Οσο βρίσκεται σε εξέλιξη η πανδημία του κορονοϊού, με τα επιβεβαιωμένα κρούσματα αλλά και τους θανάτους να αυξάνονται δραματικά, τόσο πιο πολύ αναδεικνύονται τα προβλήματα και η γύμνια των συστημάτων Υγείας στις καπιταλιστικές χώρες.

Σήμερα, με την έκταση που παίρνει η εξάπλωση του κορονοϊού και τους θανάτους που ακολουθούν, επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά ότι η υγεία του ανθρώπου αποτελεί μια από τις θεμελιακές προϋποθέσεις για την αναπαραγωγή και την εξέλιξη της κοινωνίας.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι από το 2020 θα παρουσιάζονται κάθε χρόνο 20.000.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου. Ο καρκίνος είναι δυνατό να προσβάλει κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από το φύλο, την εθνικότητα ή την ηλικία του. Οσο νωρίτερα ανιχνεύεται ο καρκίνος και ξεκινάει η θεραπεία του, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν για την επιτυχή αντιμετώπισή του.

Παρότι ο υφυπουργός Υγείας, κ. Κοντοζαμάνης, μας διαβεβαίωσε ότι το σύστημα Υγείας εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικά, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Από την έναρξη της επιδημίας στη χώρα μας, έχει μπει φρένο τόσο στη διάγνωση όσο και στην αντιμετώπιση των ασθενών που διαγιγνώσκονται με κακοήθεια. Κύκλοι χημειοθεραπείας μετατίθενται, χειρουργεία που θεωρούνται μη επείγοντα αναβάλλονται. Τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία έχουν ανασταλεί και στα ογκολογικά νοσοκομεία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αφενός να μην μπορούν να γίνουν εξετάσεις διάγνωσης και παρακολούθησης της νόσου, όπως οι μαστογραφίες.

Αφετέρου ένας ασθενής που πρωτοδιαγιγνώσκεται με κακοήθεια δεν μπορεί να κλείσει ραντεβού για να αξιολογηθεί το στάδιο της νόσου του και να ξεκινήσει θεραπεία. Υπάρχουν παραδείγματα ασθενών που είχαν παραπεμφθεί για ογκολογική εκτίμηση και χειρουργείο από άλλα νοσοκομεία, οι οποίοι περιμένουν πότε θα σταματήσει η αναστολή των τακτικών χειρουργείων στα ογκολογικά νοσοκομεία.

Επίσης, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, στο πλαίσιο της προσπάθειας μείωσης του συγχρωτισμού των ευπαθών ομάδων, έχουν αραιώσει τα ραντεβού για ακτινοθεραπεία, με αποτέλεσμα να μειωθούν τουλάχιστον κατά 1/3. Αυτό πρακτικά σημαίνει αναμονή έως και 4 μήνες. Μπορεί όμως ο καρκίνος να περιμένει;

Φυσικά αυτό δεν είναι μία ελληνική ιδιομορφία. Συμβαίνει, και μάλιστα με «επιστημονικές οδηγίες», παγκοσμίως. Στις κατευθυντήριες οδηγίες του, το υπουργείο Υγείας της Γαλλίας προτείνει «όπου είναι δυνατόν (...) μερικοί ασθενείς με αργά εξελισσόμενο μεταστατικό να λάβουν προσωρινά διαλείμματα στη θεραπεία τους ("drug holidays") κατά την κρίση του θεράποντος ογκολόγου, με την επαναξιολόγηση της νόσου να πραγματοποιείται κάθε 2 - 3 μήνες και όχι νωρίτερα, για να αποφευχθεί η εισαγωγή σε νοσοκομείο».

Οι οδηγίες της Αμερικανικής Επιστημονικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας συστήνουν «οι μη επείγουσες ογκολογικές χειρουργικές επεμβάσεις να επαναπρογραμματιστούν, αν είναι δυνατό (...) για να διαφυλαχθούν πόροι του συστήματος Υγείας και να μειωθεί η επαφή του ασθενούς με τις δομές υγειονομικής περίθαλψης».

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική: Οι ασθενείς που αντιμετωπίζουν ογκολογικό πρόβλημα δεν μπορούν να καθυστερήσουν καμία από τις θεραπείες τους. Η καθυστέρηση είναι κρίσιμη για την εξέλιξη του καρκίνου, ειδικότερα για όσους δεν επιδέχονται χειρουργείο. Η αναμονή μηνών, για να ξεκινήσει η ακτινοθεραπεία ή η χημειοθεραπεία, αφού έχουν γίνει όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι προηγουμένως - ιατρικοί και εργαστηριακοί -, είναι σε κάθε περίπτωση μεγάλη. Το στάδιο του καρκίνου από μόνο του αυξάνεται.

Δεν είναι μόνο η νόσος απάνθρωπη. Είναι και η πολιτική που εφαρμόστηκε και εξακολουθεί να εφαρμόζεται για την υγεία των καρκινοπαθών. Η πολιτική που θεωρεί την υγεία του λαού κόστος.

Γι' αυτό έχουμε και αύξηση των χρόνων αναμονής για τα πάντα, ραντεβού, αποτελέσματα εξετάσεων, χειρουργείο, ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία. Γι' αυτό λειτουργούν στην Ελλάδα 47 ακτινοθεραπευτικά μηχανήματα εκ των οποίων 27 στα δημόσια νοσοκομεία και 20 στα ιδιωτικά.

Είναι αυτή η πολιτική που ευθύνεται για την τραγική υποστελέχωση στα ογκολογικά νοσοκομεία, την επέκταση των «ελαστικών» σχέσεων εργασίας, τις διαρκείς ελλείψεις σε φάρμακα και υλικοτεχνικό εξοπλισμό.

Η επιδημία βρήκε το Νοσοκομείο «Μεταξά» με τεράστια προβλήματα:

• Υποστελέχωση όλων των τμημάτων του νοσοκομείου. Από τους 428 νοσηλευτές που προβλέπει ο οργανισμός εργάζονται 273 (το 60% δηλαδή). Από τις περίφημες προσλήψεις έχουν έρθει στο νοσοκομείο 13 επικουρικοί με διετή σύμβαση. Οι συνταξιοδοτήσεις αυξάνονται ενώ οι θέσεις δεν επαναπροκηρύσσονται.
• Συμπτύξεις κλινικών με διαφορετικά αντικείμενα (π.χ. Γυναικολογική - Θωρακοχειρουργική) με διαφορετικές απαιτήσεις από αλλότριες ειδικότητες γιατρών που καλούν τους νοσηλευτές να ανταποκριθούν ταυτόχρονα σε δύο μέτωπα.
• Διαρκής επέκταση των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων με άμεση συνέπεια την υποβάθμιση της ποιότητας και ποσότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ενα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων του νοσοκομείου δουλεύει με «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης (ιδιωτικά συνεργεία, ΟΑΕΔ, ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, επικουρικοί), αμείβεται με μισθό πείνας και καθυστερήσεις πληρωμής. Ολοι αυτοί οι εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες ανάγκες αλλά προσλαμβάνονται ως «έκτακτο» προσωπικό ζώντας με εργασιακή ανασφάλεια και τον διαρκή κίνδυνο λήξης της σύμβασης.
• Εξαιρετικά σοβαρά προβλήματα στις υλικοτεχνικές υποδομές (σωληνώσεις, αποχέτευση, ύδρευση, κλιματισμός) με αποτέλεσμα τμήματα του νοσοκομείου να βρίσκονται υπό κατάρρευση.
• Συνεχώς αυξανόμενες ελλείψεις φαρμάκων, υλικών και εξοπλισμού, με χαρακτηριστική περίπτωση την έλλειψη μαγνητικού τομογράφου, γεγονός απαράδεκτο για ένα αντικαρκινικό νοσοκομείο, που είναι αναγκαίο να διαγνώσει και παρακολουθήσει την εξέλιξη της θεραπείας των καρκινοπαθών, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να αναγκάζονται να καταφεύγουν σε ιδιώτες πληρώνοντας επιπλέον ποσά. Ελλειψη βρογχοσκοπίου - υπερηχοβρογχοσκοπίου (EBUS), των απόλυτων διαγνωστικών εργαλείων στον καρκίνο του πνεύμονα.
• Στην ακτινοθεραπεία υπάρχουν 2 γραμμικοί επιταχυντές, ένας εκ των οποίων έχει κλείσει τη 17ετία. Σημειώνεται πως ύστερα από 10 χρόνια η τεχνολογία των γραμμικών επιταχυντών θεωρείται ξεπερασμένη, ενώ στη 15ετία τα μηχανήματα πρέπει να αποσύρονται. Μόνο ο ένας γραμμικός επιταχυντής έχει βάρδια πρωινή και απογευματινή. Ο δεύτερος έχει μόνο πρωινή βάρδια, λόγω έλλειψης προσωπικού. Εάν λειτουργούσαν πρωί - απόγευμα, τουλάχιστον άλλοι 2.000 καρκινοπαθείς κατ' έτος θα εξυπηρετούνταν.

Ετσι, και πριν από την πανδημία, αν ο ασθενής «ήθελε» να μην καθυστερήσει τις εξετάσεις, τη θεραπεία του, ή να έχει την τελευταία λέξη της ογκολογικής φαρμακευτικής αγωγής, θα έπρεπε να βάλει το χέρι στην τσέπη και να τα αποκτήσει. Να κλείσει ραντεβού αύριο, και όχι μετά από τρεις μήνες, στα ιδιωτικά νοσοκομεία ή τα απογευματινά ιατρεία, να κάνει μεθαύριο τις ειδικές εξετάσεις του σε ένα από τα δεκάδες ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, να αγοράσει τα πιο εξελιγμένα φάρμακα για τον καρκίνο του.

Δεν ανεχόμαστε να πεθαίνουν συνάνθρωποί μας που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί λόγω των ελλείψεων, που εμφανίζονται ακόμη πιο οξυμένες την περίοδο της πανδημίας! Η κυβέρνηση να πάρει τις ευθύνες της!

-- Αμεσα να οριστούν νοσοκομεία στα οποία οι ογκολογικοί ασθενείς να μπορούν να λαμβάνουν κανονικά τη θεραπεία τους!

-- Καμία αναστολή - καθυστέρηση ογκολογικών χειρουργείων!

-- Απαιτούμε μαζικές προσλήψεις μόνιμων γιατρών, νοσηλευτών και λοιπών υγειονομικών στα ογκολογικά νοσοκομεία!

-- Πλήρης επίταξη, άνευ όρων, κλινών, κλινικών, εξοπλισμού εργαστηρίων και του προσωπικού του ιδιωτικού τομέα περίθαλψης και ένταξή του στο κρατικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των ογκολογικών ασθενών.

Ο λαός μας ζει σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση με την πανδημία του COVID-19. Σε αυτές τις συνθήκες, όμως, δεν έχει να αντιμετωπίσει έναν «αόρατο εχθρό», όπως λέει η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά έναν ορατό εχθρό. Δεν είναι άλλος από την εργοδοσία, το κεφάλαιο και το κράτος τους, που σε αυτές τις συνθήκες κάνουν συγκεκριμένες ενέργειες ενάντια στην εργατική τάξη και το λαό:

• Με τη στήριξη της κυβέρνησης, αλλά και των άλλων αστικών κομμάτων η εργοδοσία ξεσαλώνει. Προωθεί μέτρα που επιδιώκει να μείνουν και μετά. Η κατάσταση στον Πειραιά επιβεβαιώνει τη γενική εικόνα. Απολύσεις σε πολλούς χώρους, εκ περιτροπής εργασία σε μια σειρά επιχειρήσεων (λιανικό εμπόριο, φροντιστήρια κ.ά.). Εντατικοποίηση και εξουθενωτικοί ρυθμοί δουλειάς ειδικά στο εμπόριο και στα πιο μεγάλα σούπερ μάρκετ αλλά και σε εργοστάσια χημικής βιομηχανίας, όπως και σε καράβια όπου οι εφοπλιστές μειώνουν την οργανική σύνθεση και υπάρχουν ναυτεργάτες με 140 ώρες δουλειάς τη βδομάδα. Αρνηση λήψης μέτρων ασφαλείας, όπως στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, με αποκορύφωμα τον Πολωνό εργάτη που βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό, αλλά και σε σούπερ μάρκετ, όπου θεωρούν οι εργοδότες ότι οι μάσκες χαλάνε το «ίματζ» της επιχείρησης, αλλά και σε τηλεφωνικά κέντρα όπου στοιβάζονται εκατοντάδες. Αρνηση χορήγησης αδειών ειδικού σκοπού σε εργαζόμενους που έχουν μικρά παιδιά και πολλά άλλα.
• Το πρόβλημα της ανεργίας είναι διογκωμένο. Οι δουλειές στη Ζώνη είναι λίγες με αυτήν τη συγκυρία και χιλιάδες μεταλλεργάτες είναι άνεργοι. Στον επισιτισμό και τον τουρισμό είναι χιλιάδες αυτοί που δούλευαν σταθερά σεζόν και τους χειμερινούς μήνες περνούσαν κουτσά - στραβά με το επίδομα ανεργίας και τώρα είναι στον «αέρα». Και πολλά άλλα παραδείγματα.
• Ταυτόχρονα η υγεία του λαού μας είναι σε κίνδυνο, καθώς η κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται να πάρει στοιχειώδη μέτρα θωράκισης του συστήματος Υγείας. Τώρα είναι ανάγκη για μαζικές προσλήψεις, για άνοιγμα κρεβατιών ΜΕΘ. Τώρα είναι η ώρα για επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας. Τώρα είναι η ώρα για ενίσχυση της υποδομής των νοσοκομείων, για λήψη μέτρων προστασίας για τους υγειονομικούς, για να μπορούν να συνεχίσουν τη δύσκολη μάχη που δίνουν υγιείς και στην πρώτη γραμμή.

Στην περιοχή του Πειραιά υπάρχουν τρία μεγάλα νοσοκομεία: Τζάνειο, «Μεταξά», Κρατικό Νίκαιας. Τα κενά ήταν ήδη τεράστια και πριν από την εκδήλωση της πανδημίας, αποτέλεσμα της πολιτικής ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένα παραδείγματα:

• Στο Τζάνειο σε 12 κλίνες ΜΕΘ αναπνευστικού υπήρχαν 23 εργαζόμενοι αντί για 43 που προβλέπονται.
• Το Νοσοκομείο «Μεταξά» λειτουργεί με το 50% του δυναμικού που θα έπρεπε να έχει.
• Επίσης, σμπαραλιασμένη είναι η πρωτοβάθμια περίθαλψη στα νησιά της Σαλαμίνας και της Αίγινας.

Την ίδια ώρα, η κατάσταση με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας είναι ακόμα πιο τραγική. Το Κέντρο Υγείας στον πρώην Οίκο Ναύτου δεν αξιοποιείται στην πράξη ως δομή που θα πηγαίνει καταρχήν ο ασθενής. Δεν έχει 24ωρη λειτουργία, δεν εξυπηρετεί στην πράξη έκτακτα περιστατικά για να γίνεται η πρώτη διαλογή και να αποσυμφορίζονται τα νοσοκομεία. Ενώ μέχρι τις 7 Απρίλη και για 7 μέρες (τόση είναι με «επιστημονικά» κριτήρια η καραντίνα για τους υγειονομικούς) το ΚΥ είναι κλειστό λόγω κρούσματος κορονοϊού. Αποτέλεσμα: Πλήρης εξαφάνιση της δημόσιας ΠΦΥ στον Πειραιά.

Ακόμα, η κατάσταση μετά το κλείσιμο των ιατρείων του ΙΚΑ έχει αποψιλώσει τις δομές στους δήμους της περιοχής, π.χ. έχει κλείσει εδώ και χρόνια το ΙΚΑ της Αμφιάλης, υπολειτουργεί το ΙΚΑ της Δραπετσώνας κ.ο.κ., ενώ τα ΤΟΜΥ είναι «ανέκδοτο» με πολλές ειδικότητες να λείπουν. Οι δομές του ΠΕΔΥ και των ΤΟΜΥ, όπου υπάρχουν, είναι μέχρι το απόγευμα και δεν μπορούν να γίνουν βασικές εξετάσεις, καθώς δεν υπάρχουν εργαστήρια.

Το μεγαλύτερο «ανέκδοτο» είναι οι οικογενειακοί γιατροί, με την κατάσταση να είναι απερίγραπτη. Ειδικότερα στην περιοχή του Πειραιά συμβεβλημένοι γιατροί του ΕΟΠΥΥ είναι για τον δήμο της Νίκαιας περίπου 10, για τον Πειραιά 15, για το Κερατσίνι 12, για τον Κορυδαλλό μόλις 1! Και με αυτά τα στοιχεία ο ΕΟΔΥ καλεί να μείνουμε σπίτι και να είμαστε σε επικοινωνία με τον γιατρό μας καθημερινά...

Σε αυτές τις συνθήκες για να «μείνουμε δυνατοί» δεν πρέπει να μείνουμε σιωπηλοί. Από αυτήν τη σκοπιά και παίρνοντας υπόψη τις επιστημονικές κατευθύνσεις σε σχέση με αναγκαία μέτρα αυτοπροστασίας που πρέπει να τηρούνται, τα σωματεία δίνουν το «παρών» στην ενημέρωση και την οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς.

Με καθημερινές παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς, με πρωτοβουλίες για την ανάδειξη των προβλημάτων στην Υγεία, με όξυνση της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, με οργάνωση εργαζομένων στα σωματεία σε χώρους όπως το εμπόριο, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, ο χώρος της Ειδικής Αγωγής, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί. Με παρουσία στα καράβια, στο λιμάνι, στα εργοστάσια. Με παρουσία σε γειτονιές με ντουντούκες, πανό, ανακοινώσεις. Με παράσταση διαμαρτυρίας στη 2η ΥΠΕ και συμμετοχή στην πανελλαδική μέρα δράσης για την Υγεία στις 7/4 σε όλα τα νοσοκομεία. Με πρωτοβουλίες αλληλεγγύης σε εργαζόμενους, ανέργους, μετανάστες.

Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν, γιατί το πώς θα σταθούμε σήμερα απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ και την εργοδοσία, απέναντι στα «υπεύθυνα αστικά κόμματα» ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ που βάζουν πλάτη στην κυρίαρχη πολιτική, σχετίζεται με το πώς θα μπαίνουν εμπόδια, πώς θα αναδεικνύονται και θα παλεύονται θέματα που αφορούν σήμερα την επιβίωση του λαού μας, με το πώς θα οξυνθεί η πάλη με τη λήξη αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης.

Είναι επίσης γεγονός ότι όλο αυτό το διάστημα το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, το δεύτερο μεγαλύτερο ΕΚ της Αττικής, δεν έχει βγάλει ούτε μια ανακοίνωση, ούτε μια λέξη γι' αυτό που βιώνουν σήμερα η εργατική τάξη και ο λαός, για περίπου ένα μήνα (στις 6 Απρίλη ορισμένοι εδέησαν να δώσουν απάντηση σε ορισμένα από τα θέματα που άνοιξαν τα ταξικά σωματεία). Για ποιο λόγο;

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο ΕΚΠ έχουν καταθέσει επανειλημμένα προτάσεις για σχέδια ψηφισμάτων και ανακοινώσεων για πολλά θέματα. Ενδεικτικά:

• Κατατέθηκε ψήφισμα για άμεσα μέτρα προστασίας της υγείας και των εργαζομένων, που συνυπογράφουν εκατοντάδες Ομοσπονδίες, ΕΚ και σωματεία σε όλη τη χώρα.
• Κατατέθηκε πρόταση για τη δημιουργία ιστοσελίδας του ΕΚΠ, που θα λειτουργεί ως άλλο ένα μέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης με τα σωματεία του Πειραιά.
• Κατατέθηκε ψήφισμα καταγγελίας της κατάστασης στο χώρο της Υγείας στον Πειραιά.
• Ψήφισμα για τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και το κρούσμα κορονοϊού σε εργάτη, σε συνδυασμό με τα ανύπαρκτα μέτρα εκ μέρους της εργοδοσίας.
• Ψήφισμα για το πλοίο «Ελ. Βενιζέλος» και την απαράδεκτη κατάσταση με βάση τα κρούσματα που υπήρχαν σε αυτό. Και πολλά άλλα.

Θα άλλαζε κάτι η υιοθέτηση ψηφισμάτων αν δε συνδέονται με δράση; Οχι, αλλά και η σιωπή είναι ένα σοβαρό θέμα, στην πράξη στηρίζει την κυρίαρχη πολιτική, άρα είναι ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού.

Η στάση των παρατάξεων ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ (ομάδα Βασιλόπουλου) είναι στην ίδια γραμμή με την ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ. Από κοντά και η ΔΑΚΕ στα πρωτοβάθμια σωματεία όπου έχει δυνάμεις (καθώς στο ΔΣ του ΕΚΠ δεν έχει εκπροσώπηση).

Είναι ανύπαρκτοι, δεν παίρνουν θέση για τα κρίσιμα ζητήματα, όπως η προσπάθεια απαγόρευσης της συνδικαλιστικής δράσης. Υπηρετούν έτσι τη γραμμή «η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί, η πανδημία δεν είναι ταξική, μας χτυπά όλους, ζήτω η εργασιακή ειρήνη». «Σωματεία», όπως αυτά του ΠΑΣΥΕ, από αυτά όπου ψηφίζουν εργοδότες, που δίνουν αφειδώς αντιπροσώπους στις δυνάμεις κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν βγάλει ούτε «κιχ» για την κατάσταση στον κλάδο του εμπορίου.

Δεν είναι εν πολλοίς διαφορετική η στάση της παράταξης «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» (επικεφαλής Νταλακογιώργος), που με περίσσιο βερμπαλισμό αναλώνεται σε δύο συγκεκριμένα πράγματα:

• Σηκώνει το βάρος της αντιΠΑΜΕ και αντικομμουνιστικής συκοφαντίας, με γραφικά και γελοία, ας πούμε, επιχειρήματα.
• Αρνείται το οτιδήποτε, με μοναδικό επιχείρημα ότι «είναι του ΠΑΜΕ».

Είναι η πρώτη φορά που αυτές οι δυνάμεις συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο; Οχι, είναι χαρακτηριστικό ότι για το Ασφαλιστικό κωλυσιεργούσαν για βδομάδες, με το πρόσχημα ότι δεν ήταν ενημερωμένοι!

Σε κάθε περίπτωση, οι δυνάμεις της ΔΕΣΚ θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να αξιοποιήσουν τις θέσεις ευθύνης που τους έχουν αναδείξει τα σωματεία και οι εργαζόμενοι του Πειραιά στο ΕΚΠ, όπως για παράδειγμα κρατώντας ανοιχτό το ΕΚ (όπου οι άλλες δυνάμεις έχουν ξεχάσει πού βρίσκεται) και βρισκόμενοι πάντα στην πρώτη γραμμή σε όποιο χώρο δουλειάς απαιτείται και απ' όποιο σωματείο ζητείται η βοήθεια του ΕΚ.

Είναι κρίσιμο τα σωματεία να εντείνουν τη δράση τους, να είναι αποκούμπι και οργανωτές της πάλης των εργαζομένων, να αναχαιτίσουν την ύπουλη προπαγάνδα κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Η στάση των δυνάμεων των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Νταλακογιώργου προκαλεί δυσκολίες και εμπόδια, που με τη δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων και των εργαζομένων ξεπερνιούνται.

Σε αυτόν το δρόμο θα συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά και δυναμικά, σε αυτόν το δρόμο καλούμε σωματεία και εργαζόμενους να βαδίσουν. Με αυτόν τον τρόπο θα τα βγάλουμε πέρα και στα δύσκολα που είναι μπροστά και την επόμενη μέρα από την πανδημία.

Την Τετάρτη 15/4 πραγματοποιήθηκε σε όλη τη χώρα μέρα δράσης για τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ, ύστερα από πρωτοβουλία και κάλεσμα του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

Πέρα από τα σωματεία των Εμποροϋπαλλήλων - Ιδιωτικών Υπαλλήλων σε δεκάδες πόλεις, που με άμεσα αντανακλαστικά βγήκαν μπροστά, η πρωτοβουλία στηρίχτηκε και αγκαλιάστηκε από δεκάδες εργατικά σωματεία, μαζικούς φορείς, φοιτητικούς συλλόγους, από τους υγειονομικούς, φορείς στη γειτονιά κ.λπ. Πραγματοποιήθηκαν πάνω από 400 παρεμβάσεις σε μεγάλα και μικρότερα καταστήματα, σε αποθήκες και σε χώρους που σχετίζονται άμεσα με την εφοδιαστική αλυσίδα.

Αυτή η παρέμβαση χρειάζεται παραπέρα μελέτη και συζήτηση για συμπεράσματα που μπορούν να βγουν, αλλά σίγουρα σε πρώτη ανάγνωση αφήνει σημαντική παρακαταθήκη που δεν πρέπει να χαθεί. Ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες πρέπει να αναζητηθεί η γνώμη πρώτα και κύρια των συναδέλφων στα σούπερ μάρκετ, να συζητηθεί η πείρα στα Διοικητικά Συμβούλια των σωματείων, αργότερα σε Γενικές Συνελεύσεις και άμεσα σε όποιες μορφές επικοινωνίας μπορούμε να αξιοποιήσουμε με βάση τα μέτρα προστασίας.

Νήμα στη συζήτηση είναι να σκαλιστεί το έδαφος αυτής της παρέμβασης. Τι οδήγησε σε αυτήν τη δράση; Ποια ήταν η αφετηρία;

Η μέρα δράσης στα σούπερ μάρκετ ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης των ίδιων των εργαζομένων σε αυτά για να ακουστεί η φωνή τους.

Από την έναρξη της πανδημίας έως και σήμερα υπάρχει βροχή καταγγελιών που φτάνουν καθημερινά στα σωματεία όλης της χώρας από εργαζόμενους που ψάχνουν στήριγμα και απαντήσεις, όχι στη βάση της ανάθεσης αλλά της διεκδίκησης.

Είναι ενδεικτικό πως οι έως σήμερα καταγγελίες προήλθαν κατά βάση από ένα κομμάτι του κλάδου που παραμένει ανοργάνωτο και ευάλωτο στους μηχανισμούς της εργοδοσίας, δείγμα που προβληματίζει, που φανερώνει το τι ακριβώς συμβαίνει μέσα σε αυτούς τους χώρους δουλειάς.

Ολο αυτό το διάστημα αρκετοί εργαζόμενοι έψαχναν απεγνωσμένα να βρουν αποκούμπι να στηριχθούν. Στήριγμα δεν θα έβρισκαν στην κυβέρνηση, η οποία εξαρχής έδωσε «πράσινο φως» στις επιχειρήσεις και είπε στην ουσία «λιώστε τους». Δεν θα έβρισκαν στον ΣΥΡΙΖΑ των... «#θα λογαριαστούμε μετά» και των προτάσεων διαχείρισης της κρίσης πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων, των τηλεδιασκέψεων της βιτρίνας. Φυσικά, στήριγμα δεν θα έβρισκαν στα επιχειρησιακά σωματεία - σφραγίδες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, γραφεία Τύπου των επιχειρήσεών τους, που αποτελούνται από διευθυντές, όπως λ.χ. τη διευθύντρια που καλούσε τους εργαζόμενους να χαμογελούν για 300 ευρώ, ευχαριστώντας που έχουν δουλειά.

Αυτοί οι εργαζόμενοι απευθύνθηκαν στα σωματεία που γνωρίζουν, στα σωματεία που, παρά τις όποιες αδυναμίες τους, είναι παρόντα στους χώρους δουλειάς. Εψαξαν τους συνεπείς αγωνιστές, τους τίμιους συναδέλφους τους στο ίδιο πόστο, στην ίδια αλυσίδα. Απευθύνθηκαν στα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ που από την πρώτη μέρα των μέτρων γνωρίζουν πως είναι το κόμμα που στηρίζει τις διεκδικήσεις και τα αιτήματά τους, στηρίζει τον εργαζόμενο λαό για να βγει όρθιος και δυνατός από αυτήν την κρίση.

Γι' αυτούς τους λόγους στις περιοδείες των σωματείων μέσα στα καταστήματα η φράση «να ξανάρθετε» ακούστηκε αρκετές φορές. Γνωρίζουν πως δεν τους λείπουν χειροκροτήματα και «ευχαριστώ», αλλά ουσιαστικά μέτρα προστασίας, συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα, πλήρες ωράριο, μισθοί που να καλύπτουν τις ανάγκες τους.

Αυτή ήταν η ανάγκη που δημιούργησε τη μέρα δράσης γι' αυτούς που βρίσκονται καθημερινά εκτεθειμένοι και ανυπεράσπιστοι στον ιό, χωρίς μέτρα προστασίας, λιωμένοι στην εντατικοποίηση.

Πρέπει να κατανοηθεί πλατιά πως η κακοπληρωμένη εργασία δεν είναι υπερβολή και σύνθημα αλλά πραγματικό γεγονός, καθώς οι μισθοί στα καταστήματα βρίσκονται στα 300 - 400 ευρώ. Να κατανοηθεί βαθιά πως κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να προγραμματίσει τη ζωή του όταν εργάζεται για 4 - 5 ώρες ημερησίως ή για 3 μέρες τη βδομάδα και αμείβεται με 300 ευρώ, που δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά.

Μπροστά στην πανδημία οι αλυσίδες προσέλαβαν εργαζόμενους για 45 μέρες, δηλαδή σήμερα στον ιό για 300 ευρώ και αύριο άνεργοι. Φανερώνεται ωμά η βαρβαρότητα του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους χώρους νιώθουν μεγάλη ανασφάλεια διότι ενώ η εργασία τους έχει φαινομενικά πιο σταθερά χαρακτηριστικά λόγω της «ευελιξίας» και της μη ειδίκευσης, αισθάνονται αναλώσιμοι. Γι' αυτό, σε αντίθεση με τις λογικές του εταιρισμού και της «αγίας οικογένειας» που καλλιεργούν συστηματικά οι επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι νιώθουν την εκμετάλλευση σε όλα τα επίπεδα.

Εχοντας από πάνω τους όλο αυτόν τον διευθυντικό μηχανισμό - πυραμίδα (με διευθυντές κάθε είδους) που πιέζει με κάθε τρόπο, πολλές φορές οι εργαζόμενοι οδηγούνται σε λαθεμένες αντιλήψεις, π.χ. να αισθάνονται εκμετάλλευση ακόμα και από τους πελάτες. Ομως, στη μέρα δράσης σε πολλά καταστήματα είδαν τους πελάτες μαζί τους, μέχρι και να κρατούν πλακάτ για τα δικαιώματά τους, είδαν δηλαδή με τα μάτια τους την αλληλεγγύη που εκφράστηκε, αξίες που μόνο το ταξικό κίνημα μπορεί να δώσει.

Το εύστοχο απεργιακό σύνθημα των Γάλλων εμποροϋπαλλήλων προς τιμήν των νεκρών εργαζομένων των σούπερ μάρκετ, «Τα κέρδη τους - Οι νεκροί μας», αναδεικνύει στην ουσία ποιος είναι ο παραγωγός του πλούτου και παράλληλα ποιος πεθαίνει, ζει και εργάζεται με τις πιο άθλιες συνθήκες.

Σε αυτούς τους χώρους - κλουβιά που είναι ειδικά διαμορφωμένοι για τις ανάγκες της πώλησης και της προβολής των προϊόντων, με έλλειψη φυσικού αέρα και με την ανανέωσή του να στηρίζεται αποκλειστικά σε συστήματα εξαερισμού, με πλήθος προϊόντων να κυκλοφορούν καθημερινά στα ράφια και χιλιάδες ανθρώπους να εναλλάσσονται μέσα στα καταστήματα, οι εργαζόμενοι βρέθηκαν πιεσμένοι και πλήρως εκτεθειμένοι στην πανδημία.

Δεν ζήτησαν ηρωισμό, αλλά σεβασμό. Ο σεβασμός όμως στο σύστημα της εκμετάλλευσης κατακτιέται με τη διεκδίκηση και τη σύγκρουση. Γι' αυτόν το λόγο έχει αξία το ξεμπλοκάρισμα αρκετών συναδέλφων που έστω και σε αυτήν τη φάση καταγγέλλουν εργοδοτικές πιέσεις και αυθαιρεσίες με μεγαλύτερη ευκολία απ' ό,τι στο παρελθόν.

Ο κλάδος του Εμπορίου έχει το δικό του ρόλο στην ολοκλήρωση του παραγωγικού κύκλου για τα εμπορεύματα που έχουν παραχθεί. Στην πανδημία, πίσω από τους εργαζόμενους στο Εμπόριο, κρύβεται η εντατικοποιημένη εργασία στα εργοστάσια τροφίμων, στις μονάδες γάλακτος, στα εργοστάσια φαρμάκου και της χημικής βιομηχανίας, που σε αυτές τις συνθήκες θησαυρίζουν. Κρύβεται επίσης η δουλειά χιλιάδων κακοπληρωμένων εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα, καθώς οι τηλεφωνικές παραγγελίες και το e-shop πήραν τα πάνω τους, κρύβεται η εξίσου κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα εργασία των εργαζομένων στις ταχυμεταφορές και στα ντελίβερι.

Δηλαδή, σε αυτές τις συνθήκες, πίσω από την εργασία χιλιάδων εμποροϋπαλλήλων βρίσκονται κλάδοι της βιομηχανίας και της μεταποίησης που στηρίζονται αντίστοιχα στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, βρίσκεται η εργασία χιλιάδων βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων.

Μπορεί να γίνει πιο αντιληπτός στα μάτια ακόμα περισσότερων ανθρώπων ο ουσιαστικός ρόλος που έχουν οι εργαζόμενοι ως παραγωγοί του πλούτου σε σχέση με τον παρασιτισμό των εκμεταλλευτών μας, κατανοείται πιο εύκολα το σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Η μέρα δράσης ανέδειξε το πραγματικό ανάστημα των εργαζομένων που βρίσκονται στα ράφια, στις αποθήκες, στα κλαρκ, στην καθαριότητα, στα φορτηγά, τον κόπο χιλιάδων εργαζομένων που παράγουν στα εργοστάσια, για να κερδοφορούν και να αισχροκερδούν μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι σε συνθήκες πανδημίας. Ανέδειξε, από τη μία, το μεγαλείο των εργαζομένων και, από την άλλη, το πόσο «νάνοι» είναι αυτοί που ονομάζονται επενδυτές, αγλαοί και υγιείς επιχειρηματίες.

Σε αυτό το περιβάλλον οι επιχειρήσεις σχεδιάζουν την επόμενη μέρα, με τα χέρια λυμένα. Ο πρωθυπουργός ψάχνοντας λόγια συμπάθειας για τους εργαζόμενους που βρίσκονται «μπροστά», απευθύνθηκε με το διάγγελμά του κύρια σε αυτό το κακοπληρωμένο τμήμα των εργαζομένων, ζητώντας στήριξη και εμπιστοσύνη. Πίσω από την εμπιστοσύνη, στα ψιλά γράμματα της δήλωσης ότι πρέπει «τα μέτρα της επικαιρότητας να γίνουν πυροδότες διαρκών μεταρρυθμίσεων» καθορίζεται το τοπίο της επόμενης μέρας εφόσον δεν παρέμβει ο εργαζόμενος λαός με τους αγώνες του για να το ακυρώσει, για να μην πληρώσει ξανά την κρίση.

Μακριά από υπερβολές και ωραιοποιήσεις, σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες δράσης του εργατικού κινήματος λόγω της πανδημίας, η μέρα δράσης για τους εργαζόμενους των σούπερ μάρκετ δίνει το ρυθμό για το επόμενο βήμα.

Σίγουρα η συζήτηση πρέπει να ανοίξει από σήμερα κιόλας, συνεχίζοντας στην ίδια ταχύτητα, καθώς η εκμετάλλευση δεν κάνει διάλειμμα ή διακοπές Πάσχα, δεν βγαίνει από την εντατική ούτε παίρνει εξιτήριο. Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν είναι υποκείμενο νόσημα, αλλά ο ίδιος ο ιός στον οποίο στηρίζεται ο καπιταλισμός. Το φάρμακο βρίσκεται στην ανατροπή του!

Η ΤΟ των Τηλεπικοινωνιών έδωσε με αποφασιστικότητα τη μάχη για να φτάσει όσο το δυνατόν πιο μακριά και να διαδοθεί πιο πλατιά η εφημερίδα μας τις τρεις τελευταίες βδομάδες, μέσα στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν από την πανδημία του κορονοϊού.

Εξασφαλίζοντας τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης, χωρίς όμως να υποταχθούμε ούτε στιγμή στη λογική που θέλει να βάλει σε καραντίνα την πολιτική και συνδικαλιστική δράση, στο όνομα του «αόρατου εχθρού», προσπαθούμε να κάνουμε πράξη το «κανένας μόνος», να #menoume_dynatoi.

Βάση για τα αποτελέσματα που έχει η δράση μας σε αυτές τις συνθήκες ήταν η προετοιμασία που είχε γίνει το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή την τετράμηνη καμπάνια που είχε εξαγγείλει η ΚΕ - και αναστάλθηκε λόγω του κορονοϊού - για την άνοδο της κυκλοφορίας της εφημερίδας.

Είχαν συνεδριάσει τα καθοδηγητικά όργανα με ξεχωριστό θέμα τη δουλειά μας με την εφημερίδα, οι ΚΟΒ είχαν θέσει φιλόδοξα πλάνα διακίνησης και νέων συνδρομητών, ενώ στην πρώτη, επιτυχημένη πανεξόρμηση του Μάρτη, πριν από τα περιοριστικά μέτρα, η ΤΟ προσέγγισε τη διακίνηση που είχε κάνει με τις Θέσεις του 20ού Συνεδρίου του Κόμματός μας.

Στις σημερινές λοιπόν συνθήκες της πανδημίας, όπου η δυνατότητα για προσωπική επαφή, για συλλογική, πρόσωπο με πρόσωπο συζήτηση είναι αντικειμενικά περιορισμένη, λόγω των μέτρων «κοινωνικής αποστασιοποίησης», έγινε πιο καθαρός από ποτέ ο ρόλος του «Ριζοσπάστη» ως καθημερινού καθοδηγητή και παράλληλα ως οργανωτή της δράσης πανελλαδικά.

Σήμερα, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε κυβέρνηση και εργοδοσία να έχουν το μονοπώλιο της ενημέρωσης των συναδέλφων μας, του περίγυρού μας:

• Μέσω των τηλεοπτικών καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών, που θάβουν - για παράδειγμα - τις κινητοποιήσεις και τα αιτήματα των υγειονομικών.
• Μέσω των εταιρικών emails που εξαίρουν την «ατομική ευθύνη» ή των ανακοινώσεων των CEOs που μας σερβίρουν μπόλικη «εταιρική κοινωνική ευθύνη» με δωρεά ακόμα και ιατρικού εξοπλισμού, την ώρα που εντατικοποιούν την εργασία μας μέσω της τηλεργασίας, ή δίνουν στους κούριερ σαν μέσο προστασίας σαπούνι και νερό!
• Μέσω των διαφόρων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που έχουν χώρο για «fake news» αλλά «κόβουν» τις καταγγελίες για κρούσματα σε χώρους δουλειάς, όταν θίγονται μεγάλα μονοπώλια.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες, λοιπόν, έγινε καθαρό στο σύνολο των κομματικών μελών και σε σημαντικό μέρος των οπαδών ότι ο «Ριζοσπάστης» θα είναι το κλειδί για τη δική μας ενημέρωση, αλλά και για την επαφή μας με τους συναδέλφους, καθώς μόνο μέσα από εκεί μπορούν να δουν την πραγματική διάσταση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε και τις αληθινές αιτίες τους.

Από τις πρώτες μέρες εφαρμογής των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία, έγινε πιο αισθητή η ανάγκη να εξασφαλίζεται η προμήθεια του «Ριζοσπάστη». Το μέτρο της συνδρομής ήταν καθοριστικό.

Σήμερα καταγράφουμε σημαντική άνοδο στον αριθμό των συνδρομητών ανάμεσα στα κομματικά μέλη. Το στοίχημα που έχουμε βάλει είναι να διατηρηθεί αυτή η συνδρομητική βάση όλο το επόμενο διάστημα, ξεπερνώντας ακόμα και αντικειμενικά προβλήματα όπου υπάρχουν (οικονομική δυσχέρεια κ.λπ.), και να διευρυνθεί με ακόμα περισσότερους οπαδούς και φίλους του Κόμματος.

Η αύξηση των συνδρομητών έχει οδηγήσει σε σημαντικά βήματα στο διάβασμα και την αξιοποίηση της εφημερίδας. Οι συζητήσεις με τους συναδέλφους ακόμα και από απόσταση (καθώς μεγάλο κομμάτι δουλεύει από το σπίτι) είναι πιο βαθιές, γινόμαστε κι εμείς πιο πειστικοί, εκλαϊκευτικοί, ακόμα και σε πιο σύνθετα ζητήματα, όπως η απόδειξη των ορίων του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής μέσα από όλα όσα ζούμε τις τελευταίες μέρες.

Η αξιοποίηση άρθρων, η ηλεκτρονική αποστολή τους σε συναδέλφους και φίλους, έχει οδηγήσει πολλούς να έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με την εφημερίδα, να μας ρωτήσουν με ενδιαφέρον και να ζητήσουν να συνεχίσουμε την αποστολή άρθρων και τις επόμενες μέρες.

Η εξόρμηση και διακίνηση του «Ριζοσπάστη» και αυτήν την περίοδο στους χώρους δουλειάς που δούλευαν κανονικά, ήταν φυσικά καθοριστική για να φτάνουμε και να συζητάμε με τους εργαζόμενους. Σε εταιρείες όπως η «Intracom Telecom», τα ΕΛΤΑ, εταιρείες courier, συνεχίζουμε και βρίσκουμε τους συναδέλφους με την εφημερίδα στο χώρο δουλειάς.

Παράλληλα όμως, επειδή το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων του κλάδου αυτήν την περίοδο βρέθηκε σε τηλεργασία, χρειάστηκε να σχεδιάσουμε εκ νέου συνολικά τη διακίνησή μας για το φύλλο του Σαββατοκύριακου.

Δημιουργήθηκε ένα δίκτυο ώστε με όλες τις προφυλάξεις από την πανδημία να φτάνει η εφημερίδα με ευθύνη της Οργάνωσης μας σε όλους τους μεγάλους δήμους της Αττικής, να μην υπάρχει δηλαδή σύντροφος και οπαδός που δεν θα μπορέσει να προμηθευτεί την εφημερίδα από την Οργάνωσή του, να μας δει έστω και για λίγα λεπτά και να ανταλλάξει δυο κουβέντες, να δώσει συνδρομή και ενίσχυση για το Κόμμα.

Στελέχη της ΤΟ μπήκαν μπροστά σε αυτήν τη μάχη με έγνοια, με φροντίδα για να μπορέσει να φτάσει ο «Ριζοσπάστης» στις γειτονιές της Αθήνας. Αξιοποιήθηκαν σε αυτήν την προσπάθεια πολλά μέλη του Κόμματος και οπαδοί, που παίρνοντας μέτρα προφύλαξης περνούσαν, προμηθεύονταν την εφημερίδα, αντάλλασσαν γνώμες και σκέψεις για την κατάσταση, τις θέσεις του Κόμματος, τις συνθήκες δουλειάς στους κλάδους όπως διαμορφώνονται σήμερα, τη δική μας απάντηση.

Ενιωθαν και έμπρακτα ότι δεν είναι μόνοι τους απέναντι στον «αόρατο εχθρό» - ιό, αλλά και στον ορατό, την κυβέρνηση δηλαδή και την εργοδοσία. Σε περιοχές όπου η μετακίνηση είναι πιο δύσκολη λόγω απόστασης, σύντροφοι επιμερίστηκαν την ευθύνη ώστε πηγαίνοντας ή γυρνώντας από τη δουλειά τους να αφήσουν την εφημερίδα σε άλλους.

Σύντροφοι και οπαδοί που είναι σε καραντίνα ή ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες είδαν με το δίκτυο αυτό να φτάνει η εφημερίδα έξω από την πόρτα τους, ενώ σε άλλη περίπτωση δεν θα είχαν τέτοια δυνατότητα. Το δίκτυο αυτό αξιοποιήθηκε και για τη διακίνηση της ΚΟΜΕΠ, των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», των υλικών του Κόμματος.

Πρακτικό αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας ήταν για τρεις συνεχόμενες Κυριακές, ταυτόχρονα με τη μεγάλη αύξηση των συνδρομητών, να έχουμε αύξηση και της διακίνησης του φύλλου του Σαββατοκύριακου. Συνυπολογίζοντας τα δύο νούμερα, μετράμε μέσα σε αυτές τις σύνθετες συνθήκες άνοδο 30% στη διακίνηση.

Εξίσου σημαντικό αποτέλεσμα όμως είναι η αποφασιστικότητά μας να μην αφήσουμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να χαθεί η συλλογικότητα, η συζήτηση, η καλλιέργεια κλίματος αντίστασης και διεκδίκησης στους εργαζόμενους.

Ξεχωρίζουμε το παράδειγμα της ΚΟΒ Ταχυδρομείων - Ταχυμεταφορών, καθώς δρα σε χώρους (ΕΛΤΑ, courier) που ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο χαρακτηρίζονται από την αδιάκοπη λειτουργία και παράλληλα την εντατικοποίηση της εργασίας. Η ΚΟΒ είχε αξιοποιήσει και κατά το παρελθόν μπροστά σε πανεξορμήσεις ένα αντίστοιχο δίκτυο διακίνησης και η πείρα της ήταν πολύτιμη συνολικά για την ΤΟ.

Το κλειδί της επιτυχίας, και στοιχείο προς κατάκτηση για το σύνολο της ΤΟ, είναι η αξιοποίηση των οπαδών, κάποιοι από αυτούς έμπειροι, κάποιοι όχι τόσο. Η σωστή, ευθεία συζήτηση για τις συνθήκες που καλούμαστε να δράσουμε, ότι η συνείδηση και η ταξική πάλη δεν μπαίνουν σε καραντίνα, αλλά και η γενικότερη θαρρετή κουβέντα για την αξία του «Ριζοσπάστη», της διακίνησης και αξιοποίησής του μέσα στα γραφεία των ΕΛΤΑ, στα καταστήματα, στους διανομείς στα κέντρα διαλογής, στην εργατική τάξη, στις λαϊκές γειτονιές, σε συνδυασμό με την εμπιστοσύνη που δείξανε οι δυνάμεις μας στους οπαδούς και φίλους του Κόμματος, έφεραν αποτελέσματα ακόμα και στις πιο ασυνήθιστες συνθήκες. Σήμερα οι οπαδοί μας στον κλάδο διακινούν ήδη το μισό της συνολικής διακίνησης. Μιας διακίνησης που έχει διπλασιαστεί από την αρχή του έτους και έχει σταθεροποιηθεί.

Χωρίς καμία επανάπαυση, σκεφτόμαστε πώς αυτό το δίκτυο θα μεγαλώσει, θα επεκταθεί, πώς ακόμα περισσότεροι οπαδοί και φίλοι του Κόμματος θα μπουν σε αυτήν τη μάχη, που εμάς τους κομμουνιστές μπορεί και πρέπει να μας βρίσκει κάθε μέρα, κάθε Σαββατοκύριακο, νικητές!