Και τα λένε αυτοί που, ενώ ξέρουν καλά τον επείγοντα χαρακτήρα των έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, ειδικά σ' αυτήν την περιοχή, προτεραιότητά τους έχουν άλλα έργα, με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου. Είναι όλοι αυτοί που από κοινού:

• Προώθησαν και προωθούν συνειδητά την αλόγιστη επέκταση των πόλεων προς όφελος των κερδοσκόπων, φυσικά χωρίς την εξασφάλιση των αναγκαίων έργων υποδομής.
• Επέτρεψαν, νομιμοποίησαν την καταπάτηση, την κάλυψη των ρεμάτων, το κτίσιμο σ' αυτά, την εξαφάνισή τους ή τον βαρύ «τραυματισμό» τους από οδικά έργα.
• Νομιμοποίησαν την αυθαίρετη δόμηση μέσα σε δάση, δασικές εκτάσεις και καταπατημένη δημόσια γη.
• Αντί για την προστασία και ανάπτυξη του δασικού πλούτου, βασικού παράγοντα για την αποτροπή ή την άμβλυνση πλημμυρικών φαινομένων, υιοθέτησαν δασοκτόνα νομοθεσία. Εξαιρούν από τις αναδασώσεις τεράστιες καμένες περιοχές. Δάση δίνονται στο κεφάλαιο για εκμετάλλευση.
• Αντί για την προστασία των ελεύθερων χώρων, προχώρησαν στην τσιμεντοποίησή τους, αλλά και σχεδιάζουν κτίσιμο σ' αυτούς ολόκληρων πόλεων, όπως το Ελληνικό.

Τον Ιούλη του 2017 αναρτήθηκε από το υπουργείο Περιβάλλοντος το λεγόμενο «Προσχέδιο Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας» του Υδατικού Διαμερίσματος Αττικής. Το συγκεκριμένο προσχέδιο, λοιπόν, που θυμίζουμε ότι είναι επίσημο κυβερνητικό ντοκουμέντο, γράφει πως η Νέα Πέραμος δεν κινδυνεύει από πλημμυρικά φαινόμενα, ακόμα και από τέτοια φαινόμενα που συμβαίνουν μια φορά στα 100 χρόνια! Λέει συγκεκριμένα: Η Νέα Πέραμος εντάσσεται στη «χαμηλή ζώνη Μεγάρων - Ν. Περάμου. (...) δεν υπάρχει υψηλός ή πολύ υψηλός κίνδυνος πλημμύρας» ακόμη και «για πλημμυρική βροχόπτωση 100ετίας»! Για τη Μάνδρα διαπιστώνει υψηλό και πολύ υψηλό κίνδυνο, αλλά κατά περίπτωση και σε κάποια τμήματα! Κάπως έτσι αντιμετωπίζουν μια περιοχή που μέσα σε οκτώ μήνες έχει πλημμυρίσει δύο φορές, προκαλώντας ανυπολόγιστες επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες.

Οι όποιες «προσλήψεις» προσωπικού ορισμένου χρόνου γίνονται, όπως των επικουρικών, δεν προστίθενται στον ανεπαρκέστατο αριθμό των εργαζομένων, αλλά στην πράξη αντικαθιστούν την προηγούμενη βάρδια των επικουρικών που απολύθηκαν με τη λήξη των σύμβασεών τους.

Η σημερινή κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, με την έλλειψη προσωπικού, την εντατικοποίηση, τη συνεχή υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας, με τη γιγάντωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, αποτελεί την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής που στόχο έχει την κερδοφορία στον τομέα της Υγείας.

Από την προχτεσινή κινητοποίηση υγειονομικών στην 7η ΥΠΕ

Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, που αυξάνονται και στα νοσοκομεία, υπηρετούν την πολιτική ανακύκλωσης της ανεργίας, την εξασφάλιση ακόμα πιο «ευέλικτου» και πολλαπλά εκμεταλλευόμενου προσωπικού. Στην περίπτωση των συγκεκριμένων εργαζομένων, με υψηλή ειδίκευση και εξειδίκευση, η εναλλαγή μεταξύ εργασίας και ανεργίας, όπως και η περιοδική εναλλαγή της προσωρινής εργασίας ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα, κλινικές και νοσοκομεία, έχουν σοβαρή επίπτωση - πέραν των άλλων - στη συνέχεια που απαιτείται να υπάρχει στην άσκηση του επιστημονικού έργου, στην απόκτηση εμπειρίας. Είναι λοιπόν ευνόητο ότι μειώνεται έτσι και το επίπεδο παροχών Υγείας.

Η πιθανή απόλυση των συμβασιούχων υγειονομικών θα έχει δραματικά αποτελέσματα από την πρώτη κιόλας μέρα για τις ήδη υποστελεχωμένες μονάδες Υγείας. Υπάρχει κίνδυνος να κλείσουν τμήματα και κλινικές νοσοκομείων, αφού σε πολλές περιπτώσεις ο μόνος γιατρός που υπάρχει είναι επικουρικός, ενώ πολλά τμήματα καλύπτουν τις ανάγκες τους κυρίως με επικουρικούς νοσηλευτές.

Τα παραπάνω αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα του τι σημαίνει η περιβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη και ποια είναι η αλήθεια, πίσω από την προπαγάνδα της κυβέρνησης. Επιβεβαιώνεται για άλλη μία φορά ότι μπροστά μας ορθώνεται ο δρόμος του αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, που θέλει τους εργαζόμενους συνολικά με λιγότερα εργασιακά δικαιώματα και υπηρεσίες Υγείας που θα ακριβοπληρώνονται.

Η κυβέρνηση συνεχίζει να λέει τα γνωστά παραμύθια, για τη δήθεν επιλεκτική της στήριξη στο δημόσιο σύστημα Υγείας, για το «φρένο» που έβαλε στην κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων, τη στιγμή που όχι μόνο διατηρεί ακέραια την πολιτική της υποχρηματοδότησης των δημόσιων μονάδων Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό, της υποστελέχωσής τους. Επιπλέον, πλασάρει ως φιλολαϊκή πολιτική τη διαχείριση της φτώχειας, που η ίδια με την πολιτική της έχει διαμορφώσει, όπως για παράδειγμα με την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους ανασφάλιστους, χωρίς όμως ούτε ένα ευρώ χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Στις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό απαντά με «προσλήψεις» επικουρικών, ανακυκλώνοντας την ανεργία και ταυτόχρονα χωρίς κόστος, με δεδομένο ότι αυτοί οι εργαζόμενοι δεν στοιχίζουν στο κράτος, καθώς πληρώνονται από τα έσοδα των δημόσιων μονάδων Υγείας (από τις πωλήσεις των εργασιών τους στα ασφαλιστικά ταμεία, τον ΕΟΠΥΥ, αλλά και με απευθείας πληρωμές από τους ασθενείς). Είναι η γνωστή ΣΥΡΙΖΑίικη πολιτική που «κερνάει με ξένα κόλλυβα». Και επειδή ισχύει το «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα μέτρα επιβραβεύτηκαν από τους επιχειρηματικούς ομίλους, αφού δικαίως διαπιστώνουν ότι με την πολιτική αυτή θα περιοριστούν οι κρατικές δαπάνες, δηλαδή θα περισσέψει κρατικό χρήμα για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας και της κερδοφορίας τους με φοροαπαλλαγές.

Μάλιστα, με τους γνωστούς φραστικούς λεονταρισμούς των υπουργών της, η κυβέρνηση συνεχίζει την κοροϊδία. Από τη μία συνεχίζει το αφήγημα ότι την πολεμά το «βαθύ, δεξιό δικαστικό κύκλωμα» και από την άλλη παρουσιάζει ως μέγιστη προσφορά τη νομοθετική παράταση της σύμβασης των επικουρικών που κινδυνεύουν με απόλυση, για κάποιους επιπλέον μήνες, μέχρι τις 31/5/19 το πολύ. Δηλαδή, συνέχεια στην ομηρία και μετάθεση της απόλυσης για λίγο αργότερα.

Αυτά δε που παρουσιάζει ως επιπλέον προσφορά, ότι δηλαδή η επικουρικότητα θα μετράει σε επιπλέον μόρια για τη διεκδίκηση μόνιμης θέσης στις δημόσιες μονάδες Υγείας, αποτελούν πρόκληση, αφού είναι στην ουσία «πουκάμισο αδειανό». Οι ελάχιστες προσλήψεις δεν φτάνουν να καλύψουν τις απώλειες των τελευταίων χρόνων ούτε από τις συνταξιοδοτήσεις, πάνω στις ήδη υποστελεχωμένες μονάδες, αλλά ούτε μπορούν να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στη δουλειά των συμβασιούχων και των χιλιάδων ανέργων. Υπάρχει άλλωστε η αντίστοιχη εμπειρία με τους συμβασιούχους στους ΟΤΑ, όπου η πλειοψηφία, αντί για μονιμοποίηση, πήρε «εισιτήριο» για την ανεργία.

Η υπεράσπιση του δικαιώματος στη δουλειά όλων των επικουρικών υγειονομικών, οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, η αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, είναι ζητήματα που συνολικά οι εργαζόμενοι πρέπει να βάλουν σε προτεραιότητα.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ συμβάλλουν ώστε να οργανωθεί η πάλη μέσα από τα σωματεία, από τις επιτροπές αγώνα, να έχει αντοχή, συνέχεια, ακριβώς γιατί η αντιλαϊκή πολιτική δεν έχει σταματημό. Να συμβάλει ώστε να ενταχθούν νέες δυνάμεις στον αγώνα, να στραπατσαριστεί η κυβερνητική πολιτική, να βγουν στο προσκήνιο οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες και όχι η λογική του «μικρότερου κακού», που προπαγανδίζει η κυβέρνηση.

Να μην αφήσουμε σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση και την πολιτική της, όπως και όλους αυτούς που θέλουν να πάρουν τη θέση της και να συνεχίσουν το δρόμο της μιζέριας. Την κάθε δυνατή κατάκτηση για την υπεράσπιση της δουλειάς τη μετατρέπουμε σε αφετηρία για τη διεκδίκηση ανάκτησης όλων των απωλειών που είχαμε στα χρόνια της κρίσης, για τη διεκδίκηση όλων των σύγχρονων δικαιωμάτων μας, κοινωνικών και οικονομικών. Για μια ανάπτυξη που θα έχει κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και γι' αυτό κανένας υγειονομικός δεν θα «περισσεύει», με εξασφαλισμένα τα επαγγελματικά, επιστημονικά και κοινωνικά δικαιώματα, με σύγχρονες και δωρεάν κρατικές υπηρεσίες Υγείας για όλους.