Πρόκειται για ωμή παρέμβαση στο φοιτητικό κίνημα, στους συλλόγους και τη λειτουργία τους και αντιδραστική κατρακύλα, που ισοδυναμεί με προσπάθεια απαγόρευσης της συλλογικής δράσης των φοιτητικών παρατάξεων. Προσπαθώντας να υποβαθμίσει αυτήν την επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών η υπουργός Παιδείας, σε μια περιγραφή του ενιαίου ψηφοδελτίου, είπε πως «αυτό σημαίνει ότι κατεβαίνει ο Γιάννης, η Μαρία, ο Κώστας κ.ο.κ. ανεξαρτήτως κομματικών παρατάξεων» και πως αυτό θα είναι «μια σημαντική βελτίωση στο πανεπιστήμιο». Μόνο που ξεχνάει ότι αυτό συμβαίνει και σήμερα: Ο Γιάννης, η Μαρία, ο Κώστας έχουν επιλογή εάν θέλουν να κατέβουν ως ξεχωριστοί υποψήφιοι. Εχουν όμως και το δικαίωμα να κατέβουν όλοι μαζί στο ψηφοδέλτιο της παράταξης που τους εκφράζει, έχουν το δικαίωμα να δρουν συλλογικά, να μοιράζονται κοινές αξίες και όνειρα και να παλεύουν γι' αυτά, όπως και να συζητούν γι' αυτά με τους συμφοιτητές τους και να διεκδικούν την ψήφο τους για τα δικά τους συλλογικά όργανα. Με αυτό το δικαίωμα της κοινής, συλλογικής διεκδίκησης και πάλης θέλει να ξεμπερδεύει η κυβέρνηση.

Και δεν είναι τυχαίο ότι την ωμή αυτή παρέμβαση την επιδιώκει τώρα, σε μια χρονιά που οι φοιτητές βγήκαν μαζικά στον δρόμο του αγώνα διεκδικώντας το ίδιο το δικαίωμά τους στις σπουδές, αποκαλύπτοντας τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης, που αντί να πάρει μέτρα προστασίας τους κράτησε τα πανεπιστήμια κλειστά για ενάμιση χρόνο, βάζοντας εμπόδια στην εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη, «ζωντανεύοντας» τις σχολές και τους συλλόγους τους. Αυτούς τους αγώνες θέλει να βάλει στον «πάγο» η κυβέρνηση.

Παραπέμπει δε στην αντιδραστική λογική «έξω τα κόμματα από τις σχολές», λογική που «ταΐζουν» τόσο οι παρατάξεις ΔΑΠ - ΠΑΣΠ, αλλά και δυνάμεις των οπορτουνιστών και αυτοαποκαλούμενων «αναρχικών», λες και τα πανεπιστήμια είναι κάποια «αποστειρωμένη γυάλα» μέσα στην κοινωνία, λες και δεν εισχωρεί σε αυτά από μια σειρά καναλιών η κυρίαρχη πολιτική... Μέσα στα ενιαία ψηφοδέλτια θέλουν να κρύψουν ακόμα και τις σβάστικες και δεν είναι τυχαίο ότι από το Γενάρη που άνοιξε αυτή η συζήτηση η νεολαία της Χρυσής Αυγής έλεγε ότι πρέπει να ξεμπερδεύουμε με τις παρατάξεις στα πανεπιστήμια...

Ουσιαστικά, η αντιδημοκρατική λογική του «ακομμάτιστου» δεν στρέφεται σε καμιά περίπτωση απέναντι στα κόμματα της πλουτοκρατίας και της κυρίαρχης πολιτικής, αλλά ενάντια στις δυνάμεις της αμφισβήτησης. Προσπαθούν να θάψουν τον σπόρο της αμφισβήτησης στους φοιτητές γιατί η οργάνωση και η διεκδίκηση μπορούν σήμερα να χαλάσουν τα σχέδιά τους για τη νέα γενιά.

Με το ενιαίο ψηφοδέλτιο θέλουν η αντιπαράθεση πολιτικών θέσεων να κρυφτεί πίσω από την αντιπαράθεση προσώπων - «παραγόντων», να χτυπήσουν τη συλλογική έκφραση, οργάνωση και διεκδίκηση των φοιτητών, να την αντικαταστήσουν με «διαβουλεύσεις» μεταξύ φοιτητών - γιάπηδων, κυβερνήσεων και διοικήσεων! Αξιοποιώντας τη δικαιολογημένη απέχθεια πολλών φοιτητών για τις παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, το ρόλο και τη δράση τους στους συλλόγους, ετοιμάζονται να μετατρέψουν το κίνημα σε συνομιλητή και πλασιέ της αντιλαϊκής πολιτικής! Γιατί στο πανεπιστήμιο - επιχείρηση δεν χωρά ο πολιτικός συνδικαλισμός των φοιτητών... Δεν θα τους περάσει όμως!