Επικίνδυνος εθνικιστικός παροξυσμός...
«
Εθνικιστικός - αλυτρωτικός παροξυσμός»: Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί το περιεχόμενο των μαραθώνιων τηλεοπτικών μεταδόσεων χτες από κανάλια και εκπομπές για την κηδεία του ομογενή Κ. Κατσίφα. Δημοσιογράφοι στημένοι στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και στα μεθοριακά περάσματα, να αναμεταδίδουν τα αντιαλβανικά συνθήματα όσων πάνε στην κηδεία. Τηλεφωνικές επικοινωνίες με φασιστοειδή να ξερνούν το δηλητήριό τους. Ατάκες από παρουσιαστές μεσημεριανάδικων, που προκαλούν αναγούλα, όπως για τον «καλό εθνικισμό», για το ότι «όποιος είναι Ελληνας είναι καλός και δημοκράτης», για τους Ελληνες που φέρθηκαν ...«μεγαλόκαρδα στους Αλβανούς μετανάστες», για την «Αλβανία, που δεν αξίζει να μπει στην ΕΕ» και άλλα παρόμοια. Στις μεταδόσεις δεν έλειψαν ανατριχιαστικές δηλώσεις, όπως για τα «σύνορα της καρδιάς μας, που φτάνουν μέχρι την Κορυτσά», εθνικιστικοί σκοποί, που ακούγονται σε παραστρατιωτικές συνάξεις, συνθήματα όπως «το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει» κ.ο.κ. Κι από κοντά, τα διάφορα αντικομμουνιστικά σχόλια, με τους «δημοκράτες αναλυτές» να προσάπτουν στο «κομμουνιστικό παρελθόν» της Αλβανίας το ...«έλλειμμα δημοκρατίας» της γειτονικής χώρας...
Ολο αυτό το φασιστομάνι που βρήκε ξανά βήμα για να ξεδιπλώσει τη μισαλλόδοξη ρητορική του, είναι μια ζωντανή απόδειξη του πώς αξιοποιείται ο θάνατος του ομογενούς για να διαδοθεί το δηλητήριο του αλυτρωτισμού. Και μάλιστα, σε μια περίοδο που εξυφαίνονται ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στα Βαλκάνια, με τη σφραγίδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που περιλαμβάνουν αλλαγές συνόρων (π.χ. Αλβανία - Κόσσοβο) και άλλες διευθετήσεις (π.χ. συμφωνία Πρεσπών) στις οποίες πρωτοστατεί η ελληνική κυβέρνηση. Σχεδιασμοί που έχουν τη δική τους δυναμική και που για να επιταχυνθούν έχουν ανάγκη και αλυτρωτικά ξεσπάσματα, όπως και προβοκάτσιες, από τους κάθε λογής «πρόθυμους». Οι συνήθεις ύποπτοι για τέτοιες αποστολές, που για μια ακόμα φορά αποδείχθηκαν «απελπιστικά διαθέσιμοι», βρέθηκαν: Από τη μία, τα διάφορα φασιστοειδή, με τις στολές παραλλαγής, κρατώντας δυο - τρεις σημαίες ο καθένας, από γαλανόλευκες μέχρι δικέφαλους αετούς, φωνάζοντας συνθήματα για τις «αλύτρωτες πατρίδες», όπως τη Μακεδονία και τη Β. Ηπειρο... Και, από την άλλη, τα αστικά ΜΜΕ που τους έδωσαν κάλυψη, δημιουργώντας το ανάλογο κλίμα, σαν να επιζητούσαν την προβοκάτσια. Και βέβαια, όπως είναι γνωστό, οι αλυτρωτισμοί και το εθνικιστικό μίσος είναι αλληλοτροφοδοτούμενα και εύκολα αξιοποιήσιμα. Και μάλιστα, σε συνθήκες που ανεβαίνει ο αλβανικός εθνικισμός στην περιοχή, δυναμώνουν οι ιδέες για «Μεγάλη Αλβανία» στο φόντο των εξελίξεων στο Κόσσοβο και γενικά αναζωπυρώνεται η συζήτηση για αλλαγή (ξανά) συνόρων στα Βαλκάνια.
Τέτοιες εξελίξεις σηματοδοτούν την ανάγκη να είναι σε επαγρύπνηση ο λαός. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος της βαθύτερης εμπλοκής με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Απάντηση σε αυτό το κλίμα είναι να δυναμώνουν η κοινή πάλη και η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς της περιοχής, ενάντια στον κοινό αντίπαλο: Τις αστικές κυβερνήσεις, το κεφάλαιο και τις ενώσεις του, όπως το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ενάντια στους εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς, να αναπτύσσεται ο αγώνας ενάντια σε σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι, όπως τις αλλαγές συνόρων, που οι λαοί και στο παρελθόν έχουν πληρώσει πολύ ακριβά. Γιατί εχθροί δεν είναι οι γειτονικοί λαοί, αλλά οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, οι αστικές τάξεις που είτε με αλυτρωτισμούς είτε με συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε όλες τις χώρες, προωθούν το «διαίρει και βασίλευε».
Δ.
Την Τρίτη 6/11, στην εκπομπή της ΕΡΤ1 «Αλλη διάσταση» του Κώστα Αρβανίτη, καλεσμένος ήταν ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης, προκειμένου να παρουσιάσει το θεατρικό του έργο «Ομπίντα», το οποίο αναφέρεται στις τελευταίες μέρες του Νίκου Ζαχαριάδη.
Με αφορμή το έργο, η συζήτηση επεκτάθηκε σε μια πολεμική εναντίον του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ν. Ζαχαριάδης ή κάποια άλλη ηγετική προσωπικότητα, είτε του ΚΚΕ είτε του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αποκόπτεται τεχνητά από το κίνημα που τον γέννησε και τον ανέδειξε, προκειμένου να αξιοποιηθεί εναντίον του.
Στη συγκεκριμένη εκπομπή, λίγο - πολύ ειπώθηκε ότι για το τραγικό τέλος του Νίκου Ζαχαριάδη ευθύνεται η αντίληψη ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει πάντα δίκιο και ποτέ δεν προχωρά σε αυτοκριτική. Συσκοτίστηκε έτσι η διαρκής κριτική και αυτοκριτική επανεκτίμηση προηγούμενων Αποφάσεων και της Ιστορίας του από την πλευρά του ΚΚΕ, όπως και η αποκατάσταση του Ν. Ζαχαριάδη. Κι αυτό διότι η κριτική και αυτοκριτική του ΚΚΕ, σε αντίθεση με τις δήθεν αντικειμενικές κριτικές των κάθε λογής υπερασπιστών της καπιταλιστικής εξουσίας, προσανατολίζεται από το καθήκον της ενίσχυσης της ταξικής πάλης.
Με αυτήν την έννοια, αξιοποιώντας την ακριβοπληρωμένη σε αίμα και θυσίες πείρα του εργατικού - λαϊκού κινήματος και του ίδιου, το ΚΚΕ στιγματίζει τα λάθη και τις αδυναμίες του, προκειμένου να ενισχύσει την πάλη εναντίον της καπιταλιστικής εξουσίας και όχι την ίδια την καπιταλιστική εξουσία, όπως κάνουν οι κάθε λογής επικριτές του. Με αυτόν το στόχο και μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνει και τις ηγετικές προσωπικότητες του κινήματος, χωρίς να τις αποσυνδέει αντιεπιστημονικά από τις συνθήκες της εποχής τους και το κίνημα μέσα στο οποίο έδρασαν.
Επιπλέον, ο Γ. Κοτανίδης, επικαλούμενος τον ΣΥΡΙΖΑίο αντικομμουνιστή καθηγητή Γ. Θεοτοκά, φρόντισε να δώσει μία ανύπαρκτη διάσταση του Ν. Ζαχαριάδη, παρουσιάζοντάς τον ως πρόδρομο του «ευρωκομμουνισμού». Η συγκεκριμένη αντίληψη, η οποία απ' ό,τι φαίνεται είναι της μόδας τελευταία, φανερώνει με τον καλύτερο τρόπο πώς η κυρίαρχη ιδεολογία, για να χρησιμοποιήσει έναν επαναστάτη μετά θάνατον εναντίον του κινήματος, δεν διστάζει να διαστρεβλώσει την ιδεολογική - πολιτική του ταυτότητα και τη δράση του.
Η μεγάλη προσφορά του Ν. Ζαχαριάδη στο εργατικό κίνημα και στο ΚΚΕ έγκειται ακριβώς στην καθοριστική του συνεισφορά στην ίδρυση και τον αγώνα του ΔΣΕ, ο οποίος εξ αντικειμένου αμφισβήτησε την αστική εξουσία στην Ελλάδα. Και αυτό πολύ απέχει τόσο από τις θέσεις και τις «συναισθηματικές φορτίσεις» «κριτικών», όπως ο Γ. Κοτανίδης, όσο και από τις θέσεις και τη δράση των «ευρωκομμουνιστών» και των προδρόμων τους, που την ίδια περίοδο βολεύονταν στις υπουργικές καρέκλες της αστικής διαχείρισης. Μέχρι και ότι είχε συλλάβει τη θέση περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» (αλά ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή) ακούστηκε... Στην πραγματικότητα, «εξυμνούν» τον Ζαχαριάδη καταδικάζοντας ταυτόχρονα τη σημαντικότερη προσφορά του.
Τέλος, επειδή ως γνωστόν η πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει και τη φαντασία του μεγαλύτερου σουρεαλιστή καλλιτέχνη, είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό ότι έπειτα από μία από τις παραστάσεις του έργου «Ομπίντα» θα μιλήσει για τον Ν. Ζαχαριάδη ο Παύλος Γερουλάνος! Συγχαρητήρια λοιπόν στον Γ. Κοτανίδη, αλλά και στην ΕΡΤ, που τελευταία αρέσκεται όλο και πιο συχνά στην εξεύρεση αφορμών για να προβάλλει πρόσωπα που είναι από πριν βέβαιο ότι εξαπολύουν αντικομμουνιστικές αρλούμπες.
Κ. Σ.
Feeds
