε που τους χρηματοδοτεί και τις επενδύσεις. Ο λαός να το πάρει αλλιώς. Στην αντεπίθεση κόντρα στους αστούς.

Βούιξαν τα αστικά ΜΜΕ με την τοποθέτηση της «Αριστερής Πλατφόρμας» στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε λίγο ούτε πολύ λένε ότι «εμμένει στην έξοδο από το ευρώ η Αριστερή Πλατφόρμα με το χωριστό κείμενο που κατέθεσε και με στοιχεία διαμετρικών αντιθέσεων σε σχέση με το κείμενο που προτείνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ». Κι όμως, ο Π. Λαφαζάνης, χτες, στον ΑΝΤ1, αποσαφήνισε ότι έπεσαν έξω. Γιατί, όπως δήλωσε, αυτό που εννοεί δεν είναι η έξοδος από το ευρώ. Να τι είπε: «Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ακολουθήσει αντιμνημονιακή προοδευτική πολιτική εντός Ευρωζώνης, ωστόσο εάν δεχθεί εκβιασμούς, πάνω από όλα θα είναι η εφαρμογή του προγράμματός του». Μα αυτό λέει και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Και τη βολεύει να εμφανίζεται δημόσια μια δήθεν «αριστερή» αντιπολίτευση στο εσωτερικό του, αφού του δίνει άλλοθι, συμβάλλοντας στον εγκλωβισμό και στη χειραγώγηση λαϊκών δυνάμεων στην αστική διαχείριση.

Στην τελευταία έκθεσή του για την παγκόσμια οικονομία, το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ θεωρεί ότι η λιτότητα στραγγαλίζει την ανάπτυξη στις αδύναμες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και επιμένει κατά της γερμανικής λιτότητας. Και η κόντρα αυτή καλά κρατεί, αποκαλύπτοντας την προσπάθεια των ΗΠΑ να υποσκάψουν τη Γερμανία, στρέφοντας «συμμάχους της» στην Ευρωζώνη ενάντιά της, επιδιώκοντας να τους προσεταιριστούν. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται τόσο για την αύξηση των εξαγωγών τους, σε εμπορεύματα και κεφάλαιο στην Ευρωζώνη, όσο και για την τύχη των κεφαλαίων τους στην Ευρώπη. Μια είδηση στην «Καθημερινή» είναι ενδεικτική ως προς αυτό. Γράφει ότι «με σύνοδο κορυφής ξένων ιδιωτικών κεφαλαίων για την Ελλάδα τείνει να μοιάσει το επενδυτικό forum στη Νέα Υόρκη, που είναι προγραμματισμένο για την επόμενη εβδομάδα και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον μεγάλου αριθμού επενδυτικών κεφαλαίων που έχουν τοποθετηθεί ήδη στη χώρα και εξετάζουν την προοπτική αύξησής τους». Αν αυτό γίνεται για την Ελλάδα σκεφτείτε για την υπόλοιπη Ευρώπη... Κανένα όφελος για τους λαούς απ' όλ' αυτά.

«...ουδείς έχει συμφέρον από τη διατήρηση των εκκρεμοτήτων και την παράταση της εμπλοκής με τους εταίρους (...) Προέχει η ενδυνάμωση της θέσης της χώρας, μέσω της ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων και της επαναρρύθμισης των χρεών. Το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι εξουσίας είναι δευτερεύον. Μπορεί να περιμένει...». Αυτά γράφει το «Βήμα της Κυριακής». Ετσι, μετά από τις προτροπές για αντιστάσεις στην τρόικα από τον αστικό Τύπο, μετά από την οξύτατη προπαγάνδα για την τρόικα που έχει καταδικάσει την οικονομία στην ύφεση με τις «παράλογες απαιτήσεις της», έρχονται οι νουθεσίες. Που λένε ότι η τακτική των λεγόμενων κόκκινων γραμμών ήταν στοχοπροσηλωμένη στις ερχόμενες ευρωεκλογές και τοπικές εκλογές που διαμορφώνουν συσχετισμό, επομένως συμβάλλουν στο «εσωτερικό παιχνίδι εξουσίας». Οι αστοί είναι στοχοπροσηλωμένοι, απαιτούν ενίσχυσή τους για να έλθει ανάκαμψη. Αυτό σημαίνει «ενδυνάμωση της θέσης της χώρας». Λένε, λοιπόν, αφήστε στην άκρη το πολιτικό κόστος, προχωρήστε στις αντιλαϊκές επιλογές κλείνοντας συμφωνία με την τρόικα. Και απευθύνονται και στον ΣΥΡΙΖΑ ως προς το «παιχνίδι εξουσίας». Ο λαός να τους γυρίσει την πλάτη οργανώνοντας αντεπίθεση.